فقه و حقوق ایران و قاعده تفسیر علیه انشا کننده قرارداد در آن
الموضوعات :فاطمه شیخی 1 , منصور امینی 2 , پرویز ساورایی 3
1 - حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران
2 - دانشیار حقوق ،دانشگاه شهید بهشتی
3 - گروه حقوق شهید بهشتی
الکلمات المفتاحية: ترجیح تفسیر علیه متعهد له, حسن نیت, ترجیح تفسیر علیه تنظیم کننده, تفسیر قرارداد,
ملخص المقالة :
چنانچه در معنا و مفهوم جزء یا شرطی از قرارداد که مستقلاً مورد مذاکره طرفین قرار گرفته باشد ، شک و ابهام وجود داشته باشد، قاعدتاً تفسیر به نفع کسی که اخیراً به قرارداد ملحق شده و علیه شخصی که سابقاً قرارداد را تهیه و تنظیم نموده است ارجح است ؛ زیرا شخص اولیه تهیه و تنظیم کننده قرارداد در هنگام تهیه و تنظیم متن اولیه ، قدرت جلوگیری از شک و ابهام در متن قرارداد را دارد. این اصل در حقوق کشورهای کامن لا و رومی ژرمنی به صراحت و بعضاً پیش بینی گردیده است . لکن بصراحت در حقوق ایران وجود نداردولی با توجه به اصول مبانی فقهی و اقتضائات اصول عدالت و انصاف، لزوم رعایت نظم عمومی و حسن نیت و حاکمیت اراده و قواعد تسبیب و منع تقلب نسبت به قانون ، می توان این دکترین را درفقه و حقوق ایران قابل اعمال و اجرا دانست.
_||_
