نقش شبکه‌های ارتباطی در پیدایش جنبشهای جدید اجتماعی (با تاکید بر شکل گیری گفتمان انقلاب اسلامی)

الموضوعات : Political philosophy of the Islamic Revolution

بهناز اژدری ¹ , فرهاد رشیدی ² , مجید گل پرور ³

1 - گروه آموزشی علوم سیاسی، واحد بافت، دانشگاه آزاد اسلامی، بافت ایران
2 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی واحد بافت
3 - گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد بافت، دانشگاه آزاد اسلامی، بافت، ایران

تاريخ الإرسال : 10 الثلاثاء , شوال, 1446 تاريخ التأكيد : 06 الإثنين , ذو الحجة, 1446 تاريخ الإصدار : 29 الثلاثاء , ذو القعدة, 1446

الکلمات المفتاحية: جنبش های جدید اجتماعی, انقلاب اسلامی, شبکه های ارتباطی, بسیج سیاسی, مردم,

ملخص المقالة :

از اواخر قرن بیستم، شبکه‌های ارتباطی از مهمترین عوامل در پیدایش جنبشهای جدید اجتماعی به شمار می‌روند که هژمونی بسیازی از دولتها را بر افکار عمومی تحت الشعاع قرار دادند. یکی از مهمترین جنبشهای جدید اجتماعی در قرن بیستم، شکل گیری انقلاب اسلامی ایران است. جنبش اجتماعی ایران در دهه 50 شمسی با تکیه بر کنشگران فعال و متکی بر شبکه‌های ارتباطی و عناصر فرهنگی اسلام شیعه موفق به شکل گیری گفتمان انقلاب اسلامی در ایران شد. پرسش اصلی پژوهش این است که چگونه شبکه‌های ارتباطی در شکل گیری جنبش و گفتمان انقلاب اسلامی در دهه 50 موثر واقع شد؟ فرضیه پژوهش بر مبنای دیدگاه «آلن تورن» جامعه شناس فرانسوی درباره کنشگری فعال شکل یافته است که شبکه های ارتباطی نوین روحانیون و مذهبی‌ها در مساجد، منابر و حسینیه‌ها به همراه دستگاههای انتشار اطلاعات، بر افکار عمومی جامعه ایرانی تاثیر گذاشتند و با ایجاد شکاف درتسلط و هژمونی دولت پهلوی دوم بر جامعه ایرانی، موجب شکل گیری گفتمان انقلاب اسلامی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که رهبری بسیج کننده، شبکه مساجد و حسینیه‌ها و رسانه های نوین از مهمترین عوامل در پیدایش گفتمان انقلاب اسلامی در ایران به شمار می روند. روش پژوهش نیز توصیفی – تحلیلی است.