ارائه الگوی توسعه فضاهای شهری دوستدار کودک با تأکید بر بازی و ورزش (مورد مطالعه: استان البرز)
الموضوعات :
وحید افشون
1
,
مصطفی افشاری
2
,
لنا مطلبی
3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی.گروه تربیت بدنی، واحد شوشتر، دانشگاه اسلامی، شوشتر، ایران
2 - استادیار گروه تربیت بدنی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم، تهران، ایران
3 - استادیار گروه تربیت بدنی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
الکلمات المفتاحية: فضاهای شهری, شهر دوستدار کودک, بازی و ورزش, توسعه پایدار شهری,
ملخص المقالة :
این پژوهش با هدف ارائه الگوی توسعه فضاهای شهری دوستدار کودک با تأکید بر بازی و ورزش در استان البرز انجام شده و از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل اساتید، کارشناسان و متخصصان و فعال در حوزه مدیریت ورزشی و متخصصین ورزش کودکان و همچنین اساتید رشته برنامه‌ریزی و توسعه شهری در استان البرز صورت گرفت. به منظور برآورد حجم نمونه، از نرم‌افزارهای Power Sample و SPSS استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل 120 نفر از اساتید، کارشناسان و متخصصان فعال در حوزه مدیریت ورزشی و ورزش کودکان و همچنین اساتید رشته برنامه‌ریزی و توسعه شهری در استان البرز می‌باشد. شیوه نمونه‌گیری به صورت هدفمند (قضاوتی) بوده و از آزمون PLS و تحلیل عاملی برای تحلیل داده‌ها استفاده شده است. نتایج نشان داد عامل محوری می‌تواند موجب تقویت راهبردها در تقویت شهر دوستدار کودک گردد. توسعه فضاهای شهری دوستدار کودک با تأکید بر بازی و ورزش، نه‌تنها بر بهبود کیفیت زندگی کودکان اثرگذار است، بلکه به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم در دستیابی به اهداف توسعه پایدار شهری شناخته می‌شود. همچنین، راهبردها نیز بر پیامدهای توسعه شهر دوستدار کودک تأثیرگذارند. به طور کلی یک فضای شهری مطلوب می‌بایست برای تربیت و لذت کودک فراهم شود.
Abhari, N., Shamseddini, A., & Ezzat Panah, B. (2021). Evaluation of child-friendly city indicators and their relation to children's access to essential land uses (Case study: Jahrom City). Urban Planning Geography Research, 9(3), 835-856. https://doi.org/10.22059/jurbangeo.2021.320202.1472
Adams, S., Savahl, S., Florence, M., & Jackson, K. (2019). Considering the natural environment in the creation of child-friendly cities: Implications for children’s subjective well-being. Child Indicators Research, 12(2), 545-567.
Agong, S., & Hariri, A. H. (2016). Urban sustainable development with emphasis on the empowerment of informal settlements in urban areas. The case of yazd , iran. Journal of Geography, 6(1), 83-97.
Ali, M., & Aliah, S. E. (2020). Identification of child-friendly integrated public spaces in Makassar City (Case Study: Losari Beach) IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 875(1), 012015.
Asefi, M., & Amozadeh, K. (2019). Genetic Psychology (Psychological Transformation from Birth to Aging) (3 ed.).Samt Publications. Tehran. [In Persian]
Azmati, H. R., Mahdinejad, J., & Jam, F. (2016). Environmental security of children's playgrounds in the framework of child-friendly city (Case study: Basafa Park, District 5, Tehran) The 3rd International Conference on New Research Achievements in Civil Engineering, Architecture, and Urban Management, Tehran. [In Persian]
Baderam, S., & Bordbar, M. (2020). Components of enhancing urban spaces with an emphasis on child-friendly cities (Case study: Shiraz Jungle Park, Kouy Zahra neighborhood) International Conference on Civil Engineering, Architecture, Development, and Urban Infrastructure Renewal in Iran, Tehran.
Carroll, P., Witten, K., Kearns, R., & Donovan, P. (2015). Kids in the city: Children's use and experiences of urban neighborhoods in Auckland, New Zealand. Journal of Urban Design, 20(4), 417-436.
Chan, P. (2021). Child-friendly urban development: Smile village community development initiative in Phnom Penh. World, 2(4), 505-520.
Chen, C., Yuan, Z., & Zhu, H. (2020). Playing, parenting, and family leisure in parks: Exploring emotional geographies of families in Guangzhou Children’s Park, China. Children's Geographies, 18(4), 463-476.
