راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی ورزشی در سطح کلان
الموضوعات : خطمشی‌گذاری عمومی در مدیریتتقی عاشوری 1 , مرتضی دوستی 2 , سیدمحمدحسین رضوی 3 , ابوالحسن حسینی 4
1 - دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
2 - دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
3 - استاد مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
4 - دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم اقتصادی و اداری ، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
الکلمات المفتاحية: سطح کلان, راهکارهای توسعه, فرصتهای کارآفرینی, کارآفرینی ورزشی,
ملخص المقالة :
زمینه: به طور کلی مطالعات در حوزه کارآفرینی راهبردهای فعالیتهای کارآفرینانه را عمدتا با تمرکز بر مقوله فرصت و مزیت رقابتی نشان می‌دهد به‌همین دلیل تفکر غالب در ادبیات کارآفرینی، فرصت کارافرینانه است و جوهره کارآفرینی راهبردی، فرصتهای کارآفرینانه است که توانمندیهای شرکت‌ها را به منظور افزایش سودآوری نشان می‌دهد بنابراین ﻫﺪف ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ارائه راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی ورزشی در سطح کلان اﺳﺖ.روش‌شناسی: تحقیق حاضر به روش آمیخته که با مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته تا رسیدن به اشباع نظری و اجماع در بخش کیفی: 40 نفر از خبرگان دانشگاهی کارآفرینی و مدیریت ورزشی با نمونه‌گیری هدفمند نظری مشارکت داشتند. در بخش کمّی: با نمونه‌گیری تصادفی 164 نفر از کارآفرینان ورزشی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی مدیریت‌ورزشی، انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪی محقق‌ساخته جهت تعیین اﻫﻤﯿﺖ مقوله‌ها و برازش مدل بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش حداقل مربعات جزئی با نرم‌افزار آماری واریانس‌محور Smart PLS(3) انجام ﺷﺪ.یافته‌ها: مدل مذکور در سطح کلان: با 5 مقوله به ترتیب (اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی)، شناسایی و رتبه‌بندی شدند و رابطه‌ی بین مقوله‌ها با سازه‌ی سطح کلان مثبت و معنی‌دار (58/2 ≤ T) و برازش مدل پژوهشی (727/0= GOF) قوی ارزیابی شد.نتیجه‌گیری: بر اساس مصاحبه انجام شده در بخش کیفی راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی با رویکرد سطح کلان در پنج مقوله اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی گزارش شده است.
انصاری، محمدتقی؛ فدائی، عامل (1386) فرصت‌شناسی و صنایع برتر در آینده نخستین. همایش ملی مدیریت کارآفرینی ایران، تهران.
آقاجانی، حسنعلی و نامدار، عباس (1391) . تبیین عوامل موثر بر فرآیند کارآفرینی مستقل در باشگاههای ورزشی خصوصی استان مازندران، پژوهش نامه‌ی مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی . شماره پانزدهم . ص ص 127-107.
پاداش، دنیا؛ سلطان حسینی، محمد؛ خبیری، محمد و فتحی، سعید. (1388). "تعیین و اولویتبندی عوامل مدیریتی و اجرایی مؤثر بر خصوصیسازی باشگاههای ورزشی". همایش بینالمللی علم و فوتبال، آکادمی ملی فوتبال، تهران، صص 20-16.
پورپرتوی، میرطاهر و شمس دوست، فرزانه (1396). شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر یر تصمیم گیری سرمایه گذاران در صنعت ورزش با استفاده از روش‌های تاپسیس و تحلیلی پوشش داده ها. فصلنامه مطالعات مدیریت و حسابداری. دوره 3 شماره 1- ص ص 52-75.
جعفرزاده، محبوبه؛ رزاقی، محمد ابراهیم و شریفیان (1393). تعیین روایی و پایایی نسخه ایرذانی پرسشنامه نقش فناوری اطلاعات در توسعه فرصتهای کارآفرینی در ورزش. مدیریت ارتباطات در رسانه‌های ورزشی. سال دوم، شماره پیاپی 6، ص ص : 58-49.
جلالی فراهانی، مجید و علی دوست قهفرخی، ابراهیم (1392). تحلیل موانع اقتصادی مؤثر بر اجرای سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی در ورزش حرفه‌ای ایران. شماره 19، صص: 109-128
حمیدی، مهرزاد؛ رضوی، سیدمحمدحسین؛ امیرنژاد، سعید و شفیع‌زاده، شهرام .(1388). تبیین استراتژی توریسم ورزشی کشور. چکیده مقالات هفتمین همایش بین المللی تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران.
خدادادی، محمد رسول؛ فرید فتحی، مریم و معصوم زاده، سارا (1397). بررسی اثر تحریم بر تجارت ایران و شرکای عمدده تجاری در صنعت ورزش: رهیافت حداقل مربعات کامل اصلاح شده. پژوهش‌های کاربردی در مدیریت ورزشی. سال هفتم. شماره 1 (25 پیاپی). ص ص 32-23.
داوری، علی؛ رضایی، حمیدرضا .(1385). نقش دولت و خط مشی‌های دولتی در توسعه‌ی کارآفرینی، فصلنامه علوم مدیریت ایران. شماره 1 (2) ، ص ص : 109-129.
زارع، ناصر.(1387). بررسی موانع کارآفرینی در ورزش کشور. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه تهران. تهران
زمانی، مطهره؛ حسینی، عماد و رجایی، هادی (1391). اثر مخارج ورزشی بر تولید ناخالص داخلی ایران. نشریه مدیریت ورزشی، دوره 4، شماره 15، زمستان 1391، صفحه 143-156.
سید نورانی، سید محمدرضا و وفایی یگانه، رضا. (1389). «فرهنگ کارآفرینی». مجله مهندسی فرهنگی، ش. 45 و 46.
شریفیان، اسماعیل؛ یوسفی زرندی، محمدحسین و قهرمان تبریزی، کوروش (1395). موانع درون بخشی صنعت ورزش در رقابت با کالاهای ورزشی خارجی. پژوهش‌های کاربردی در مدیریت ورزشی. سال پنجم، شماره 1 (17 پیاپی). ص ص:67-75.
عسگریان، فریبا؛ خدادادی، محمد رسول و سرلاب، رقیه (1396). مدلسازی کالاهای ورزشی ایران با استفاده از مدل آرما طی سال‌های 1391-1371. مطالعات مدیرت ورزشی. شماره 41، فروردین و اردیبهشت، ص ص 110-97.
فرجی سبکبار، حسنعلی؛ ملایی، نادر و هاجری، بهرام (1394). تحلیل فضایی الگوی اشتغال در بخش‌های عمده فعالیت نواحی روستایی ایران. اقتصاد فضا و توسعه روستایی، سال چهارم، شماره 1 (پیاپی 11). ص ص: 1-14
قاسمی، جوادی پور، محمد و ترکفر، احمد (1394). شناسایی موانع بازاریابی ورزشی ایران از دیدگاه مدیران ورزشی کشور. مدیریت ورزشی. دورة 7، شمارة 6. ص ص: 829-846.
کلاشی، مازیار؛ حسینی، سیدعماد و رجائی، محمدهادی (1395). اثر مخارج ورزشی دولت و خانوار بر تولید ناخالص داخلی در ایران. دوره 8، شماره 38، پاییز 1395، صفحه 165-182.
