بهبود مدل راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران
الموضوعات : خطمشی‌گذاری عمومی در مدیریت
محمد امیرآبادی
1
(دانشجوی مقطع دکتری تخصصی، رشته مدیریت راهبردی دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی)
سیدجواد امینی
2
(دانشیار، دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی)
الکلمات المفتاحية: امور محلی, جمهوری اسلامی ایران, سیاست‌گذاری, حکمرانی امور محلی, حکمرانی,
ملخص المقالة :
زمینه: حوزه سیاست و مسائل مربوط به آن در حال دگرگونی و گسترش بوده، چگونگی حکومت کردن، مطابق معیار‌های حکومت مطلوب بیش از پیش اهمیت یافته و در حوزه‌های مختلف از جمله قانون‌گذاری، سیاست‌گذاری عمومی و علوم مرتبط با آن مورد توجه قرار می‌گیرد. هدف: تحقیق حاضر با هدف ارائه طرح راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران و بهبود مدل آن انجام شده است. روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته می باشد. در تحقیقات آمیخته هم از روش کیفی و هم از روش کمی استفاده می شود. در بخش کیفی این تحقیق از استراتژی تحلیل مضمون استفاده شده است. در بخش کمی جهت انتخاب استراتژی بهینه از تحلیل سوات استفاده شد. در بخش کیفی پژوهش، جامعه آماری اساتید دانشگاهی که با موضوع حکمرانی محلی آشنا بوده و همچنین نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان شورا‌های اسلامی شهر و روستا، شهرداران، استانداران و فرمانداران می‌باشند. روش نمونه‌گیری بر اساس گلوله برفی تا اشباع نظری می‌باشد. جامعه آماری در فاز کمی پژوهش کلیه متخصصان و اساتید حوزه حکمرانی محلی، نمایندگان مجلس، شورای شهر و مقامات وزارت کشور است که رقم دقیقی وجود ندارد. یافته‌ها: براساس یافته‌های تحقیق ابعاد طرح راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران شامل سیاست‌گذاری محلی، حکمرانی محلی مبتنی بر قانون، توزیع عادلانه منابع در کشور، پاسخگویی صریح، مدیریت مشارکتی، تمرکززدایی و برنامه‌ریزی غیرمتمرکز، ایجاد اعتماد و وفاق اجتماعی، تقویت زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی، فراهم کردن زمینه سرمایه‌گذاری محلی و تعاملات فرهنگی هستند که منجر به پیامد‌های قدرت ملی، رشد اقتصادی و کسب اعتبار بین‌المللی می‌شود. بر اساس تحلیل سوات و اولویت بندی انجام شده، از بین استراتژی های پیشنهادی، استراتژی های SO به منزلة بهترین استراتژی جهت حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران انتخاب می شود. تأکید استراتژی های دستة SO بر این است که با ارائة راهکارهای اجرایی ضمن استفاده از قوت‌ها، از فرصت‌هایی که برای آن موجود است نهایت استفاده را به عمل آورد. نتیجه گیری: شکل گیری حکمرانی‌های محلی و سازمان‌های محلی در ساختار اداری ـ مدیریتی دولت‌ها هستیم. توسعه اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی تنها زمانی واقعی و معنادار می‌شود، که از پایین ترین سطح جامعه، شروع شوند.
ابطحی، سید مصطفی. (1397). بررسی و تبیین حکمرانی شایسته در رویکرد حکمرانی نظام جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه راهبرد سیاسی، سال دوم، شماره 5، تابستان، 27-64.
آبیار, منصور. (1396). نقش حکومت‌های محلی در فرآیند توسعه سیاسی، مطالعه موردی: ایران. سیاست جهانی، 6 (1): 159-193.
