نقش عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی در تبیین بزه‌دیدگی در فضای مجازی
الموضوعات : مطالعات توسعه اجتماعی ایرانعیسی خواجوند احمدی 1 , سارا ابراهیمی 2
1 - عضو هیئت علمی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی
2 - عضو هیئت علمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی
الکلمات المفتاحية: خودپنداره, بزه‌دیدگی در فضای مجازی, ارتباط والد-نوجوان, بزه‌دیدگی توسط همسالان,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر، شناسایی رابطه خودپنداره، ارتباط والد-نوجوان و بزه‌دیدگی توسط همسالان با بزه‌دیدگی در فضای مجازی است که با استفاده از روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران بود که 326 نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی مجازی به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در این پژوهش به مقیاس‌های بزه‌دیدگی در فضای مجازی (بوئلگا و همکاران، 2019)، خودپنداره (گارسیا-گراو و همکاران، 2014)، ارتباط والد-نوجوان (پورسل، 2007) و بزه‌دیدگی توسط همسالان (جوزف و استاکتون، 2018) به‌صورت برخط پاسخ دادند. تحلیل داده‌های پژوهش از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد خودپنداره، ارتباط والد-نوجوان و بزه‌دیدگی توسط همسالان پیش‌بینی‌کننده تجربه بزه‌دیدگی در فضای مجازی در میان دانش‌آموزان هستند که در این میان ارتباط بی‌دردسر والد-نوجوان و بزه‌دیدگی کلامی و دستکاری اجتماعی توسط همسالان به‌عنوان عامل خطر برای افزایش بزه‌دیدگی در فضای مجازی و خودپنداره اجتماعی و جسمانی و ارتباط باز والد-نوجوان به‌عنوان عوامل محافظ در برابر بزه‌دیدگی در فضای مجازی محسوب می‌شوند. این نتایج، اهمیت توجه به وضعیت حضور دانش‌آموزان در فضای مجازی و خطرات ناشی از آن و تدبیر و کاربست راهکارهایی برای تقلیل عوامل منفی اثرگذار و مرتبط با بزه‌دیدگی در فضای مجازی و ایجاد و بهبود عوامل مثبت محافظ را توسط خانواده و نظام آموزش‌وپرورش مورد تأکید قرار می‌دهد.
_||_