کیا، محمد؛ نساج، سعیده؛ احمدزاده، نسرین و نورا، عباس (1386). کارآفرینی گام به گام. سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی، تهران
محمدکاظمی، رضا؛ زعفریان، رضا؛ خدایاری، عباس و جوادی نیا، عباس .(1393). شناسایی فرصتهای کسب وکار (کارآفرینانه) در صنعت ورزش با رویکرد فناوری اطلاعات. 7(1). ص ص" .95-112.
مدرسی، سیده جمیله، مدرسی سریزدی، سید محمد مهدی، (1392). کارآفرینی. ج 6 تهران: انتشارات ترمه.
مشیری، بنیامین، بررسی توسعه کارآفرینی در کشور کانادا، پارک فناوری پردیس، 1391.
معین فر، محمدرضا احمد مظفری، سید امیر؛ شرف جوادی، بتول، کاظم نژاد، انوشیروان (۱۳۹۰). بررسی وضعیت صنعت گردشگری ورزشی در ایران. فصلنامه المپیک، ۱۹(۲)، ص ۲۲-۱۲.
مهرآرا، محسن و میکائیلی، سیده وجیهه (1396). بررسی اثر درامدها و مخارج ورزشی دولتی بر ارزش افزوده‌ی بخش ورزش رویکرد مدل خود توزیع با وقفه‌های گسترده. مطالعات مدیریت ورزشی. 9(46) ص ص 90-69.
وکیلی ، یوسف؛ الوانی، سید مهدی و محمدیالیاسی ، قنبر(1393) تبیین نقش عوامل محیطی در توسعه کارافرینی در بخش عمومی . توسعه‌ی کارآفرینی (2) 7 ص ص 21-191.
هنری، حبیب و مندعلیزاده، زینب (1390) بررسی اهداف و استراتژیهای کارآفرینی در ورزش کشور بر اساس تحلیل استراتژیک SWOT. مطالعات مدیریت ورزشی،(4) 3 ، 126-107.
الهی، علیرضا؛ سجادی، سید نصرالله؛ خبیری، محمد؛ ابریشمی، حمید (1389). موانع توسعه صنعت باشگاهداری حرفه‌ای فوتبال ایران. پژوهش در علوم ورزشی شماره 28، ص ص: 68-53.
یداللهی فارسی، جهانگیر (1387). کارآفرینی در ورزش کشور، همایش ملی مدیریت ورشی با تاکید بر سند چشم‌انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران. آکادمی ملی المپیک و پاراالمپیک.
_||_Aldrich, H. and G. wiedenmayer (1993), "From traits to rates: An ecological perspectiveon organizational foundings", Advances in Entrepreneurship, Frim Emergence and Growth, 1, 145-95.
Aldrich, H. and M. Fiol (1994), "Fools rush in? The institutional context of industry creation", Academy of Management Review, 19 (4), 645 – 70
Andreff, W. (2000). Sport and economic development; Play the Game: 12-16.
Bai, Wensong; Holmström-Lind Christine; Johanson, Martin (2018). Leveraging networks, capabilities and opportunities for international success: A study on returnee entrepreneurial ventures. Scandinavian Journal of Management 34: 51–62
Baumol, W. J. (1990). Entrepreneurship: productive, Unproductive, and destructive. The Journal of political Economy, Vol. 98, No. 5, 893-921.
Berrett, T., & Reimer, R. (2005). The economic significance of amateur sport in the city of Calgary in 2002. Avaialable at: http://www.calgary.ca/CSPS/ Recreation/ Documents / Research - and - development/ Economic-finalreport. pdf? nore direct =1 (Accessed 23 March 2014).
Bing, F. (2011). Study on development path of Shandong sports industry from the perspective of low-carbon economy. Energy Procedia, 5(2011), 879–83.
Bolívar-Cruz, Alicia; Batista-Canino, Rosa M and Hormiga, Esther. (2014). Differences in the perception and exploitation of entrepreneurial opportunities by immigrants. Journal of Business Venturing Insights 1-2. Pp 31–36.
Bosma, N., Acs, Z.J., Autio E., Coduras, A., Levie, J. And the Global Research Consortium (2009) Global Entrepreneurship Monitor 2008 executive report, GEM global.
Campbell, C. (1992), "A decision theory model for entrepreneurial acts", Entre – preneurship Theory and practice, 17 (1), 21 – 7.
Ciletti, D & Chadwick, S. Sport entrepreneurship: Theory and practice. Fitness Information technology, 2012
Dahalan, Norziani; Mastura, Jaafar & Mohd Rosdi, ,Siti Asma’. (2013). Local community readiness in entrepreneurship: Do gender differ in searching business opportunityLocal community readiness in entrepreneurship: Do gender differ in searching business opportunity. Procedia - Social and Behavioral Sciences 91. Pp: 403 – 410.
Dean, D. and R. Brown (1995), "Pollution regulation as a barrier to new firm entry Initial evidence and implications for future research", Academy of Management Journal, 38(1), 288-303.
Dobbs, M. & Hamilton, R.T. (2007) Small business growh: recent evidence and new directions International journal of entrepreneurial Behaviour & Research, 13(5), 296-322.
Dongfeng Liu James Zhang Michel Desbordes , (2017)," Sport business in China: current state and prospect ", International Journal of Sports Marketing and Sponsorship, Vol. 18 Iss 1 pp. -1-19.
Fadahunsi, A. and P. Rosa (2002), "Entrepreenurship and illegality: Insights from the Nigerian cross – broder trade", Journal of Business Venturing, 17 (5), 397-430.
Gartton, C., Arnesolberg, H. (2007). The economics of sports broadcasting. [www.routlesgeeconomics.com/books/the-economics of sports –broadcasting- isbn9780415357807]20 Aug 2009
Gioia, P. (1989), "The prudence standard: Recent experience and future relevance", Public Utilities fortnightly, 9, 11-17.
Haifeng Qian,, Chang Zhao (2018) Space-time analysis of high technology entrepreneurship: A comparison of California and New England. Applied Geography 95 (2018) 111–119.
Hardy,S. (1996). Entrepreneurs, organizations, and the sport marketplace: Subjects in search of historians. Journal of Sport History, 13, 14–33.
Harper D (1997) "Institutional conditions for entrepreneurship", Working paper, New York University, US.
Houlihan, B. Bloyce, D. and Smith, A. (2009) ‘Developing the research agenda in sport policy’, International Journal of Sport Policy and Politics, 1(1): 1–12.
Jackson, R. (2001). Sport Administration Manual, Hurford Enterprises Ltd, IOC, Switzerland.
Jacobs, B. and Theeuwes, J. (2005) ‘Innovation in the Netherlands: The market falters and the government fails’, De Economist, 153(1): 107–124.
Karlis, G. (2006), "The Future of Leisure, Recreation, and Sport in Canada: A SWOT for Small Sized Enterprises", The Sport Journal, 9, p. 2.
Kelly, D. (1988), "organizational transformation and failure in the US airline industry, 1962-1985.", ph.D. Dissertation, Northwestern Univercity, US
Kelly, D. and T. Amburgey (1991), "organizational inertia and momentum: A dynamic model of Strategic change", Academy of Management Journal, 34(3), 591-612.
Knoppers, A. (2015) ‘Assessing the sociology of sport: On critical sport sociology and sport management’, International Review for the Sociology of Sport, 50(4–5): 496–501.
Levie, J. Autio, E. Reeves, C. Chisholm, D. Harris, J. Grey, S. Ritchie, I. and Cleevely, M. (2014) Assessing regional innovative entrepreneurship ecosystems with the global entrepreneurship and development index: The case of Scotland, Global Entrepreneurship Research Conference, Barcelona.
