امکان سنجی شناسایی حق انسان بر نفس به موجب قاعده سلطنت(تسلیط)
الموضوعات :حجت الله رحمانی نیا 1 , ابوالحـسن مجتهدسلیمانی 2
1 - دانشجوی دکتری فقه و حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 - استادیار حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: تسلیط, حق انسان بر نفس, سلطنت مطلق, قیاس, ولایت,
ملخص المقالة :
یکی از قواعد مسلم و مهم فقهی، قاعده سلطنت(تسلیط) است. به موجب این قاعده، انسان نسبت به مایملک خود، سلطه و در نتیجه، حق تصرف دارد. موضوعی که در این ارتباط مطرح و موجب اختلاف میان فقها و نیز حقوقدانان شده، امکان شناسایی حق انسان بر نفس به موجب قاعده سلطنت است. سوال مشخص در این راستا این است که آیا می توان حق انسان بر نفسش را به موجب قاعده سلطنت(تسلیط) توجیه و تبیین کرد یا اینکه باید در پی ارائه رویکرد دیگری بود؟ نتایج حاصل از تحلیل این موضوع در نوشتار حاضر، این است که استنتاج سلطنت بر اعضا از طریق قیاس اولویت سلطنت انسان نسبت به مالش صحیح به نظر نمیرسد زیرا که سلطنت ما نسبت به اموالمان مطلق نیست تا بتوانیم از آن به طریق قیاس اولویت به این نتیجه برسیم که ما بر اعضای بدنمان سلطنت داریم. همچنین تفویض امور مؤمن به خود او را هم نمیتوان دلیلی بر سلطنت انسان نسبت به اعضایش دانست. زیرا تفویض امور مؤمن به خود او فقط در امور غیرمرتبط با دماء بوده و شامل مسائل سیاسی و اجتماعی میشود و این موضوع وارد در دایره مسائل حساس که رویهی شرع بر احتیاط بیش از حد در آنهاست نمیشود. در مقابل، تمسک به قاعده و نظریه ولایت، به نظر می رسد بهتر می تواند تببین کننده حق انسان بر نفس باشد.
منابع
_||_