تدوین چارچوب گزارشگری اجتماعی با تاکید بر ذینفعان اجتماعی
الموضوعات :
حسابداری مدیریت
پرستو مصطفایی
1
,
سید علی حسینی
2
,
رضوان حجازی
3
,
قاسم بولو
4
1 - دانشجوی دکتری حسابداری، دانشگاه الزهراء (س)، تهران، ایران
2 - دانشیار حسابداری، دانشگاه الزهراء (س)، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)
3 - استاد حسابداری، دانشگاه خاتم، تهران، ایران
4 - دانشیار حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
تاريخ الإرسال : 08 الأربعاء , رجب, 1443
تاريخ التأكيد : 02 الأربعاء , ربيع الأول, 1444
تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444
الکلمات المفتاحية:
پایداری,
ذینفعان اجتماعی,
گزارشگری اجتماعی,
روش دلفی فازی,
ملخص المقالة :
داشتن روابط متقابل و توجه به خواست و منافع کلیه ذینفعان، نیازمند گزارشگری اجتماعی شرکت است. ساختار ناهمگون و بدون چارچوب گزارشگری فعلی شرکت ها در خصوص مسائل پایداری مرتبط با ذینفعان اجتماعی، ضرورت ایجاد چارچوبی مبتنی بر عناصر اطلاعاتی خاص گزارشگری پایداری را نشان می دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر، تدوین و ارائه چارچوب گزارشگری با تاکید بر گروه های مختلف ذینفع اجتماعی با عنوان گزارشگری اجتماعی است. با طراحی پرسش نامه ای حاوی 45 گویه، نظرات خبرگان در رابطه با ضرورت، مفاهیم زیرینایی، عناصر اطلاعاتی و محتوای گزارشگری اجتماعی اخذ و با استفاده از روش دلفی فازی مورد تحلیل قرار گرفت. با توجه به موافقت خبرگان با کلیه گویه های مرتبط با عناصر مرتبط با چارچوب گزارشگری اجتماعی، نتیجه گیری می شود که چارچوب مطلوب و مناسب از نظر آنان مشابه با عناصر اطلاعاتی چارچوب گزارشگری مالی است، اما این عناصر باید در بستر پایداری از منظر اجتماعی تعریف شوند. از میان 16 مقوله پیشنهادی جهت تعریف و ارائه محتوای گزارشگری اجتماعی نیز 12 مقوله در رابطه با کارکنان، مشتریان، محصول، جوامع محلی و حاکمیت مورد پذیرش خبرگان قرار گرفت.
المصادر:
ابوحمزه، مینا. (1396). پذیرش زبان گزارشگری تجاری توسعه پذیر(XBRL) در سازمان امور مالیاتی کشور. رساله دکتری حسابداری، دانشگاه الزهراء (س).
اخترشناس، داریوش؛ خدامیپور، احمد؛ پورحیدری، امید. (1400). تدوین و ارزیابی مدل موانع اجرا، افشا و استانداردگذاری پایداری شرکتی در ایران. حسابداری ارزشی و رفتاری، 6(11)، 217-249.
امیربیکی لنگرودی، حبیب؛ کردستانی، غلامرضا؛ رضایی، فرزین. (1399). الگوی یکپارچه حسابداری مدیریت توسعه پایدار. حسابداری مدیریت، 16(65)، 175-201.
بنیمهد، بهمن؛ عربی، مهدی؛ حسنپور، شیوا. (1395). پژوهشهای تجربی و روششناسی در حسابداری. تهران: انتشارات ترمه.
پورخانی ذاکلهبری، مظفر؛ جهانشاد، آزیتا؛ حیدرپور، فرزانه. (1399). ارائه الگویی برای افشاء اطلاعات پایداری شرکتی و ارزیابی اثر عوامل مرتبط با تئوری علامتدهی و ذینفعان بر گزارشگری این اطلاعات. حسابداری ارزشی و رفتاری، 5(10)، 385-421.
حاجیاننژاد، امین؛ پورحیدری، امید؛ بهارمقدم، مهدی. (1394). تدوین چارچوبی برای گزارشگری غیرمالی شرکتها بر مبنای چارچوب مفهومی حسابداری. دانش حسابداری مالی، 2(5)، 7-31.
حساس یگانه، یحیی؛ برزگر، قدرت الله. (1394). مدلی برای افشاء مسئولیت اجتماعی و پایندگی شرکتها و وضعیت موجود آن در شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران. بورس اوراق بهادار، 29، 91-110.
حیاتی، نهاله. (1396). تدوین چارچوب حسابداری و گزارشگری مالی محیطزیست. رساله دکتری حسابداری، دانشگاه الزهراء (س).
طالبنیا، قدرتالله؛ علیخانی، راضیه؛ مرانجوری، مهدی. (1391). ارزیابی کمیت و ماهیت افشای اطلاعات حسابداری زیستمحیطی و اجتماعی ایران. بررسیهای حسابداری و حسابرسی، 19(3)، 43-60.
