سناریوهای اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: شهر ارومیه)

علی اکبر تقیلو ¹ ( عضور هیات علمی دانشگاه ارومیه دانشکده ادبیات )
حمید رضا نوری ² ( عضو گروه آموزشی دانشگاه فرهنگیان )
علی رضا احمدی ³ ( دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان )

تاريخ الإرسال : 03 الثلاثاء , ذو القعدة, 1444 تاريخ التأكيد : 07 الأربعاء , ذو القعدة, 1445

الکلمات المفتاحية: شهر ارومیه, , &quot, اجتماع‌پذیری&quot, فضا&quot, فضاهای عمومی&quot, سناریو&quot,

ملخص المقالة :

با ظهور تفکر مدرنیته و پیامدهای آن، شاهد تفکراتی هستیم که تحلیل رفتن کیفیت عرصه و فضای عمومی شهری را اعلام می‌کنند. آرنت و هابرماس ، هر دو کیفیت عرضه عمومی در دولت شهرهای یونان باستان و دوران روشنفکری اروپای غربی قرن هجدهم و اهمیت آن‌ها برای حکومت‌های دموکراتیک را تحسین می‌کنند. اجتماع‌پذیری به عنوان کارکرد اساسی فضاهای عمومی شهری تلقی می‌شود که تحقق هر چه بهتر آن به رونق اجتماعی-اقتصادی شهر خواهد انجامید و عدم تحقق آن یکی از اساسی‌ترین پروبلماتیک‌های شهری قلمداد می‌گردد. در این راستا تلاش برای تبیین وضعیت آینده فضاهای عمومی برای اجتماع‌پذیری، راهکاری مناسب برنامه‌ریزی و مدیریت شهری در نظر گرفته می‌شود. این پژوهش با کاربست دیدی آینده‌پژوهانه و روش توصیفی- پیمایشی در صدد تبیین سناریوهای اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی شهر ارومیه با تأکید بر اسناد پژوهشی و نظرات خبرگان این حوزه موضوعی برآمده است. نظر به این غایت، ابتدا پیشران‌های کلیدی مؤثر بر اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی از اسناد کتابخانه‌ای استخراج شده و پس از شناسایی پیشران‌های کلیدی سیستم که مجموعاً پنج پیشران بودند، وضعیت‌های احتمالی سه‌گانۀ مطلوب، ایستا و بحرانی برای هر یک از پیشران‌ها تعیین شد. پس از ارزیابی خبرگان و ورود داده‌ها به نرم‌افزار سناریوویزارد، در مجموع 1 سناریو قوی، 15 سناریو باورکردنی و 206 سناریو ضعیف در وضعیت اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی شهر ارومیه شناسایی شده و مورد بحث و بررسی قرار گرفتند. دستاوردهای پژوهش حاکی از این است که کاربست یک دید آینده‌پژوهانه و سناریو محور، امکان دستیابی منطقی و برنامه‌ریزانه به وضعیت مطلوب اجتماع‌پذیری فضاها را تسهیل کرده و خطرات احتمال مواجهه با وضعیت‌های بحرانی را آشکار می‌سازد.