سنجش ارتباط بین سازگاری روانی در جهت نیل به آسایش حرارتی با حس مکان در فضاهای شهری ( نمونه موردی : میدان امام خمینی و امام حسین شهر تهران)
الموضوعات :
الهام ضابطیان
1
(دﮐﺘﺮى ﺷﻬﺮﺳﺎزى ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﻧﻈﺮ و ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راه، ﻣﺴﮑﻦ و ﺷﻬﺮﺳﺎزى.)
رضا خیرالدین
2
(عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت)
الکلمات المفتاحية: ", ادراک آسایش حرارتی", , ", حس تعلق مکان", , ", حس مکان", , ", فضای شهری", , ", سازگاری روانی", ,
ملخص المقالة :
مطالعات انجام‌شده در زمینه آسایش حرارتی در فضاهای عمومی شهری بیشتر به عوامل کالبدی پرداخته‌اند؛ در‌حالیکه سازگاری روانی یکی‌از مهمترین عوامل موثر در ادراک آسایش است. لذا بسط مفهوم ادراک و تفاوت آن با احساس، یکی‌از اهداف کلیدی این پژوهش است. فرضیه پژوهش عبارتست‌از اینکه: «بین سازگاری روانی برای نیل به آسایش حرارتی با سطوح مختلف حس‌مکان در فضاهای شهری ارتباط مستقیمی وجود دارد.» مدل تجربی پژوهش نیز پس از مفهوم‌سازی مبانی و تجارب، استخراج و با روش دلفی تدقیق شده‌است و سپس با‌استفاده از روش پیمایشی در دو فضای شهری تهران (میدان امام‌حسین و امام‌خمینی)، پرسشنامه‌ای متناظر‌با هر جزء از مدل تنظیم شده و در فصل سرد در بین 200 نفر از شهروندان حاضر در دو فضا تکمیل و تحلیل شده‌است. با‌استفاده از آزمون‌های آماریTtest، همبستگی و بتا، فرضیه پژوهش اثبات شده و در‌نهایت راهبردهایی در‌جهت ارتقای میزان سازگاری روانی و حس مکان و افزایش همبستگی مذکور، ارائه شده‌است.
_||_
