سنجش میزان برخورداری مناطق 22 گانه شهر تهران در تحقق پذیری شهر خلاق
الموضوعات : مدیریت فرهنگیرضا معافی 1 , محسن قدمی 2 , محمد مهدی مظاهری 3
1 - دانشجوی دکتری رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه مدیریت فرهنگی، واحدعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران (نویسنده مسئول).
3 - استادیار و عضو هیئت علمی‌دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: مناطق, تهران, شهر خلاق,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف پژوهش: شهر خلاق مرکز فناوری و نوآوری، خلاقیت و تبدیل ایده به ثروت قلمداد می‌شود . حرکت به سمت ایجاد و تحقق آن در توسعه اقتصادی بسیار ضروری است. سنجش میزان برخورداری مناطق 22 گانه شهر تهران در تحقق پذیری شهر خلاق هدف پژوهش است. روش پژوهش: بهره‌مندی از داده‌های ثانویه، تهیه پرسشنامه و استفاده مناسب از نرم‌افزارSPSS یافته‌ها: اولویت‌بندی بدست آمده از مدل تاپسیس سه سطح مناطق تهران را نمایان می‌سازد: 1) سطح برخوردار؛ 2) سطح نیمه برخوردار (متوسط)؛ 3) سطح فرو برخوردار (محروم). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد از یک طرف افزایش و بهبود معیارهای شهر خلاق تاثیرات خود را در حرکت محلات شهر به سوی تحقق شهر خلاق می‌گذارد و از طرف دیگر میزان این تاثیرگذاری بسیار متفاوت است.
اشتری، حسن و مهدنژاد، حافظ (1393). شهر خلاق، طبقه خلاق، تهران: انتشارات تیسا، چاپ دوم.
ابراهیمی، مهران (1387). نشست شهر خلاق؛ مفاهیم، سیاست‌ها، مطالعه موردی از شهرهای موفق و ناموفق، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهری شهر تهران، فرهنگسرای نیاوران، تهران.
رفیعیان، مجتبی و شعبانی، مرتضی (1394). تحلیل شاخص‌های خلاقیت شهری در نظام سکونت‌گاهی استان مازندران، فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری منطقه‌ای، سال پنجم، شماره 16.
رفیعیان، محسن (1389). درآمدی بر مناطق و شهرهای خلاق، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 100.
رضاییان قره‌گوزلو، آ؛ قادری و میرعباسی (1390). برنامه‌ریزی شهر خلاق، نسخه اول، تهران، انتشارات آذرخش.
ﺳﻴﻒاﻟﺪﻳﻨﻲ، ﻓﺮاﻧﻚ، ﻣﻴﺮه، ﻣﺤﻤﺪ، ﭘﻮرﺷﻴﺨﺎﻧﻲ، زﻫـﺮا (1386). ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ، ﺷﻬﺮ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳـﺰی ﺷـﻬﺮی در اﻧﻘﻼب، ﺑﺴﺘﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲﺷﺪن، ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻣﺴﻜﻦ .
شهابیان، پویان و رهگذر، عرفانه (1391). پیوند محیط خلاق با شهر، مجله منظر، شماره 19.
ساروخانی، ب (1382). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران، موسسه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ضرابی، اصغر، موسوی، میرنجف و باقری کشکولی، علی (1393). بررسی میزان تحقق‌پذیری شهر خلاق (مقایسة تطبیقی بین شاخص‌های توسعة پایدار شهری و معیارهای ایجاد شهر خلاق، نمونة مورد مطالعه: شهرهای استان یزد)، مجلة جغرافیا و توسعه فضای شهری، پاییز و زمستان 1393.
قدمی، محسن، مسعود نیازمند (1396). مدیریت دانایی میان فرهنگی،
قربانی، رسول، حسین‌آبادی، سعید و طورانی، علی (1392). شهرهای خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعه شهری، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال سوم، شماره یازدهم.
کلانتری، بهرنگ، یاری قلی، وحید و رحمتی، اکبر (1391). فضای جمعی و شهر خلاق، مجله علمی ترویجی منظر، دوره چهارم، شماره 19.
کانونی، رضا و حیدری، مرتضی (1393). مدیریت شهری پایدار با رویکرد شهر خلاق، برنامه‌ریزی و مدیریت شهری، مرداد 1393.
خان سفید، مهدی (1391). بررسی مدیریت شهری و شهر خلاق، مجله علمی ترویجی منظر، دوره چهارم، شماره 19.
محمدی، کمال و مجیدفر، فرزان (1389). دوران شهرهای خلاق، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 100.
مختاری ملک‌آبادی، رضا، سقایی محسن و ایمانی، فاطمه (1393). سطح‌بندی مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان از لحاظ شاخص‌های شهر خلاق با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال پنجم، شماره شانزدهم.
موسوی، میرنجف، شکری، پری و جهانی، سیاوش (1393). ارزیابی میزان تحقق‌پذیری مولفه‌های شهر خلاق، نمونه موردی شهر بناب، اولین کنفرانس ملی شهرسازی، مدیریت شهری و توسعه پایدار، تهران، موسسه ایرانیان، انجمن معماری ایران، سال 1393.
Authenti City (2008). Creative City Planning Framework A Supporting Document to the Agenda for Prosperity: Prospectus for a Great City” Prepared for the City of Toronto.
Coletta, C (2008). Fostering the Creative City.CEOS for cities.
Florida, Richard (2011). Cities and the Creative Floor, Translated by Ibrahim Ansari and Mohammad Esmaeil Ansari, Sociologists Publishing, First Edition.
