رویکردی ریخت شناسانه در بررسی جایگاه بافت های فرسوده در ساختار فضایی شهر (مطالعه موردی: شهرتهران)
الموضوعات :
امید ریسمانچیان
1
(دکترای معماری منظر از دانشگاه ادینبورگ بریتانیا، عضو هیات علمی‌دانشگاه)
سایمون بل
2
(پژوهشگر ارشد مرکز تحقیقات فضای باز (OPENSpace Research Centre) دانشگاه ادینبورگ بریتانیا)
الکلمات المفتاحية: چیدمان فضا, بافت فرسوده, ریخت شناسی, سازمان فضایی, هم‌پیوندی, نقشه خطی,
ملخص المقالة :
در طرح ویژه نوسازی مصوب 1386، درنظرگرفتن بافت‌های فرسوده در کل سازمان فضایی شهر و تعیین نقش آنها در نظام شهری، به عنوان راه حلی برای خارج‌کردن این فضاها از نواحی بسته به عنوان یک راه حل در نظر گرفته شده است. اما در مطالعات انجام‌شده هیچ روش و راهکار کاربردی برای درک پیچیدگی سازمان فضایی شهر و نقش بافت‌های فرسوده در آن ارائه نشده است. این مقاله، خصوصیات فضایی بافت‌های فرسوده را از طریق روش چیدمان فضا و براساس تئوری حرکت طبیعی مورد بررسی قرار داده است. همچنین برخی از خصوصیات فضایی شهر تهران در جهت شناخت پیچیدگی سازمان فضایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج این تحقیق ارائه مدارک مستدل درباره جایگاه بافت‌های فرسوده در ساختار شهر تهران و رفع نقص روایی بودن مطالعات تاریخی می‌باشد. همچنین نتایج تحقیق تفاوت بین جدا افتادگی فضایی اجباری و انتخابی را در بافت‌های مختلف شهری پررنگ کرده است.
_||_