Minniti, M (1999), "Social environment and alternative patterns of entrepre – neurial activity", working paper, babson College, MA, US. Mitchell, R., B. Smith, K. seawright and E. Morse (2000), "Cross – Cultural cognitions and the Venture creation decision' Academy of Management Journal, 43 (5), 974 ---93.
Nauright, J. (2015). Beyond the sport-media-tourism complex: An agenda for transforming sport. Journal of the International Council of Sport Science and Physical Education, 68(May), 13-19.
Nooteboom, B. and Stam, E. (2008) Microfoundations for Innovation Policy, Amsterdam: Amsterdam University Press.
Park, Seong-Hee, Mahony, Daniel F, Kim, Yukyoum, & Do Kim, Young. (2015). Curiosity generating advertisements and their impact on sport consumer behavior. Sport Management Review, 18(3), 359 -369.
peixoto naia,a.m. entrepreneurship education in sport sciences: lmplications for curriculum development. thesis, universidade de lisboa, 2013.
Ratten, V. (2011). ‘Social entrepreneurship and innovation in sports’. International Journal of Social Entrepreneurship and Innovation, 1(1), 42–54.
Ratten, V. Athletes as entrepreneurs: the role of social capital and leadership ability. Int J. entrepreneurship and Small business, 2015, Vol. 25, No. 4, 2015, 442 – 455.
Ratten, V., & Ratten, H. International sport marketing: Practical and Future research implications. Journal of Business and Industrial Marketing, 2011, 26(8), 614-620. Doi: 10.1108/08858621111179886.
Rauch, A., & Frese, m. (2007). Let,s put the person back into entrepreneurship research: A meta – analysis of the relationship between business owners, personality traits, business creation and success, europeam journal of work and organizational psychology, 16(4). 353-385.
Raymond J. Jones, Anat Barnir., Technovation (2018), Properties of opportunity creation and discovery: Comparing variation in contexts of innovativeness. Technovation https://doi.org/10.1016/j.technovation.2018.02.014.
Sabrine Dhahri, Anis Omri (2018). Entrepreneurship contribution to the three pillars of sustainable development: What does the evidence really say?. World Development 106 (2018) 64–77.
Santomier, J. (2002), "Sport Business Entrepreneurship", New England Journal of Entrepreneurship, 5, pp. 5-6.
Sine, W., H. Haveman and p. Tolbert (2001), "Institutional influences on Founding variation in the emerging independentpower industry", working paper, University of Maryland, US.
Skinner, J., & Zakus, D. H. (2008). Development through Sport: Building social capital in disadvantaged communities. Sport Management Review, 11(3), 253-75.
Smallbone, D. & Wyer, P. (2000). Growth and development in the small frim, in Carter, S. and James – Evans, D. (Eds.) Enterprise and small business. Harlow: prentice Hall.
Smith, J. (1997). Football, It’s Values, Finances and Reputation. Report to the Football Association
Sport Industry Research Centre. (2007). The economic importance of sport in Scotland 2004 sport Scotland’s research digest. Available at: http://www.sportscotland.org.uk/ Documents/ Resources/ The
Stenholm, P., Acs, Z. J., & Wuebker, R. (2013). Exploring country – level institutional arrangments on the rate and type of entrepreneurial activity. Journal of Business Venturing, 28(1), 176 – 193.
Tesone, D. V., Platt, A. and Alexalkis, G. (2004), "The Human Capital Factor: Strategies for Dealing with Performance Challenges in Business and Sport Management", The Journal of Applied Management and Entrepreneurship, Vol. 9, No. 3, pp. 22-33.
Van Bottenburg, m. & Salome, L. The indoorisation of outdoor sports: an exploration of the rise of lifestyle sports in artificial settings. Leisure Studies, 2010, 29(2), 143-160.
Zaoual, Nejia; Khefacha, Islem and Belkacem, Lotfi. (2015). The Impact of Opportunity and Necessity Based Start-Up on The Choice of an Economic Sector in Tunisia. Procedia Economics and Finance 23. Pp: 1411 – 1419.
راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی ورزشی در سطح کلان
تقی عاشوری1*، مرتضی دوستی2، سیدمحمدحسین رضوی3، ابوالحسن حسینی4
زمینه: به طور کلی مطالعات در حوزه کارآفرینی راهبردهای فعالیتهای کارآفرینانه را عمدتا با تمرکز بر مقوله فرصت و مزیت رقابتی نشان می دهد به‌همین دلیل تفکر غالب در ادبیات کارآفرینی، فرصت کارافرینانه است و جوهره کارآفرینی راهبردی، فرصتهای کارآفرینانه است که توانمندیهای شرکت‌ها را به منظور افزایش سودآوری نشان می‌دهد بنابراین ﻫﺪف ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ارائه راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی ورزشی در سطح کلان اﺳﺖ.
روش‌شناسی: تحقیق حاضر به روش آمیخته که با مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته تا رسیدن به اشباع نظری و اجماع در بخش کیفی: 40 نفر از خبرگان دانشگاهی کارآفرینی و مدیریت ورزشی با نمونه‌گیری هدفمند نظری مشارکت داشتند. در بخش کمّی: با نمونه‌گیری تصادفی 164 نفر از کارآفرینان ورزشی و دانشجويان تحصيلات تكميلي مديريت‌ورزشي، انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪی محقق‌ساخته جهت تعیین اﻫﻤﯿﺖ مقوله‌ها و برازش مدل بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش حداقل مربعات جزئی با نرم‌افزار آماری واریانس‌محور «Smart PLS(3)» انجام ﺷﺪ.
یافته‌ها: مدل مذکور در سطح کلان: با 5 مقوله به ترتیب (اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی)، شناسایی و رتبه‌بندی شدند و رابطه‌ی بین مقوله‌ها با سازه‌ی سطح کلان مثبت و معنی‌دار (58/2 ≤ T) و برازش مدل پژوهشی (727/0= GOF) قوی ارزیابی شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس مصاحبه انجام شده در بخش کیفی راهکارهای توسعه فرصت های کارآفرینی با رویکرد سطح کلان در پنج مقوله اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی گزارش شده است.
کلید واژه‌ها: راهکارهای توسعه، فرصتهای کارآفرینی، کارآفرینی ورزشی، سطح کلان.
Abstract:
Background: In general, studies in the field of entrepreneurship show the strategies of entrepreneurial activities mainly by focusing on the category of opportunity and competitive advantage. For this reason, the dominant thinking in the entrepreneurial literature is entrepreneurial opportunity and the essence of strategic entrepreneurship is entrepreneurial opportunities it show. investigating approach for the development of sports entrepreneurship opportunities in a macro level.
Methodology: The present study is a mixed method with semi-structured interviews to reach theoretical saturation and consensus in the qualitative section: 40 academic experts in entrepreneurship and sports management participated with purposive theoretical sampling. In the quantitative section: 164 sports entrepreneurs and postgraduate students of sports management were selected by random sampling. The research tools were semi-structured interviews and researcher-made interviews to determine the categories and model fit. Data analysis was performed using the partial least squares method with the analysis of variance-based statistical software "Smart PLS (3).
Results: The model at the macro level: with 5 categories (economic, social, legal, political and cultural), respectively, were identified and ranked and the relationship between categories with the macro level structure is positive and significant (T≤ 2.58) and the model (GOF = 0.727) was evaluated as strong.
Conclusion: Based on the interview conducted in the qualitative section, strategies for developing entrepreneurial opportunities with a macro-level approach have been reported in five categories: economic, social, legal, political and cultural.
Keywords: Development Strategies, Entrepreneurship Opportunities, Sports Entrepreneurship, Macro level.
