ارزیابی تفاوت های منطقه ای در ایران: آزمون های طرف تقاضا
الموضوعات :
محمود متوسلی
1
(ندارد)
بهرام وهابی
2
(ندارد)
الکلمات المفتاحية: توسعه منطقه ای, تفاوت های منطقه ای, تفاوت های طرف تقاضا, همگرایی منطقه ای,
ملخص المقالة :
در مباحث توسعه منطقه منطقه ای، وجود تفاوت های منطقه ای امری اجتناب ناپذیر بوده و در بسیاری از موارد، تعیین تفاوت های مطلوب برای نیل به کارایی اقتصادی مورد نظر می باشد. از دیدگاه تحلیل جامع توسعه منطقه ای، بررسی مبانی نیل به تعادل عمومی در طرف عرضه و تقاضا به عنوان پاسخ نهایی در تعیین تفاوت های مطلوب تلقی می شود که در این راه، چارجوب های تحلیل جامع برای تحقق وضعیت تعادل عمومی ارائه شده اند. در این مقاله، وضعیت تفاوت های منطقه ای طرف تقاضا در ایران به عنوان یکی از عناصر تحلیل جامع تعادل عمومی در زمینه توسعه منطقه ای بررسی شده است. تفاوت های منطقه ای طرف تقاضا با استفاده از عدم تعادل های شهری- روستایی از دیدگاه دوگانگی و همچنین ضرایب رتبه ای اسپیرمن برای مصرف و درآمد مناطق( استان ها) در دوره 78-1355 مورد بررسی قرار گرفته است که براساس نتایج حاصله، در کنار کاهش شکاف شهری- روستایی درآمدها و هزینه ها در سطوح ملی و منطقه ای، تفاوت های مشخصی میان رفتار هر یک از استانها در مقایسه با سطح ملی قابل مشاهده است. ضرایب همبستگی رتبه ای اسپیرمن، رفتار کاملاً نوسانی داشته و استخراج روند زمانی همگرایی یا واگرایی منطقه ای با مشکلات خاصی مواجه می باشد. در نهایت، رفتار مصرفی مناطق براساس برآورد توابع مصرف پویا نیز اولاً عدم سازگاری رفتار مناطق با سطح ملی و ثانیاً رفتار بعضاً واگرای برخی از مناطق را نشان می دهد. در مجموع، عدم ثبات سیاستی در توسعه منطقه ای در ایران منجر به رفتار نوسانی و غیر مشخص مناطق از نظر شاخص های طرف تقاضا شده است که در این راه توجه به اعمال سیاست های مشخص منطقه ای در چارچوب مبانی نظری توسعه مطلوب منطقه ای ضروری است.