Florida, R (2005). Cities and creative class, Routledge, New York-London.
Florida, R (2002). The Rise of the Creative ClasS: AND How It’s Transforming Work, Leisure, Community and Everday Life, New York: Basic Books.
Landry C (2015). Creative City, Translation by Mahmoud Abdollahzadeh, Nashr-e-Tahhshi-Farangi, Tehran, First Edition
Musterd, S (2010). The Creative Cultural Knowledge City, Some Conditions. Paper presented at the University of Kaiserlautern.
Sasaki, masayuki (2008). Developing creativecities through networking.
Simeti, M (2006).The creative city: moving from ideas to planning practice. Massachusetts Institute of Technology.
Shahebian P, Passer E (2012). The Link of the Creative Environment to the City, Pars Journal.
_||_
اشتری، حسن و مهدنژاد، حافظ (1393). شهر خلاق، طبقه خلاق، تهران: انتشارات تیسا، چاپ دوم.
ابراهیمی، مهران (1387). نشست شهر خلاق؛ مفاهیم، سیاست‌ها، مطالعه موردی از شهرهای موفق و ناموفق، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهری شهر تهران، فرهنگسرای نیاوران، تهران.
رفیعیان، مجتبی و شعبانی، مرتضی (1394). تحلیل شاخص‌های خلاقیت شهری در نظام سکونت‌گاهی استان مازندران، فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری منطقه‌ای، سال پنجم، شماره 16.
رفیعیان، محسن (1389). درآمدی بر مناطق و شهرهای خلاق، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 100.
رضاییان قره‌گوزلو، آ؛ قادری و میرعباسی (1390). برنامه‌ریزی شهر خلاق، نسخه اول، تهران، انتشارات آذرخش.
ﺳﻴﻒاﻟﺪﻳﻨﻲ، ﻓﺮاﻧﻚ، ﻣﻴﺮه، ﻣﺤﻤﺪ، ﭘﻮرﺷﻴﺨﺎﻧﻲ، زﻫـﺮا (1386). ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ، ﺷﻬﺮ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳـﺰی ﺷـﻬﺮی در اﻧﻘﻼب، ﺑﺴﺘﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲﺷﺪن، ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻣﺴﻜﻦ .
شهابیان، پویان و رهگذر، عرفانه (1391). پیوند محیط خلاق با شهر، مجله منظر، شماره 19.
ساروخانی، ب (1382). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران، موسسه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ضرابی، اصغر، موسوی، میرنجف و باقری کشکولی، علی (1393). بررسی میزان تحقق‌پذیری شهر خلاق (مقایسة تطبیقی بین شاخص‌های توسعة پایدار شهری و معیارهای ایجاد شهر خلاق، نمونة مورد مطالعه: شهرهای استان یزد)، مجلة جغرافیا و توسعه فضای شهری، پاییز و زمستان 1393.
قدمی، محسن، مسعود نیازمند (1396). مدیریت دانایی میان فرهنگی،
قربانی، رسول، حسین‌آبادی، سعید و طورانی، علی (1392). شهرهای خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعه شهری، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال سوم، شماره یازدهم.
کلانتری، بهرنگ، یاری قلی، وحید و رحمتی، اکبر (1391). فضای جمعی و شهر خلاق، مجله علمی ترویجی منظر، دوره چهارم، شماره 19.
کانونی، رضا و حیدری، مرتضی (1393). مدیریت شهری پایدار با رویکرد شهر خلاق، برنامه‌ریزی و مدیریت شهری، مرداد 1393.
خان سفید، مهدی (1391). بررسی مدیریت شهری و شهر خلاق، مجله علمی ترویجی منظر، دوره چهارم، شماره 19.
محمدی، کمال و مجیدفر، فرزان (1389). دوران شهرهای خلاق، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 100.
مختاری ملک‌آبادی، رضا، سقایی محسن و ایمانی، فاطمه (1393). سطح‌بندی مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان از لحاظ شاخص‌های شهر خلاق با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال پنجم، شماره شانزدهم.
موسوی، میرنجف، شکری، پری و جهانی، سیاوش (1393). ارزیابی میزان تحقق‌پذیری مولفه‌های شهر خلاق، نمونه موردی شهر بناب، اولین کنفرانس ملی شهرسازی، مدیریت شهری و توسعه پایدار، تهران، موسسه ایرانیان، انجمن معماری ایران، سال 1393.
Authenti City (2008). Creative City Planning Framework A Supporting Document to the Agenda for Prosperity: Prospectus for a Great City” Prepared for the City of Toronto.
Coletta, C (2008). Fostering the Creative City.CEOS for cities.
Florida, Richard (2011). Cities and the Creative Floor, Translated by Ibrahim Ansari and Mohammad Esmaeil Ansari, Sociologists Publishing, First Edition.
Florida, R (2005). Cities and creative class, Routledge, New York-London.
Florida, R (2002). The Rise of the Creative ClasS: AND How It’s Transforming Work, Leisure, Community and Everday Life, New York: Basic Books.
Landry C (2015). Creative City, Translation by Mahmoud Abdollahzadeh, Nashr-e-Tahhshi-Farangi, Tehran, First Edition
Musterd, S (2010). The Creative Cultural Knowledge City, Some Conditions. Paper presented at the University of Kaiserlautern.
Sasaki, masayuki (2008). Developing creativecities through networking.
Simeti, M (2006).The creative city: moving from ideas to planning practice. Massachusetts Institute of Technology.
Shahebian P, Passer E (2012). The Link of the Creative Environment to the City, Pars Journal.
