مدل یابی ساختاری آمادگی کارکنان اداره کل آموزش و پرورش برای تغییر سازمانی بر اساس نوع فرهنگ سازمانی با نقش واسطه ای سایش اجتماعی: استان فارس
الموضوعات :
معصومه محترم
1
,
مریم شفیعی سروستانی
2
1 - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2 - استادیار گروه برنامه ریزی آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
تاريخ الإرسال : 14 الخميس , صفر, 1442
تاريخ التأكيد : 09 الأحد , ربيع الثاني, 1443
تاريخ الإصدار : 17 السبت , ربيع الأول, 1443
الکلمات المفتاحية:
فرهنگ سازمانی,
آمادگی برای تغییر,
سایش اجتماعی,
ملخص المقالة :
چکیده
مقدمه و هدف: هدف کلی از انجام این پژوهش، مدلیابی ساختاری آمادگی کارکنان برای تغییر سازمانی بر اساس نوع فرهنگ سازمانی با نقش واسطهای سایش اجتماعی بود.
روش شناسی: این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش شامل همه کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان فارس (340 نفر) بود که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونهگیری تصادفی ساده 181 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و از بین آن ها 102 نفر به پرسشنامهها پاسخ کامل دادند و در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. دادههای میدانی پژوهش با استفاده از پرسشنامهی نوع فرهنگ سازمانی، سایش اجتماعی و آمادگی برای تغییر گردآوری شد که پس از محاسبه و تأیید روایی (تحلیل گویه) و اعتبار (از نوع همسانی درونی) پرسشنامهها، توزیع شدند. به منظور تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی با نرم افزار Spss و Amos استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد از نظر کارکنان نوع فرهنگ سازمانی غالب در محل کارشان، از نوع فرهنگ سازمانی منفعل می باشد. وضعیت سایش اجتماعی و آمادگی کارکنان برای تغییر در حد متوسط بود. مدل معادله ساختاری نشان داد که در حالی که ارتباط مستقیم و معناداری بین فرهنگ سازمانی سازنده با آمادگی کارکنان برای تغییر وجود داشت، اما این رابطه با نقش واسطهای سایش اجتماعی معنادار نبود. به علاوه، در حالی که ارتباط منفی معناداری بین فرهنگ سازمانی تهاجمی با آمادگی کارکنان برای تغییر وجود داشت، اما این رابطه با نقش واسطهای سایش اجتماعی معنادار نبود. در نهایت، ضمن اینکه رابطهی مستقیم و معناداری بین فرهنگ سازمانی منفعل و آمادگی کارکنان برای تغییر وجود داشت، این رابطه با نقش واسطهای سایش اجتماعی نیز معنادار بود.
نتیجه گیری: نتیجه حاصل از این پژوهش نوعی چارچوب کلی برای مدیران آموزشی به منظور تلاش جهت ایجاد آمادگی برای تغییر در کارکنان از طریق تجدیدنظر در ساختارهای آموزشی، توسعهی فرهنگ سازمانی پویا و شناسایی، کنترل و مدیریت رفتارهای سایشی را فراهم میآورد.
المصادر:
Abdul Rashid, Z.A; Sambasivan, M; Abdul Rahman, A. (2004). The influence of organizational culture on attitudes toward organizational change, Leadership & Organization Development Journal, 25(2), Pp: 161-179.
Abdullah, J. B., & Kassim, J. M. (2011). Instructional leadership and attitude towards organizational change among secondary schools principal in Pahang, Malaysia. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 15, 3304-3309.
Ahmadi, Kiomars (2013) Presenting a Model for Conceptual Development of Social Wear of Bank Branch Employees, the First International Conference on Management of Challenges and Solutions, Shiraz
Al – Haddad, S. (2011). Successful Organizational Change: Aligning Change type with Methods. Doctoral dissertation, University of Central Florida Orlando, Florida.
Arizi, H.; Barati, H.; Dori, B. & Ghasemi, V. (2015) . Pattern of path analysis between the hierarchy of needs, distributive justice, attitudes toward work, characteristics of work with a commitment to change and readiness for change. Journal of Public Administration Perspective-JPAP, 22, Pp: 61 – 82. [In Persian]
Austin,M. J & Claassen, J.(2008). Impact of Organizational Change on Organizational Culture: I1nplications for Introducing Evidence-Based, Practice, the Haworth Press.
Bouckenooghe, D. (2010). Positioning change recipients’ attitudes toward change in the organizational change literature. The Journal of Applied Behavioral Science, 46(4), 500-531.
Bouckenooghe, D. & Devos, G. (2009). Organizational change questionnaire–climate of change, processes, and readiness: Development of a new instrument. The Journal of psychology, 143(6), Pp: 559-599.
Buller, J. L. (2015). Change Leadership in Higher Education: A Practical Guide to Academic Transformation. San Francisco: Jossey – Bass A Wiley Brand.
Caldwell, S. D., Roby‐Williams, C., Rush, K., & Ricke‐Kiely, T. (2009). Influences of context, process and individual differences on nurses’ readiness for change to Magnet status. Journal of advanced nursing, 65(7), 1412-1422.
Choi, M., & Ruona, W. E. (2011). Individual readiness for organizational change and its implications for human resource and organization development. Human Resource Development Review, 1534484310384957.