مقدمه:
نقش کارآفرینی، به عنوان موتور محرکه برای تحول اقتصادی و اجتماعی، در ادبیات اقتصاد جدید نیست (دهاری و اومری5، 2018). بطور فزاینده ای روشن می باشد که کارآفرینی و فعالیت های کارآفرینانه توسعه اقتصادی را موجب می شود (کیان و ژو6، 2018) فرصت نقش مرکزی در ادبیات کارآفرینی دارد (بای و همکاران7، 2018).کارآفرینان باید فرصتهای ارزشمند را جست‌و‌جو و استفاده کنند، آنها باید در شرایط سخت، مبهم و عدم‌اطمینان و در محیط های پرفشار بتوانند به سرعت تصمیم گیری کنند، آنها باید نسبت به دیگر کارکنان، بیشتر و سخت تر کار کنند و باید دارای مهارت‌ها، دانش‌ها و توانایی‌های مختلف باشند (راچ و فریز8، 2018).
در اقتصاد ایران، اشتغال از دغدغه‌های اصلی سیاستگذاران اقتصادی است (فرجی سبکبار و همکاران، 1394). کسبوکارهای کوچک، از اهمیت زیادی در اشتغال‌زایی و ترویج رشد اقتصادی دارند. حفظ رشد این کسب‌وکارها نه تنها مشاغل تازه‌ای ایجاد می‌کند (اسمالبون و وایر، 2000) بلکه برای صاحبان این کسبوکارهای کوچک ثروت، خودشکوفایی و استقلال به ارمغان می‌آورد (دابز و همیلتون9، 2007).
کار آفرینی جز جدایی ناپذیر هر صنعت حرفه ای است (راتن10، 2011) کار آفرینان به گونه هایی جالب، نو آوری ها را به حوزه ی ورزش وارد کرده اند (بوتنبرگ و سالومه11، 2010). در واقع كارآفريني و ورزش به گونه اي صريح با هم سهیم‌اند آن ها همديگر را به پیش می‌برند و الگوی همسازی شکل می‌دهند که از توسعه دوجانبه‌شان حمایت می‌کند (گارتون و آرنزولبرگ12، 2007).
از دهه 1970، ورزش نقش رو به افزایشی در جهانی شدن کسب و کار و رویدادهای عمومی با شرکت کنندگان در ورزش، سرمایه و گردش کار در سرتاسر جهان داشته است. بسیاری از کشورها در حال افزایش جاذبه‌های ورزشی یا اقتصاد‌های رویداد‌محور هستند تا تاثیر ارز را افزایش دهند (نورایت13، 2015). با این حال، در پروسه‌ی توسعه ی ورزش جهانی، بسیاری از کشورها به علت نداشتن زیربنای لازم یا قابل دیدن بودن از رقابت‌های موفقیت آمیز عقب مانده اند. ورزش، صنعت منحصر به فرد و پویایی است که ذاتاً در بخش‌های متعددی کارآفرینانه است (سیلتی و چادویک14، 2012) تخمین زده شده است که ارزش مالی صنعت ورزش در آمریکا دو برابر صنعت سینمای آن و در حال حاضر 470 بیلیون دلار برآورد شده است (پارک و همکاران15، 2015). ورزش زبانی بین المللی و جهانی است که فراتر از مرزهای جغرافیایی، فرهنگی و زمان عمل می کند (راتن و همکاران، 2011). بخشی از جذابیت‌های مرتبط با ورزش برای افراد، شرکت‌ها و دولت‌ها ناشی از توانایی آن در پیوند افرادی است که علاقه‌ی مشترک خود را به شیوه‌ای کار آفرینانه به اشتراک می گذارند. از این منظر، ورزش به عنوان یک مکانیسم کارآفرینانه در گسترش صلح، توقف جنگ و ساخت یک جامعه جهانی بهتر مورد استفاده قرار می گیرد (راتن، 2015).
ورزش ممکن است تا زمانی که تاریخ بشر به خودی خود تاریخ داشته، تاریخ داشته باشد و به عنوان سرگرمی مورد استفاده قرارگیرد. امروزه ورزش‌ها هرگز به اندازه امروز جنبه تجاری نداشته است (دانگ فنگ16، 2017). ورزش صنعتي رو به توسعه در جهان شناخته شده كه افزايش فرآيندهاي كارآفريني در آن باعث ايجاد فرصت هاي شغلي جديدي شده است (اسمیت17، 1997؛ سانتومیر، 2002).
نوآوری، خطر پذیری، پیشگامی و فرصت جویی از ویژگیهای مشابه ورزش و کارآفرینی می‌باشد که به دنبال تقویت توسعه‌ی اقتصادی و منطقه ای هستند (پیگزاتو18، 2013). با توجه به پویایی و افزایش رقابت‌پذیری تجاری محیط کسب و کار، نوآوری تبدیل به یک عامل کلیدی برای موفقیت شرکت های کارآفرینی می شود (ریموند و آنات19، 2018).
صنعتي شدن ورزش و تفريحات سالم از مهمترین رويدادهاي مهم قرن گذشته به شمار مي رود (قاسمی و همکاران، 1394) و به دلیل تاثیر زیاد ورزش بر تندرستی باعث کاهش هزینه هاي درمان ، توسعه برنامه هاي ملی سلامت و افزایش نیروي کار نسبت به جمعیت شده است (آندروف20، 2000). مطالعه کارآفرینی ورزشی برای اشخاصی که علاقمند به ایجاد کسب و کار مستقل و مالکیت شخصی در حوزه ورزش دارند ضروری است. فراگیران به صورت کامل و جامع آماده می شوند تا یک طرح کسبوکار را تنظیم نمایند و در این راه همانند یک دونده مشکلات راه حل نموده و در راه کسب و کار ثابت قدم باشند ( جعفرزاده و همکاران، 1393)
استراتژی ها و راهکارهای کارآفرینانه هم برای راه اندازی کسب و کارهای جدید و هم برای شرکت های موجود به طور فزاینده‌ای با اهمیت بیشتری مواجه می شود چرا که ارتباط این عوامل با موفقیت شرکت ها اعتبار بیشتری یافته است. سرمایه گذاری درایجاد محصولات ورزشي و خدمات ورزشي، هم اشتغال ایجاد مي‌کند و هم اینکه، بر تولید ناخالص ملي مي‌افزاید که این امر موجب رونق اقتصادی و شکوفایي اجتماعي مي شود (شریفیان و همکاران، 1395).
توجه به ورزش با ماهیت مدیریتی در پیشینه و ادبیات به معنای انجام پژوهش‌های اندک در خصوص کارآفرینی است. به دلیل توسعه حوزه مطالعاتی مدیریت ورزشی در طول تاریخ، موضوع اکثر پژوهش‌ها به جای حوزه کسب و کار، علوم سلامت بوده است. این زمینه با رشد ورزش به‌عنوان یک کسبوکار دستخوش تغییر شده و علاقه به تجاری‌سازی ورزش افزایش‌یافته است. جامعه‌شناسی ورزش ریشه در اصل تربیت‌بدنی دارد (ناپرز21، 2015).
استفاده توامان از مفاهیم ورزش و کارآفرینی با یکدیگر، می‌تواند برای سازمان‌ها ارزش‌آفرینی کنند. بیشتر پژوهشگران ورزشی در تحقیقات خود از اصول مختلف استفاده می‌کنند (ناپرز، 2015). تاکید ادبیات جدید در مورد مدیریت ورزشی بیشتر بر مباحث کاربردی و کمتر بر مبانی نظری متمرکز شده‌اند. فقدان مطالعات و پژوهش کارآفرینی در ورزش شگفت‌آور است، زیرا بسیاری از شرکت‌های ورزشی نوآوری دارند که امری بدیهی است. کارآفرینی و نوآوری در ورزش وجود دارد که این امر ریشه در شیوه مشارکت هواداران در صنعت ورزش و نیز صنایع مشابه دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی فرصتهای کارآفرینی ورزشی و راهکارهای آن در ایران انجام می‌گیرد.
