تدوین و اعتبار یابی مدل مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس متوسطه شهر شیراز

محمد علی مسعودی ¹ ( گروه مدیریت‌ آموزشی‌، واحد مرودشت‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌، مرودشت‌، ایران )
مسلم صالحي ² ( گروه مدیریت‌ آموزشی‌، واحد مرودشت‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌، مرودشت‌، ایران )
عباداله احمدی ³ ( گروه مدیریت‌ آموزشی‌، واحد مرودشت‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌، مرودشت‌، ایران. )
مژگان امیریان زاده ⁴ ( گروه مدیریت‌ آموزشی‌، واحد مرودشت‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌، مرودشت‌، ایران )

تاريخ الإرسال : 12 الأحد , ربيع الأول, 1446 تاريخ التأكيد : 15 السبت , رمضان, 1446

الکلمات المفتاحية: مسئولیت پذیری اجتماعی, مدارس, مدیران,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف: آموزش و پرورش نیز مانند سایر سازمان ها در تلاش جهت حفظ منافع اجتماعی است. هدف از تحقیق حاضر طراحی و اعتبار یابی مدل مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس متوسطه شهر شیراز  بود.

روش شناسی پژوهش: تحقیق حاضر از نظر چگونگی گردآوری داده‏­های مورد نیاز، در گروه «تحقیق آمیخته اکتشافی» طبقه‏بندی می‏شود. در بخش کیفی جهت تحلیل اطلاعات از تحلیل مضمون و در بخش کمی از الگوی معادلات ساختاری استفاده شد. مشارکت کنندگان در بخش کیفی شامل صاحبنظران و اساتید حوزه علوم تربیتی و مدیران آموزش و پرورش شهر شیراز بود روش نمونه گیری در این بخش به صورت هدفمند با تکنیک معیار و براساس اشباع نظری انتخاب شد. جامعه آماری شامل تمامی مدیران مدارس متوسطه شهر شیراز و روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای بود. براساس جامعه آماری تحقیق 384 نفر از مدیران مدارس متوسطه شهر شیراز به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شد.

یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که پس از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها، 89 مضامین پایه و 23 مضامین سازماندهنده مشخص شد. بر اين اساس مسئولیت پذیری اجتماعی مدارس شامل مسئولیتهای نوع دوستی و بشردوستانه، مسئولیتهای قانونی، مسئولیتهای اجتماعی، مسئولیتهای زیست محیطی و مسئولیتهای حرفه ای می‌شود. جهت اعتبار بخشی یافته های کیفی از روش دلفی استفاده شد در دور دوم نیز همه 89 شاخص مورد تایید قرار گرفتند. بنابراین مؤلفه های مندرج در جدول آخر در روش دلفی به عنوان مؤلفه های برگزیده مدل انتخاب شد. براساس یافته های تحقیق متغیرهای مسئولیت پذیری اجتماعی مدارس شامل مسئولیتهای نوع دوستی و بشردوستانه، مسئولیتهای قانونی، مسئولیتهای اجتماعی، مسئولیتهای زیست محیطی و مسئولیتهای حرفه ای بر مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس در سطح (01/0) تاثیر معنی دار دارند. در پژوهش حاضر  براي الگوي آزمون شده شاخص برازش مطلق GOF 51/0 به­دست آمد که مقدار به­دست آمده براي این شاخص برازش نشانگر برازش مناسب الگوي آزمون شده است.  

بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مسئولیت پذیری اجتماعی می تواند کارکردهای فرهنگی، اجتماعی و تربیتی مدرسه را تقویت کند.

المصادر:

