برتری نقش p53 نسبت به پارتانتوز در شکستگی DNA القا شده توسط محیط میکرو تومور سلول‌های سرطان پستان

الموضوعات : Developmental biology of plants and animals , development and differentiation in microorganisms

شهرزاد چیتگران ¹ , شادی ربیعی ² , محمود براتی ³ , پریسا حیات ⁴ , سید عبدالحمید انگجی ⁵ , شیما توکل ⁶

1 - گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 - گروه زیست شناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
3 - گروه بیوتکنولوژی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4 - مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
5 - گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
6 - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

تاريخ الإرسال : 11 الأربعاء , جمادى الأولى, 1446 تاريخ التأكيد : 20 الخميس , رمضان, 1446 تاريخ الإصدار : 10 الإثنين , رمضان, 1446

الکلمات المفتاحية: بدخیمی پستان, محیط کشت شرطی شده, پارتانتوز, آپوتوز, شکستگی DNA, اسیدوز.,

ملخص المقالة :

هدف: سلول ها به طور مداوم در معرض تنش های سلولی مختلفی هستند. بیش از 50٪ از سرطان‌های انسانی حامل جهش در ژن p53 هستند، بنابراین p53 به عنوان یک سرکوبگر تومور حیاتی در نظر گرفته شده است. پس از آسیب DNA، p53 از طریق تغییرات پس از ترجمه در هسته سلولی تجمع می یابد.

مواد و روش ها: در این مطالعه، تأثیر محیط اسیدی و شرطی شده سرطان پستان MDA-MBA231 بر مسیرهای آپوپتوز و پارتانتوز در سلول‌های فیبروبلاست طبیعی بررسی شد. بیان ژن‌های Bcl2 و Bax و PARP1وPARG که در اپوپتوز و پارتانتوز نقش دارند و پروتئین p53 ارزیابی شدند. الکتروفورز برای مطالعه شکستگی DNA در محیط‌های کشت طبیعی، اسیدی، شرطی شده و اسیدی به علاوه شرطی شده استفاده شد.

 

نتایج: نتایج نشان داد که میزان آسیب DNA در محیط‌های اسیدی و شرطی شده کمتر از محیط شرطی شده و بیشتر از محیط‌های طبیعی و اسیدی بود. اگرچه محیط شرطی شده Bax و نسبت Bax/Bcl2 را نسبت به سایر محیط‌ها در فیبروبلاست ها کمتر القا کرد، اما هیچ تفاوت معنی‌داری بین نسبت Bax/Bcl2 در گروه‌های دیگر به عنوان شاخص آپوپتوز مشاهده نشد. سطح ژن‌های PARP1 و PARG در محیط شرطی شده به علاوه اسیدی کمترین بود و p53 در محیط شرطی شده در سطح کم بیان شده بود. نتیجه گیری: پارتانتوز و سطح Bax مسئول آسیب DNA در محیط شرطی شده نبودند، در حالی که کاهش p53 تا حدودی با ترمیم ضعیف DNA در شرایط استرس در سلول‌های سرطانی در فیبروبلاست‌های طبیعی مرتبط بود.