سه رویکرد مهم موضوع کارآفرینی خلق ثروت، توسعه تکنولوژی و ایجاد اشتغال می‌باشد (آقاجانی و نامدار، 1391). امروزه چگونگی گذراندن اوقات فراغت با توجه بر ورزش، در حال گسترش است و این روند می‌تواند در جهت ایجاد مشاغل جدید ورزشی مفید باشد. در واقع ورزش زمینه‌ی مهمی در تولید و اشتغال دارد (محمدکاظمی و همکاران، 1393).
در کشور ایران، در شرایط فعلی به دلایل متعدد مانند بهره وری پایین و گرایش به تعدیل نیروی انسانی در سازمان های دولتی و از دیگر سو خیل تازه واردان به عرصه ی کار، بیکاری به یک معضل بزرگ اقتصادی اجتماعی تبدیل شده است (داوری و رضایی، 1385). این روند فزاینده در بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی که رشته‌های تربیت بدنی و علوم ورزشی نیز از این اصل مستثنی نیست هشداری برای مسئولان ذی‌ربط می‌باشد. بنابراین، سازمان‌های ورزشی و غیردولتی، ظرفیت پذیرش خیل عظیم فارغ التحصیلان رشته‌ی تربیت بدنی را که همه ساله به تعداد آنها نیز افزوده می‌شود ندارد (داوری و رضایی، 1385). بنابراین، در اقتصاد ایران، اشتغال از دغدغه‌های اصلی سیاستگذاران اقتصادی است (فرجی سبکبار و همکاران، 1394). این در حالی است که دیگر کشورها تقریبا توانسته‌اند با توجه بیشتر به کارآفرینی از آثار مثبت آن بهره‌برداری کنند. برای مثال استراتژی توسعه کار آفرینی در کانادا از سوی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی نیز به عنوان یک الگوی موفق که مبتنی بر اصلاحات فرهنگی، ساختاری و تغییر در قوانین برای تسهیل فرایند کار آفرینی و حمایت مالی – فنی – اطلاعاتی و مدیریتی می باشد به سایر کشورها توصیه شده است (مشیری، 1391).
هنری و مندعلیزاده (1390) در پژوهشی به بررسی اهداف و استراتژی های کارآفرینی در ورزش کشور بر اساس تحلیل استرائژیک SWOT پرداختند. با توجه به شناسایی عوامل درونی (قوت ها، ضعف ها) و عوامل بیرونی (فرصت ها و تهدید ها) کارآفرینی و در نتیجه تحلیل استراتژیک سوات، مشخص شد جایگاه کارآفرینی در ورزش کشور در موقعیتی مخاطره آمیز قرار دارد.
در مطالعة اسکینر و زاکیوس22(2008)، توسعه از طریق ورزش و ایجاد سرمایة اجتماعي در جوامع محروم بررسي شد. نتایج پژوهش آنها نشان داد که ورزش ابزار مفیدی برای ایجاد سرمایة اجتماعي، پرورش و ایجاد ثبات در جامعه تلقي شده است.
خدادادی، فرید فتحی و معصوم زاده (1397) در مقاله پژوهشی به بررسی اثر تحریم‌های اقتصادی بر تجارت دوجانبه‌ی ایران با شرکای عمده‌ی تجاری در این صنعت که شامل چین، ترکیه، فنلاند، عربستان، ژاپن، فرانسه، آذربایجان، روسیه، قزاقستان و قرقیزستان بودند با استفاده از روش مدل جاذبه و داده‌های ترکیبی در طی سال‌های 1371 تا 1391 پرداختند. نتایج اثر جمعیت و تولید ناخالص داخلی، تحریم ها را در کشورهای منتخب مورد بررسی قرار داده و مهم ترین نتیجه، در دوران پساتحریم روند صعودی تجارت ایران با شرکا در صنعت ورزش را پیش بینی کرده است و تحریم‌های قوی دوره‌ی فعلی اثر منفی بر سهم تجارت شرکا داشته‌اند و تحریم‌های ضعیف تاثیر بیشتری بر پیش‌بینی نوسان‌های تجارتی در صنعت مورد مطالعه داشته‌اند.
پورپرتوی و شمس دوست (1396) در پژوهشی به شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر تصمیم گیری سرمایه گذاران در صنعت ورزش با استفاده از روش های تاپسیس و پوشش داده ها پرداختند. این پژوهش در سال 1393 و 1394 انجام شد که در آن 123 نفر از صاحبنظران حوزه ورزش به پرسشنامه تحقیق پاسخ دادند. این عوامل در 5 دسته کلی قرار گرفت و تلاش شد بر اساس دسته بندی انجام شده تاپسیس و تحلیل پوشش داده ها رتبه بندی برای این عوامل ارائه شده و پنج عامل زیر بترتیب رتبه بندی شد؛ متغیر اقتصادی، ساختار ورزش کشور، متغیر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز مشترکاً اولویت چهارم انتخاب شدند.
عسکریان، خدادادی و سرلاب (1396) به مدلسازی واردات کالاهای ورزشی ایران با استفاده از مدل آرما ملی سال های 1391-1371 پرداختند که برای مدلسازی واردات کالاهای ورزشی ایران از اطلاعات سری زمانی بانک مرکزی و گمرک مرکزی جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های 1371 تا 1391 استفاده شد. نتایج نشان داد وارد کردن هر گونه شوک یا سیاست دولتی که موجب تغییر میزان واردات شود، کوتاه مدت بوده و تغییرات آن دائمی نمی باشد و با گذشت دوره های متمادی، اثر این شوک به تدریج از میان رفته و میزان واردات به اندازه ی دوره ی زمان پیش از شوک خود بر می گردد. بنابراین اتخاذ هر گونه سیاست پولی و مالی بر واردات کالاهای ورزشی ایران اثر گذار نخواهد بود.
مهرآرا و میکائیلی (1396) به بررسی اثر درامد ها و مخارج ورزشی دولتی بر ارزش افزوده ی بخش ورزش: رویکرد مدل خود توزیع با وقفه های گسترده پرداختند. داده‌های آن طی سال‌های 1355 تا 1392 مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمون رابطه‌ی بلند مدت میان متغیرها، از روش هم‌انباشتگی جوهانسون و جوسیلیوس و برای تخمین الگو، از رویکرد مدل خود توزیع با وقفه‌های گسترده (ای. آرد. دی. ال) استفاده شد. نتایج نشان دادند مخارج ورزشی دولتی و تولید ناخالص داخلی، اثر مثبت و معناداری بر ارزش افزوده ی بخش ورزش داشته اند. همچنین درآمد های نفتی بیشتر از درآمد های مالیاتی در خدمت ورزش بوده اند. و این آسیب سیاست گذاری باید در فرایند های برنامه ریزی و بودجه ریزی های دولت مورد توجه قرار گیرد. بعلاوه، مهم ترین عامل تحولات بخش ورزش در ایران بوده اند. این وابستگی و اتکای بالای ارزش افزوده ی بخش ورزش به مخارج دولتی باید دغدغه ی سیاست گذاران در این حوزه باشد.
