سنجش توزیع فضایی کاربری های شهری متناظر با طیف های مختلف جمعیت با تاکید عدالت فضایی (نمونه موردی شهر قم )
حسین حاتمی نژاد
1
(
دانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تهران
)
مصطفی توکلی نغمه
2
(
کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
)
امین محمودی آذر
3
(
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
)
بهاره عبدی مسافر
4
(
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور واحد شهر ری
)
الکلمات المفتاحية: جمعیت, عدالت فضایی, آمایش شهری, کاربری های شهری,
ملخص المقالة :
برنامه ریزی کاربری اراضی شهری به عنوان یکی از دانش های وابسته به برنامه ریزی با هدف توزیع بهینه کاربری های شهری شناخته می گردد هدف این دانش نیز به مانند همه انواع برنامه ریزی ها ، تامین رفاه و آسایش شهروندان از طریق توزیع بهینه کاربری های شهری است.بنابراین برنامه ریزی کاربری زمین در درون خود مضامینی از عدالت فضایی را در بر دارد. با توجه به این مطلب در این پژوهش که با روش توصیفی – تحلیلی با تکیه بر منابع کتابخانه ای صورت گرفته است ، با استفاده از داده های به دست آمده از سرشماری جمعیت مناطق مختلف شهر قم و نیز سرانه وابسته به کاربری های شهر ، سعی گردیده تناسب توزیع این کاربری ها با نیاز های جمعیتی طیف های مختلف سنجیده شده و با تاکید بر مفاهیم عدالت فضایی نیاز مناطق مختلف به کاربری های مورد در نظر در این پژوهش با توجه به مولفه جمعیت سنجیده گردد. لذا در این پژوهش پس از انجام مطالعات آماری مختلف و استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) حد محرومیت سرانه ای کاربری های متناظر مناطق شهر قم با توجه به نرخ جمعیت گروه های هدف شامل محصلان ، زنان در سن باروری و سالخوردگان محاسبه و از طریق سیستم اطلاعات جغرافیایی به نمایش درآمده است بر این اساس نتایج این پژوهش در زمینه شاخص جمعیت محصلان مناطق 2 ، 6 و 1 ، در زمینه نرخ باروری مناطق 2 و 6 و درزمینه نرخ سالخوردگی مناطق 2 ، 6 و 7 از کمبود سرانه ای کاربری های متناظر برخوردار می باشند.
