ماهیت و ویژگی های قرارداد لیسانس و قابلیت انطباق آن با عقود معین در قانون مدنی ایران

الموضوعات : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری

غلامرضا افشاری پور ¹ (عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه پیام نور. (نویسنده مسئول))
محمدرضا حسین پور ² (پژوهشیار و دانشجوی دکتری تخصصی حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.)

تاريخ الإرسال : 19 الأحد , محرم, 1437 تاريخ التأكيد : 06 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 11 الأحد , جمادى الثانية, 1437

الکلمات المفتاحية: قرارداد لیسانس, انتقال تکنولوژی, مالکیت صنعتی, دانش فنی, حق اختراع, علامت تجاری, ماهیت قرارداد لیسانس,

ملخص المقالة :

لیسانس قراردادی است که در آن اجازه (امتیاز) استفاده از مالکیت های فکری به دیگری واگذار می شود، بدون اینکه انتقال مالکیتی صورت گیرد. این امتیاز اغلب ، نه به طور مستقل ، بلکه در ضمن قراردادهای دیگری همچون فرانشیز، بیع متقابل یا "بی.او.تی" اعطاء می شود. لیسانس انواعی دارد؛ از جمله، انحصاری، غیر انحصاری، انفرادی، ارادی و اجباری. معمولاً در این قرارداددانش فنی نیز منتقل می شود. ارزش و مالیت دانش فنی در سری بودن آن نهفته است، به گونه ایی که اگر در شمار دانش عمومی درآید به اعتبار قرارداد خدشه وارد می شود. لیسانس قراردادی است عهدی، تعاهدی و اغلب تشریفاتی. ماهیت آن با هیچ یک از عقود معین در قانون مدنی ایران منطبق نیست و به نظر می رسد که عقدی بی نام و تابع ماده 10 این قانون باشد