1. Alfirević, N., Arslanagić-Kalajdžić, M., & Lep, Ž. (2023). The role of higher education and civic involvement in converting young adults' social responsibility to prosocial behavior. Scientific reports, 13(1), 2559.
2. Amegah, A. (2023). ‘Business without social responsibility is business without morality’: employer engagement in upper secondary technical and vocational education and training schools in Ghana. Journal of Vocational Education & Training, 75(2), 391-415.
3. Barracloug, S., Martha M. (2012), A Grin Contradiction: The practice and consequences of corporate social responsibility British American Tobacco in Malayzia. Social Science & Medicine, 66: 1784-1796.
4. Barracloug, S., Martha M. (2012), A Grin Contradiction: The practice and consequences of corporate social responsibility British American Tobacco in Malayzia. Social Science & Medicine, 66: 1784-1796.
5. Chang, B., Liu, X., & Xian, C. (2023). Research on countermeasures for the development of ecological civilization education in schools in the context of cultural diversity. Trans/Form/Ação, 46, 21-36.
6. Dolan, C., & Rajak, D. (Eds.). (2022). The anthropology of corporate social responsibility. Berghahn Books.
7. Edmans, A., Levit, D., & Schneemeier, J. (2022). Socially responsible divestment. European Corporate Governance Institute–Finance Working Paper, (823).
8. Ekanem, E. E., Ukpabio, G. E., Mbon, U. F., Ukpong, N. N., Egwuonwu, C. O., Edeh, S. O., ... & Owan, V. J. (2022), Crises Management and Corporate Social Responsibility as Determinants of Private Secondary Schools' Sustainability. In Frontiers in Education (Vol. 8, p. 1169150). Frontiers.
9. Freeman, R. E., & Liedtka, J. M. (2023). Corporate social responsibility: A critical approach. In R. Edward Freeman’s Selected Works on Stakeholder Theory and Business Ethics (pp. 239-249). Cham: Springer International Publishing.
10. Jiménez-Parra, J. F., González-Víllora, S., & Valero-Valenzuela, A. (2024). The Teaching Personal and Social Responsibility Model within the School Context: A Systematic Review. Quest, 1-22.
11. Kartini, M., & Sanusi, S. (2023). Corporate Social Responsibility (Csr) As A Form Of Implementation Of Corporate Responsibility To The Environment And Social Community. Hermeneutika: Jurnal Ilmu Hukum, 7(2).
12. Liu, Yuhuan, Feng, Tianli,Li, Suichuan (2015), Stakeholder Influences and organization Responses :A case Study of corporate social responsibility suspension" Management and organization Review /Volome11/ Special Issue 03/September 2015,pp 469-491
13. Maclean, M., Harvey, C., McGovern, T., & Shaw, G. (2023). Elite solidarity, social responsibility, and the contested origins of Britain’s first business schools. Academy of Management Learning & Education, 22(2), 191-215.
14. Muravsky, D., & Muravskaia, S. (2024). Gamification for teaching social responsibility in business schools. In The Palgrave Handbook of Social Sustainability in Business Education (pp. 347-363). Cham: Springer Nature Switzerland.
15. Purwono, Y., Sulasmiyati, S., Susiana, H., Setiawan, A., Roslaini, R., Harefa, D., & Prihatni, Y. (2023). The development of an attidude measurement instrument of responsibility for primary school students. Arisen: Assessment and Research on Education, 5(1), 1-9.
16. Pustokhin, D. (2021). National Models Of Corporate Social Responsibility: Comparative Analysis, National models of corporate social responsibility: comparative analysis.(5), 93-103.
17. Qinghua He (2019 )Managing social responsibility for sustainability in megaprojects: An innovation transitions perspective on success Journal of Cleaner ProductionVolume 241, 20 December 2019, 118395
18. Ramirez Lozano, J. P., Rojas Valdez, K., & Marquina Feldman, P. (2023). Business school model of social responsibility and sustainability and its impact on small-and mid-sized enterprises. International Journal of Sustainability in Higher Education, 24(2), 382-403.
19. Ríos-Manríquez, M., Ferrer-Ríos, M. G., & Sánchez-Fernández, M. D. (2021). Structural model of corporate social responsibility. An empirical study on Mexican SMEs. PloS one, 16(2), e0246384.
20. Siregar, F. S., Siregar, A., & Tarigan, D. (2022, December). Development of Teaching Personality and Social Responsibility (TPSR) Courses of Elementary School Physical Education. In Proceedings of the 4th International Conference on Innovation in Education, Science and Culture, ICIESC 2022, 11 October 2022, Medan, Indonesia: ICIESC 2022 (p. 348). European Alliance for Innovation.
21. Vishwakarma, V. (2020). “Corporate Social Responsibility (A Literature Review)”, Journal of Management, 7(1), pp. 36-42
22. Żak, A., Sedlak, P., & Sady, M. (2023). Knowledge and Values: The Importance of Personal Social Responsibility for Education, Management, and Sustainable Developmenth. Multidisciplinary Journal of School Education, 12(1).