حبیبی، محمد (1400)، طراحی الگوی حکمرانی خوب در سازمان تامین اجتماعی با رویکردی بر نظریه های نوین رهبری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، دانشکده علوم انسانی
پیوندی، پدرام (1400)، تغییر حکمرانی اقتصادی و هدایت نقدینگی در ایران، دانشگاه سمنان، پردیس علوم انسانی - دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری
توکلی نیا، جمیله، شمس پویا، محمدکاظم (1396)، به سوی حکمروایی اجتماع محلی؛ کوششی در معرفی موضوعات و عرصه‌های کلیدی، فصلنامه آمایش محیط (3): 216-196.
زرقانی، سید هادی؛ احمدی، ابراهیم (1398). حکمرانی در دولت‌های محلی: تمرکززدایی. فصلنامه دولت‌پژوهی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سال پنجم، شماره 91، پائیز، 107-138.
شمس، عبدالحمید (1396). نظری بر سازمان دهی حکمرانی محلی در ایران؛ چالش‌ها و راهکارهای حقوقی – اداری. فصلنامه مطالعات میان رشته‌ای در علوم انسانی، 9(2)، 29-55.
شمس، عبدالحمید (1396). نظری بر سازمان دهی حکمرانی محلی در ایران؛ چالش‌ها و راهکارهای حقوقی – اداری. فصلنامه مطالعات میان رشته‌ای در علوم انسانی، 9(2)، 29-55.
علی مرادی، ظهیر. (1397). طراحی مدل ارزیابی خودگردانی محلی در سطح استان‌های جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مدیریت دولتی، 10(4)، 650 -629.
قلی پور، رحمت اله (1393). نقش دولت در حکمرانی. رساله دکتری، دانشگاه علامه طباطبایی.
کاظمیان، غلامرضا؛ قربانی‌زاده، وجه اله؛ واعظی، رضا؛ شاه محمدی، مرضیه (1398). الگوی نقش و ساختار حکمروایی محلی در نظام مدیریتی ایران. مدیریت دولتی، 11(2)، 179-202.
_||_Abe, T., & Omotoso, F. (2021). Local Government/Governance System in Nigeria. In Nigerian Politics (pp. 185-216). Springer, Cham.
Almássy, D. , & Pintér, L. (2018). Environmental governance indicators and indices in support of policy-making. In Routledge handbook of sustainability indicators (pp. 204-223). Routledge.
Arkorful, V. E. , Lugu, B. K. , Hammond, A. , & Basiru, I. (2021, May). Decentralization and citizens’ participation in local governance: Does trust and transparency matter?–an empirical study. In Forum for development studies (Vol. 48, No. 2, pp. 199-223). Routledge.
Brezovšek, M. (2017). Local Self-Government in Slovenia: Theoretical and Historical Aspect. Ljubljana: Faculty of Social Sciences, University of Ljubljana.
Coccia, M. (2021). How a Good Governance of Institutions Can Reduce Poverty and Inequality in Society?. Legal-Economic Institutions, Entrepreneurship, and Management, Perspectives on the Dynamics of Institutional Change from Emerging Markets, Springer Nature Switzerland AG, 65-94.
Ehsan, S. M. A. (2021). The Local Government System in Bangladesh: An Anatomy of Perspectives & Practices. South Asian Journal of Policy and Governance, 44, 1-22.
Fortunato, D. , Lin, N. C. , Stevenson, R. T. , & Tromborg, M. W. (2021). Attributing policy influence under coalition governance. American Political Science Review, 115(1), 252-268.
Igreja, J. , & Conceição, P. (2021). The influence of EU policy on local policy-making, governance and urban change. Evidence from Porto, Portugal. Urban Research & Practice, 14(4), 372-396.
Isufaj, M. (2019). Decentralization and the Increased Autonomy in Local Governments. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 459-463.
Jones, B. (2021). The policy-making process. In Politics UK (pp. 590-616). Routledge.
Miller, W. , Dickson, M. , & Stoker, G. (2018). Models of local governance: public opinion and political theory in Britain. Springer.
Nguyen, T. B., & Nguyen, Q. G. (2021). Study on Citizen Participation in Local Governance in Vietnam. Network of Institutes and Schools of Public Administration in Central and Eastern Europe. The NISPAcee Journal of Public Administration and Policy, 14(2), 87-109.