Crossley, C. D. (2009). Emotional and behavioral reactions to social undermining: A closer look at perceived offender motives. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 108(1), Pp: 14-24.
Cummings, T. G., & Worley, C. G. (2014). Organization development and change. Cengage learning.
D’Ortenzio, Carlo (2012). Understanding Change and Change Management Processes: A Case study. Thesis submitted in fulfillment of requirements for the degree of Doctor of Philosophy at the University of Canberra, Canberra.
Devaraja, T. S. (2012), Organizational Culture -Implication of Changes on theOrganization,http://sibresearch.org/uploads/2/7/9/9/2799227/organizational_culture_devaraja.pdf
Duffy, M. K., Ganster, D. C., Shaw, J. D., Johnson, J. L., & Pagon, M. (2006). The social context of undermining behavior at work. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 101(1), Pp: 105-126.
Ebrahimiyan Jelodar, Y., Ebrahimiyan Jelodar, R., Ebrahimiyan Jelodar, M. (2012). The Study of Knowledge Management Effectiveness (through Reviewing its Abilities and Knowledge Management Process). Police Organizational Development, 41, Pp: 89-104.
Edvard, C. & Lee, M. (2014). The Impact of Social Undermining on Organizational Justice. Employee Responsibilities and Rights Journal, 34(12). Pp: 53-70.
Holt, D. T.; Armenakis, A. A.; Field, H. S. & Harris, S. G. (2007). Readiness for Organizational Change: The Systematic Development of a Scale. The Journal of Applied Behavioral Science, 43 (2), Pp: 232 – 55.
Hoobler, J. M. & Brass, D. J. (2006). Abusive Supervision and Family Undermining as Displaced Aggression. J Appl Psychol.91 (5), Pp: 1125-33. DOI: 10.1037/0021- 9010.91.5.1125 PMID: 16953773.
Hoy, W. & Miskel, C. (2013). Educational Administration.U. S. A: Mc Graw Hill.
Kenny, J. (2006). Strategy and the learning organization: a maturity model for the formation of strategy. The Learning Organization, 13(4), 353-368.
Kin, T. M., & Kareem, O. A. (2015). Organizational change and leadership. Middle-East Journal of Scientific Research, 23(1), Pp: 135-141.
Lawrence, T. B., Dyck, B., Maitlis, S., & Mauws, M. K. (2006). The underlying structure of continuous change. MIT Sloan Management.
Md Zabid, A.; Rashid, S. M. & Addult, R, A. (2004). The Influence of Organizational Culture on Attitudes toward Organizational Change. Leadership & Organizational Development Journal, 25 (2).
Mohtaram. M & Razi, E. (2019). Change in Higher Education. Tehran: University of Hurmozgan. [In Persian]
Mudor, h. (2014). Organizational Cultures, Knowledge Management, Organizational Effectiveness: The Relationship and Conceptual Framework, International Academic Conference, Istanbul, 668-686.
Nikolaou, M., Latsou, D., & Geitona, M. (2014). Factors influencing job satisfaction among nurses of Pafos General Hospital in Cyprus. Journal of the international society for pharmaco economics and outcomes research, 17 (7), Pp: 419- 34,
Nordin, E. J. (2014). Communicating organizational change: Strategies for communicating change. In Clute Institute International Academic Conference. Texas, USA, PP: 135 – 145.
Rajput, M; Novitskaya. (2013). Role of Organizational Culture in Creating Readiness for Change Project, Umea School of Business and Economics.
Reynolds, K., Seltman, H., & Helgeson, V. (2009). Impact of interpersonal conflict on individuals high in unmitigated communion. Journal of Applied Social Psychology, 36(7), Pp: 1595-616.
Sahin, N. H. (2009). Locus of control and self-concept in interpersonal conflict resolution approaches. Psikiyatri Dergturk, 20(2), Pp: 63- 153.
Sastre –castillo, A.O.M.Á; Ortega -parra, A. (2013). Impact of Perceived Corporate Culture on Organizational Commitment, Management Decision, 51, Pp: 1071-1083.
Shah, N. (2011). A study of the relationship between organisational justice and employee readiness for change. Journal of Enterprise Information Management, 24(3), Pp: 224-236.
Shojaei Baghini, Nafiseh; Beheshtifar, Malikeh (2013). Investigating the Relationship between Social Wear at the Partner Level and the Rate of Individual Conflict in the Executive Bodies of Kerman, the First National Business Conference. Hamedan
Smith, M. B., & Webster, B. D. (2017). A moderated mediation model of Machiavellianism, social undermining, political skill, and supervisor-rated job performance. Personality and Individual Differences, 104, 453–459. https://doi.org/10.1016/j.paid.2016.09.010
Strongman, L. (2013). The psychology of social undermining in organisational behaviour. The Australasian Journal of Organisational Psychology, 6.
Torkzadeh, j. & Mohtaram, M. (2014). A Study of the Relationship between Type of Organizational Structure of University and Departmental Social Capital with Students' Academic Satisfaction at Shiraz University. Journal of Applied Sociology, 53 (1), Pp: 175 – 194.
Weiner, B. J. (2009). A Theory of Organizational Readiness for Change. Implementation Science, 4 (67), Pp: 4-67.
_||_