عبدی، غلامرضا؛ کردستانی، غلامرضا؛ رضازاده، جواد. (1399). گزارشگری پایداری: رتبهبندی محرکها و شاخصها. پژوهشهای تجربی حسابداری، 10(2)، 114-71.
کاظمپور، مرتضی؛ کاشانیپور، محمد؛ یزدیفر، حسن؛ حمیدیزاده، علی. (1399). چارچوبی برای رتبهبندی افشای مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتها. پژوهشهای حسابداری مالی، 12(1)، 103-124.
محمودخانی، مهناز؛ رحمانی، علی؛ همایون، سعید؛ نیاکان، لیلی. (1400). شناسایی مولفههای گزارشگری پایداری در صنعت بیمه. حسابداری ارزشی و رفتاری، 6(11)، 187-216.
مصطفایی، پرستو؛ حسینی، سیدعلی. (1400). تحلیل محتوای کیفی گزارش مسئولیت اجتماعی شرکتها با تاکید بر ذینفعان اجتماعی. پژوهشهای تجربی حسابداری، 11(41)، 79-112.
Buallay, A., & Al-Ajmi, J. (2020). The role of audit committee attributes in corporate sustainability reporting:Evidence from banks in the Gulf Cooperation Council. Journal of Applied Accounting Research,21(2), 249-
Chen, J. C., & Roberts, R. W. (2010). Toward a More Coherent Understanding of the Organization–Society Relationship: A Theoretical Consideration for Social and Environmental Accounting Research. Journal of Business Ethics, 97(4), 651-665.
Garirga, E., and Melé, D. (2004). Corporate Social Responsibility Theories: Mapping the Territory. Journal of Business Ethics, 53(1/2),51-71.
Gilbert, D. U., Rasche, A., & Waddock, S. (2011). Accountability in a
Guba, E.G., & Lincon, Y.S. (1994). Competing Paradigms in Qualitative Research. Handbook of Qualitative Research. Edited by Denzin, N.K., & Lincoln, Y.S. SAGE Publication.
Guest, G., Bunce, A., & Johnson, L. (2006). How Many Interviews Are Enough? An Experiment with Data Saturation and Variability. Field Methods, 18(1), 59-82.
Hess, D. (2008). The Three Pillars of Corporate Social Reporting as New Governance Regulation: Disclosure, Dialogue, and Development. Business Ethics Quarterly, 18(4), 447-482.
Lamberton, G. (2005). Sustainability Accounting: A Brief History and Conceptual Accounting. Accounting Forum, 29(1), 7-26.
Lee, T. A. (2009). The Ontology and Epistemology of Social Reality in Accounting According to Mattessich. Accounting and the Public Interest, 9(1), 65-72.
Li, C. (2005). United Nations summit seeks global development. World, 4-6.
Muller, A. (2010). Extrinsic and Intrinsic Drivers of Corporate Social Performance: Evidence from Foreign and Domestic Firms in Mexico. Journal of Management Studies, 47(1), 1-26.
Papoutsi, A., & Sodhi, M. S. (2020). Does disclosure in sustainability reports indicate actual sustainability performance? Journal of Cleaner Production, 260, 121049.
Qiu, X. (1992). United Nations Conference on environmental and development held. World Environment.
Saunders, M., Lewis, P., and Thornhill, A. (2016). Research Methods for Business Students, Pearson Education UK.
Shabana, K. M., & Ravlin, E. C. (2016). Corporate Social Responsibility Reporting as Substantive and Symbolic Behavior: A Multilevel Theoretical Analysis. Business and Society Review, 121(2), 297-327.
Shi, L., Linwei, H., Fengmei, Y. & Lijie. G. (2019). The evolution of Sustainable Development Theory: Types, Goals, and Research Prospects. Sustainability, 11(24). 7158.
Smith, W., & Higgins, M. (2000). Cause-Related Marketing: Ethics and the Ecstatic. Business & Society, 39(3), 304-322.
Su, W., W. Peng, M., Tan, W. and Cheung, Y.L. (2015). The Signaling Effect of Corporate Social Responsibility in Emerging Economics. Journal of Business Ethics, 134(3), 479-491.
Sun, X. (2012). Review and prospect of the UN efforts for sustainable development. Chinese Journal of Population Resources and Environment, 10(2), 31-38.
Tavares, M. C. D. C., & Dias, A. P. (2018). Theoretical Perspectives on Sustainability Reporting: A Literature Review. In Slaman, A. (Ed). Accounting from a Cross-Cultural Perspective.
World Commission on Environment and Development. (1987). Our Common Future. Oxford University Press: Oxford, UK.
Wu, J., Guo, X., Yang, J., Qian, G., Niu, J., Liang, C., Zhang, Q., Li, A. (2014). What is sustainability science? Chinese Journal of Applied Ecology, 25, 1-11.
_||_