الهی، سجادی، خبیری و ابریشمی (1389) نابسامانی نظام باشگاهداری حرفه ای در ورزش کشور را از اولین مانع شناسایی شده در پژوهش خود با عنوان موانع توسعه صنعت باشگاهداری حرفه ای فوتبال ایران معرفی کرد. در مرحله اول، پس از بررسی وضع موجود و مطالعه‌ی تطبیقی، فهرست مقدماتی مذکور (بعنوان ابزار اولیه‌ی جمع‌آوری داده‌ها)، با نخبگان آگاه از موضوع مورد مطالعه (33n=) به مصاحبه‌های کیفی به‌عمل آمد. در مجموع 24 مانع در توسعه صنعت باشگاهداری حرفه ای فوتبال شناسایی کرده است. موانع محیطی نقش زیادی داشت و صرفاً به ساختار و مدیریت ورزش کشور منتهی نمی شد. شرایط اقتصاد کلان کشور، مالکیت دولتی باشگاهها، مشکلات حقوقی و قانونی، مدیریت ضعیف بازاریابی و محدود بودن اندازه ی بازار صنعت فوتبال از مهم ترین موانع شناسایی شده بودند.
در پژوهشی وکیلی و همکاران (1393) به شناسایی عوامل محیطی موثر بر توسعه ی کارآفرینی در بخش عمومی پرداختند. جامعه آماری آن کارکنان شهرداری و شهروندان تهران بود. برای بررسی عوامل محیطی و سنجش کارآفرینی نمونه اماری شامل 220 نفر از کارکنان ان کارکنان شهرداری و برای سنجش عملکرد شهرداری (رضایت شهروندان) نمونه ای شامل 200 نفر از شهروندان انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهند که عوامل محیطی روابط متفاوتی با کارآفرینی در شهرداری داشتند محدودیت های قانونی مداخلات سیاسی افق زمانی کوتاه مدت فاصله ی قدرت، پرهیز از بی اطمینانی ، تقدیر گرایی و فردگرایی مانع توسعه ی کارآفرینی و قابلیت رویت عمومی (توجه رسانه ها) رقابت و تکنولوژی شوق کارآفرینی هستند. درنهایت کارآفرینی عمومی با عملکرد بخش عمومی (رضایت شهروندان) رابطه ی مثبت دارد و به بهبود آن منجر می شود.
تسون و همکاران23 (2004) در تحقیقی مهمترین چالشهای مدیریتی پیش روی کسب وکارهای ورزشی را فقدان استفاده از منابع و تسهیلات، مشکلات اقتصادی، محیط سیاسی، فقدان مدیران شایسته، تعارض اجرایی و سیاست های محافظه کارانه برشمردند.
بنابراین مساله اصلی پژوهش، شناخت کم فرصتهای کارآفرینی و راهکارهای توسعه آن می‌باشد با وجود اهمیت کارآفرینی در جهت ایجاد و توسعه‌ی کسب و کارهای ورزشی و در نتیجه مشاغل ورزشی به صورت علمی و عملی که همواره مورد تاکید بوده است این مساله در فضای اقتصادی یا کسبوکارهای ورزشی کشور همواره مورد غفلت واقع شده است. این در حالی است که توسعه فرصتهای کارآفرینی در موسسات ورزشی می‌تواند عملکرد آنها را به طور چشمگیری بهبود بخشد در همین راستا، پرسش اساسی این پژوهش این است که راهکارهای سطح کلان توسعه فرصتهای کارآفرینی در حوزه ورزش، به عنوان صنعتی اثرگذار در اقتصاد کشور کدامند؟
روش‌شناسی:
پژوهش ﺣﺎﺿﺮ از ﻣﻨﻈﺮ ﻫﺪف کاربردی- توسعه‌ایی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و از منظر ﺷﯿﻮه ﺟﻤﻊآوري دادهﻫﺎ از ﻃﺮح ﺗﺤﻘﯿﻖ آﻣﯿﺨﺘﻪ (کیفی و کمّی) با رویکرد اکتشافی متوالی در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ اﺳﺘﻔﺎده گردید. در اﯾﻦ ﻧﻮع ﻃﺮح آﻣﯿﺨﺘﻪ، ابتدا گویه‌های کیفی شناسایی و سپس جهت نظرسنجی تبدیل به پرسشنامه‌ی کمّی به شکل لیکرت 5 ارزشی گردید. ﻟﺬا در اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﮐﯿﻔﯽ مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته حضوری و غیرحضوری (تلفنی، مکاتبه مجازی و ...) با 40 تن (افرادی که در بعد اجرایی و علمی مطالب تجارب ارزنده‌ای داشتند) از اساتید دانشگاهی، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته تربیت‌بدنی و علوم ورزشی و مدیریت کارآفرینی، مدیران سازمانی متولی اشتغال و کارآفرینی وزارت ورزش و جوانان به طور نظری (قضاوتی)24 انجام شد. زیرا انتخاب این افراد بر اساس داوری و قضاوت گروه پژوهشی صورت گرفت و نمونه‌هایی انتخاب شدند که به نظر گروه پژوهش برای ارائه اطلاعات موردنیاز در بهترین موقعیت قرار داشتند. به این شکل هرگاه بخشی از یک جامعه آماری بر اساس داوری و قضاوت افراد خاص یا خود پژوهشگر برای بررسی انتخاب شوند، چنین نمونه‌گیری، نمونه‌گیری نظری نامیده می‌شود. ﺟﻬﺖ دﺳﺖﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﻫـﺪاف ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از تجمیع یافته‌ها و اشباع نظری حاصل از مصاحبه‌ها از روش دﻟﻔﻲ ﻃﻲ 5 دور مصاحبه دلفی با 8 تن از صاحبنظران و اساتید منتخب مدیریت ورزشی) ﻓﻬﺮﺳت دسته‌بندی شده از راهکارهای توسعه کارآفرینی در سطح کلان ﺗﻬﻴﻪ و اجماع نظری در خصوص کدگذاری باز، محوری و انتخابی راهکارهای توسعه کارآفرینی ورزشی در سطح کلان با 5 کد انتخابی: مقوله‌ی اقتصادی: با 7 کد محوری و 19 کدباز (گویه)، مقوله‌ی فرهنگی: با 7 کد محوری و 19 گویه، مقوله‌ی اجتماعی: با 5 کد محوری و 11 گویه، مقوله‌ی سیاسی: با 7 کد محوری و 15 گویه، مقوله‌ی حقوقی: با 7 کد محوری و 11 گویه) صورت گرفت. ﺳﭙﺲ در ﺑﺨﺶ ﮐﻤّﯽ ﺑﺎ ﺗﻨﻈﯿﻢ و اراﺋﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪی لیکرت 5 ارزشی مستخرج از الگوی کیفی، جهت سنجش برازش مدل کمّی پژوهش در موضوع مورد مطالعه در نمونه‌ی آماری در دسترس بخش کمّی: شامل 164 نفر از کارآفرینان ورزشی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی مدیریت ورزشی، به طور تصادفی توزیع و به قدر کفایت نرم‌افزار پس از پاسخگویی جمع‌آوری شد.