Drianda, R. P., & Kesuma, M. (2020). Is Jakarta a child-friendly city? IOP Conference Series. Earth and Environmental Science, 592(1), 012026.
Eshnaider, M. J. (2015). Multi-sector policy action to create activity-friendly environments for children: a multiplecase study. Journal of Health(101), 11- 19. [In Persian]
Ghasemnejad, M. P. (2009). Let me play as much as I can. Institute for the Intellectual Development of Children and Young Adults.
Gill, T. (2019). Widening the bandwidth of child-friendly urban planning in cities. Cities & Health, 3(1-2), 59-67.
Komar, J. M., & Ersha, A. (2022). Beliefs about children and the psychosocial implications of infertility on individuals seeking assisted fertilization in Ghana. Reproductive Biomedicine & Society Online, 12, 88-95.
Liestyasari, S. I., Karsidi, R., & Asrowi, A. R. (2022). Student’s Perception of Child-Friendly School Program in Surakarta During the Pandemic Covid-19 Conference: 5th International Conference on Current Issues in Education (ICCIE 2021). https://doi.org/10.2991/assehr.k.220129.010
Moayyedfar, S., & Safaie, F. (2019). Planning a child-friendly city to enhance adolescent participation (Case study: Abadeh City). Geographical Explorations of Desert Areas, 7(2), 247-278. [In Persian]
Nam, H., & Nam, S. I. (2018). Child-friendly city policies in the Republic of Korea. Children and Youth Services Review, 94, 545-556.
Nan, F. (2020). Policy innovation on building child-friendly cities in China: Evidence from four Chinese cities. Children and Youth Services Review, 118, 105491.
Nehibi, S., Amini, E., & Khaksar, M. (2014). The role of children's play spaces in achieving a child-friendly city with the goal of sustainable urban development National Conference on Urban Planning, Urban Management, and Sustainable Development. [In Persian]
Pourshahabi, V., Pourkiani, M., Roodi, M. Z., & Sheikhi, A. (2018). Prioritizing the Sustainable Development Components to improve the level of Development with Analytical Hierarchy Process (Case Study: Sistan and Baluchestan province of Iran) Expand this title to reflect content and context. Journal of Economic Cooperation & Development, 39(4), 103-125. https://www.proquest.com/openview/052f3929696b769819e40704093884f6/1?pq-origsite=gscholar&cbl=1096395
Rahimi, E., & Sharokeyan, M. (2019). Child friendly cities. Good governance in the best interests of the child. Journal of Environment & Urbanization, 14(2), 45-58. [In Persian]
Saberi, H., Tahmasebi Zadeh, F., & Shahir, E. (2017). Child-friendly urban spaces: Perspectives and indicators The 5th National Conference on Architecture, Conservation, Urban Planning, and Sustainable Environment. [In Persian]
Saeed Abadi, M. R. (2012). Violence. Payam UNESCO Journal, 40(407), 35. [In Persian]
Taefinasrabadi, H., Mansori, N., & Vahidi, J. (2021). Pathways of participation: Openings, opportunities and obligations: A new model for enhancing children's participation in decision-making, in line with Article 12.1 of the United Nations Convention on the Rights of the Child. Children and Society, 15(2), 107–117. [In Persian]
Tahmasebi Zadeh, F. (2017). Child-friendly urban spaces: Perspectives and indicators The 5th National Conference on Architecture, Conservation, Urban Planning, and Sustainable Environment. [In Persian]
Teymouri, I., Asghari Zamani, A., Roustaei, S., & Koushesh Vatan, M. (2019). Achieving sustainable development through the concept of a child-friendly city. Economic Sociology and Development, 8(1), 79-102. [In Persian]
Wood, J., Bornat, D., & Bicquelet-Lock, A. (2019). Child-friendly planning in the UK: A review.Royal Town Planning Institute. London.
Yarcheski, P., & Mahon, B. (2022). Towards a European child friendly cities initiative, unpublisherd conceptual paper developed for workshop at the unicef innocent research center, PP. 7-8.
Zeyari, S., & Fani, Z. (2022). The Impact of Inner City Travel on Creating a Child-Friendly Environment (Case Study: Zanjan City). Human Geography Research, 50(2), 408-395. [In Persian]
Zolina, K., & Soliman, L. (2020). Building a child friendly community, children,s research workshops, pilot study report, city of greaterb Bendigo.
