نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار محلی (مطالعه موردی: سکونتگاه‌های شهری و روستایی منطقه عسلویه)
الموضوعات :
فرضعلی سالاری سردری
1
(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل)
مریم بیرانوندزاده
2
(دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری- دانشگاه شهید بهشتی تهران)
سید دانا علی زاده
3
(وی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری- دانشگاه خوارزمی تهران)
الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, پایداری اجتماعی, توسعه پایدار محلی, منطقه اقتصادی انرژی پارس جنوبی,
ملخص المقالة :
امروزه سرمایه اجتماعی یکی از عوامل اصلی در توسعه پایدار کشورها می باشد و بُعد اجتماعی توسعه پایدار در مناطق مختلف بدون توجه به مشارکت و سرمایه اجتماعی آن محدوده امکان پذیر نمی باشد. هدف از پژوهش حاضر سنجش نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار محلی منطقه پارس جنوبی است. که پارامترهای نظیر گروه‌ها و شبکه ها، اعتماد، فعالیت های گروهی، اطلاعات/ارتباطات و همگونی/همبستگی اجتماعی با مطالعات کتابخانه ای، بازدیدهای میدانی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در سکونتگاه‌های روستایی (4 روستا) و شهری (شهر عسلویه و نخل تقی) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل با در نظر گرفتن رابطه مستقیم بین توسعه پایدار و سرمایه اجتماعی نشان می دهد که، سطح سرمایه اجتماعی و مشارکت در سکونتگاه‌های روستایی نسبت به سکونتگاه‌های شهری به عنوان عامل بومی و محلی در روند توسعه منطقه پارس جنوبی بیشتر بوده است، که این قضیه در پشیبرد اهداف و روند کاری توسعه پایدار منطقه بیشتر مؤثر می باشد.
_||_