ابزار پژوهش بخش کیفی: استفاده از مصاحبه با پرسش‌های نیمه‌ساختاریافته بود که ﮐﺪﮔﺬاري ﺑﺎز و ﻣﺤﻮري دادهﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دوکدگذار مجرب دکتری مدیریت ورزشي انجام شد که ضریب توافق بین کدگذاران به وسیله‌ی فرمول پی‌اسکات25 (92) درصد محاسبه شد. با توجه به این که ضریب توافق بین کدگذاران بالاتر از 70 درصد بود، پس هریک از کدگذاران می‌توانند تمام داده‌های پژوهش را کدگذاری نمایند. ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎي ﮐﯿﻔﯽ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی دلفی به شرح جدول شماره سه اﻧﺠﺎم ﯾﺎفت. ابزار پژوهش بخش کمّی: استفاده از پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته مستخرج از یافته‌های بخش کیفی پس از تأیید روایی (راستی) آن توسط 5 تن از اساتید دانشگاهی مدیریت ورزشي انجام شد. با توجه به اینکه پرسشنامه محقق‌ساخته بود از روایی سازه واگرا و همگرا26 و جهت ﺗﻌﯿﯿﻦ ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ آزﻣﻮن ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ و پایایی ترکیبی ﻫﻢ ﺑﺮاي 5 مقوله (بعد) ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ پژوهش (بالاتر از 703/0 (طبق نتایج جدول شماره 1) بدست آمد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ برای تجزیه و تحلیل یافته‌های کمّی پژوهش استفاده از از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی نظیر تحلیل عاملی تأییدی، آزمون تی، ضرایب همبستگی، اندازه اثر و برازش مدل مفهومی، از مدلسازی معادله ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی27 به کمک رویکرد واریانس محور با نرم‌افزار آماری (SmartPLS(3 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. دلیل استفاده از این رویکرد واریانس‌محور این بود که پیش‌شرط‌های کواریانس‌محور نظیر توزیع نرمال داده‌ها را ندارند و قابلیت‌پیش‌بینی و نیز رد یا تأیید رابطه‌ی بین سازه‌ها و مقوله‌های را نیز دارد. در جدول شماره یک، روایی و ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ ابعاد مذکور بالاتر از 703/0 و پایایی مرکب آنها بالاتر از 805/0 محاسبه شد.
جدول 1- ارزیابی روایی مصاحبه و نتاﯾﺞ ضرایب پایایی پرسشنامه‌ی محقق ساخته‌ی پژوهش
ردیف | معیار |
| شرح | |||||||
1 | اعتماد‌پذیری | بررسی چندین باره سؤال‌های مصاحبه نیمه ساختار یافته به منظور شفاف بودن سؤالات؛ دقت پژوهشگر و چندین بار بررسی کدهای اتخاذ شده از مصاحبه‌ها؛ گردآوری اطلاعات کافی با رعایت اشباع نظری؛ | ||||||||
2 | انتقال‌پذیری | نمونه‌گیری نظری؛ مفاهیم نظری ارائه شده از داده‌های حاصل از تمامی مصاحبه‌شوندگان این مطالعه استخراج شد. | ||||||||
3 | اتکاپذیری | احصای تجربیات جاری و پیشین خبرگان در مورد موضوع پژوهش؛ رعایت ابزارهای روش‌شناختی در طول پژوهش؛ | ||||||||
4 | تصدیق‌پذیری | مرور مصاحبه‌های پیاده شده و ارزیابی تفسیرهای محقق از سوی دیگران؛ بسط و پالاش تفسیرها از طریق تأیید خلاصه الگوی صورت‌بندی شده توسط 3 تن از خبرگان. | ||||||||
ردیف | سطح | کد انتخابی (مقوله) | تعداد محور | تعداد کدباز (گویه) | ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ | پایایی ترکیبی | روایی همگرا(AVE) | |||
1 |
کلان | اقتصادی | 7 | 19 | 844/0 | 866/0 | 749/0 | |||
2 | فرهنگی | 7 | 19 | 731/0 | 832/0 | 692/0 | ||||
3 | اجتماعی | 5 | 11 | 797/0 | 863/0 | 744/0 | ||||
4 | سیاسی | 7 | 15 | 703/0 | 805/0 | 648/0 | ||||
5 | حقوقی | 7 | 11 | 796/0 | 859/0 | 737/0 | ||||
6 | مجموع | 33 | 75 | - | - | - | ||||
یافته‌ها:
ویژگیهای جمعیت‌شناختی پاسخ‌دهندگان در جدول شماره 2 گزارش شده است. مطابق نتایج حاصل در جدول شماره 2 پرسشنامه‌ی پژوهش هستند.
جدول 2- ویژگیهای جمعیت‌شناختی نمونههای آماری پژوهش
نمونه‌آماری | جنسیت | سابقه فعالیت اعم از تدریس، پژوهش، کارآفرینی در کسبوکار ورزشی | ||||||||||
بخش کیفی مصاحبه | مرد | زن | کمتر از 5 سال | 5-10 سال | 11-15 سال | 16-20 سال | 25-20 سال | بیش از 25سال | ||||
28 | 12 | %50/2 | %00/15 | %00/35 | %00/25 | %50/17 | %00/5 | |||||
کیفی دلفی | 6 | 2 | - | % 5/12 | % 5/12 | %% 5/37 | %25 | % 5/12 | ||||
بخش کمّی | جنسیت | سن نمونه‌آماری بخش کمّی | ||||||||||
مرد | زن | 20-30سال | 40-31 سال | 50-41سال | 60-51سال | بیش از 61 سال | ||||||
95 | 69 | %00/31 | %25/37 | %50/25 | %25/4 | %00/2 | ||||||
نخست داده‌های ﮐﯿﻔﯽ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی پژوهشگر با صاحبنظران تجمیع ﮔﺮدﯾﺪ و ﭘﺲ از آن توسط 8 عضو گروه دلفی در 5 دور مصاحبه طبق جدول شماره 3، کدگذاری انتخابی، محوری و باز پس از اجماع نظری طبقه‌بندی شدند. طبق جدول شماره 3 و شکل 1 به دلیل گستردگی گویه‌ها (کدهای باز)، نظرسنجی از کدهای محوری در قالب پرسشنامه‌ی 5 ارزشی لیکرت انجام گرفت.
جدول3- تحلیل عاملی تأییدی محورها و مقوله‌ها (ابعاد) راهکارهای توسعه فرصتهای کارآفرینی ورزشی
سازه | مقوله‌ها | بار عاملی | اولویت | کدهای محوری | بار عاملی | اولویت در مقوله | نتیجه اعتبار |
سطح کلان | اقتصادی |
846/0 | 1 | کارآمدسازی خصوصیسازی در ورزش | 755/0 | 4 | مناسب |
افزایش استقلال مالی شرکت‌ها و باشگاههای خصوصی | 820/0 | 2 | مناسب | ||||
ایجاد ثبات اقتصادی از طریق تقویت دیپلماسی اقتصادی | 722/0 | 3 | مناسب | ||||
افزایش نظارت مالی | 717/0 | 5 | مناسب | ||||
افزایش ورود باشگاهها، شرکت‌های ورزشی به بورس اوراق بهادار | 830/0 | 1 | مناسب | ||||
توسعه حامیان مالی در ورزش | 654/0 | 6 | مناسب | ||||
فرهنگی |
788/0 | 5 | ترویج فرهنگ کارآفرینی ورزشی | 809/0 | 1 | مناسب | |
کاهش موانع فرهنگی موجود | 733/0 | 3 | مناسب | ||||
افزایش چاپ نشریات و کتب حوزه کارآفرینی ورزشی | 633/0 | 4 | مناسب | ||||
افزایش اعتبار و خوش‌نامی و اقبال عمومی به ورزش | 742/0 | 2 | مناسب | ||||
اجتماعی |
822/0 |
2 | افزایش سهم ورزش در سبد خانوار ایرانی | 553/0 | 5 | مناسب | |
افزایش برگزاری همایش‌های کاریابی، کارگاه‌ها و سمینارهای علمی و عملی | 771/0 | 3 | مناسب | ||||
افزایش رویدادهای ایده پردازی | 740/0 | 4 | مناسب | ||||
تدوین الگوی ملی توانمندسازی، اشتغال و کارآفرینی دانشجویان و دانش‌آموزان | 845/0 | 1 | مناسب | ||||
توسعه مراکز مشاوره کسبوکارهای ورزشی | 804/0 | 2 | مناسب | ||||
حقوقی |
796/0 | 3 | تعدیل و بروزرسانی قوانین | 821/0 | 1 | مناسب | |
ایجاد ثبات قوانین | 762/0 | 3 | مناسب | ||||
افزایش قوانین تسهیلی، تشویقی، حمایتی و تخفیفی و معافیت‌های مالیاتی | 735/0 | 4 | مناسب | ||||
حمایت بینالمللی از نیروی انسانی ورزش با رویکرد حمایت‌های حقوقی | 561/0 | 5 | مناسب | ||||
توجه بیشتر به قوانین حق مالکیت، کپی‌رایت، ورشکستگی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر و ...در ورزش | 814/0 | 2 | مناسب | ||||
سیاسی |
792/0 |
4 | ایجاد وزارت خانه جدید بعنوان متولی کارآفرینی در کشور | 585/0 | 6 | مناسب | |
ایجاد ثبات سیاسی | 641/0 | 2 | مناسب | ||||
کاهش دخالت‌های دولت در امور ورزشی | 599/0 | 5 | مناسب | ||||
کوچک‌سازی دولت | 616/0 | 4 | مناسب | ||||
افزایش دیپلماسی سیاسی | 752/0 | 1 | مناسب | ||||
اتخاذ سیاست منع ورود برندهای ورزشی خارجی در داخل کشور از سوی دولت | 628/0 | 3 | مناسب |
طبق نتایج جدول شماره 3 بارعاملی بالاتر از مقدار (553/0) کدهای محوری ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻈﺮ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ در جدول ثبت شدند. ضرایب مسیر مدل و مقدار تی متغیرهای آشکار و پنهان در شکل 1 ارائه شده است. روابطی که بین متغیرهای پنهان تعریف شده است، همان فرضیه‌های پژوهش می‌باشند و اعداد نشان داده شده بر روی این روابط، ضرایب مسیر و (مقدار تی) هستند.
شکل 1- ضرایب مسیر و مقدار تی مدل پژوهش درسطح کلان
ﺟﻬﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ میزان اهمیت ابعاد و گویه‌های بازارهای کسبوکار ورزشی، از آزﻣﻮن تحلیل عاملی، ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ، ﺟﻬﺖ بررسی رابطه ﺑﯿﻦ ابعاد هر سطح از راهکار توسعه فرصتهای کارآفرینی، ضرایب تبیین، ضرایب مسیر، آزمون تی و مقدار معنی‌داری به شرح جدول 4، اﻧﺠﺎم شد.
جدول 4- ﻧﺘﺎﯾﺞ معناداری، ضرایب تعیین (2R) ضرایب اندازه اثر (2F)، ضرایب مسیر و مقادیر آماره T در مدل پژوهش
ردیف | سازه | ضرایب تعیین | مقوله‌ها (ابعاد) | ضرایب تعیین | ضرایب اندازه اثر | ضرایب مسیر | T-values مقدارتی | سطح معنی‌داری | نتیجه |
1 | سطح کلان
|
787/0 | اقتصادی | 786/0 | 735/1 | 735/0 | 081/9 | 0001/0 | تأیید |
2 | فرهنگی | 672/0 | 255/3 | 841/0 | 025/20 | 0001/0 | تأیید | ||
3 | اجتماعی | 764/0 | 648/0 | 759/0 | 455/8 | 0001/0 | تأیید | ||
4 | سیاسی | 739/0 | 794/1 | 688/0 | 452/11 | 0001/0 | تأیید | ||
5 | حقوقی | 750/0 | 882/1 | 817/0 | 854/12 | 0001/0 | تأیید |
مقدار تی مقادیر بزرگتر از 58/2 است. پس سطح اطمینان 99 درصد معنادارند. در نتیجه بین عامل‌های اصلی و زیرعامل‌های‌شان رابطه معنی‌داری وجود دارد و مقدار همبستگی هر مسیر (ضریب مسیر) مشخص می‌باشد.
معیار ضریب تعیین (تشخیص) 2R (واریانس تبیین شده)، درواقع نشان می‌دهند که چند درصد از تغییرات متغیر وابسته توسط متغیرهای مستقل تبیین می‌شود. همچنین نشان از تأثیری یک متغیر برون‌زا بر یک متغیر درون‌زا دارد. در مورد سازه‌های برون‌زا مقدار این معیار صفر است. سه مقدار 19/0، 33/0 و 67/0 یا بیشتر را به عنوان مقدار ملاک برای مقادیر ضعیف، متوسط و قوی 2R معرفی شده است. در جدول (672/0<2R) قدرت رابطه بین مدل و متغیر های این پژوهش قوی است. 2F شدت رابطه میان سازه‌های مدل را تعیین می‌کند. مقادیر02/0، 15/0 و 35/0 یا بیشتر به ترتیب نشان از اندازه تأثیر کوچک، متوسط و بزرگ یک سازه بر سازه دیگر می‌باشد. در جدول (648/0<2 F) بنابراین رابطه سایر متغیرها با یکدیگر بالاتر از متوسط و بزرگ است.
شاخص نیکویی برازش28 (GOF) معیاری برای بررسی برازش کلی مدل جهت پیش‌بینی متغیرهای درون‌زا می‌باشد. تنتهاوس و همکاران (2004) این معیار را به عنوان شاخصی مطمئن برای برازش کلی مدل پیشنهاد دادند. این شاخص، مجذور ضرب دو مقدار متوسط اشتراکی29 و متوسط ضریب تعیین30 است. 01/0، 25/0 و 36/0 به ترتیب به عنوان مقادیر ضعیف، متوسط و قوی برای GOF معرفی شده‌اند (داوری و رضازاده، 1393).
جدول 6- برازش کلی مدل
متعیر مکنون | میانگین پایایی اشتراکی | میانگین R2 | نیکویی برازش ( |
فرصتهای سطح کلان | 714/0 | 742/0 |
|
[1] نویسنده مسئول: دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.
Email: T.ashouri86@yahoo.com
[2] دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران (m_dostipasha@yahoo.com)
[3] استاد مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران (razavismh@yahoo.com)
[4] دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم اقتصادی و اداری ، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران (hosseini@umz.ac.ir)
[5] Dhahri, Omri
[6] Qian,, Zhao
[7] Bai et al
[8] Rauch & Frese
[9] Dobbs & Hamilton
[10] Ratten
[11] Bottenburg & Salome
[12] Gartton, Arnesolberg
[13] Nauright
[14] Ciletti & Chadwick
[15] Park et al
[16] Dongfeng
[17] Smith
[18] peixoto
[19] Raymond et al
[20] Androff
[21] knoppers
[22] Skinner, J., & Zakus, D. H
[23] Tesone et al
[24] . Theoretical (Judgmental) sampling
[25] . Pi Scott
[26] . Divergent & Convergent Structural Validity
[27] .Partial Least Squares
[28] . Goodness of fitness
[29] . Communality
[30] . R Squares Average
[31] Bing
[32] Sport Industry Research Centre
[33] Berrett, & Reimer
[34] Skinner, J., & Zakus, D. H
[35] Sport Industry Research Center
[36] Harper
[37] Campbell
[38] Hardy
[39] . Government and State
