گونه‌های مختلف بیگانگی اجتماعی جوانان (تحقیقی در شهر تهران )

الموضوعات : مطالعات توسعه اجتماعی ایران

منصور وثوقی ¹ , محسن ساری ²

1 - استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران
2 - دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد تهران مرکزی

تاريخ الإرسال : 23 الأحد , ربيع الثاني, 1435 تاريخ التأكيد : 23 الأحد , ربيع الثاني, 1435 تاريخ الإصدار : 04 الأربعاء , شوال, 1433

الکلمات المفتاحية: بیگانگی, جوانان, تحلیل سلسله مراتبی, شهر نشینی,

ملخص المقالة :

دراین مقاله به مطالعه جامعه‌‌شناختی گونه‌های بیگانگی اجتماعی جوانان در شهر تهران پرداخته شده است. در مقاله حاضر، عوامل موثر بر بیگانگی اجتماعی در دو سطح کلان و خرد و تحت تأثیر دو گروه عوامل درون سیستمی و برون سیستمی در نظر گرفته شده است. ظهور مسائل و بحران در نظام فرهنگی، مسائل نظام‌های تعامل، مسائل و بحران‌های ساختی از جمله عوامل سیستمی کلان بیگانگی اجتماعی در نظر گرفته شده است. موقعیت و وضعیت کنشگر، عوامل خرد تبیین‌کننده بیگانگی اجتماعی افراد می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش جوانان 15 تا 29 ساله مناطق 22 گانه شهر تهران در سال 1392 بوده و با استفاده از فرمول کوکران 375 نفر به عنوان نمونه مورد بررسی و از طریق نمونه‌گیری چندمرحله‌ای از مناطق جغرافیایی شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران انتخاب شدند. سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه، اطلاعات میدانی جمع‌آوری و در آزمون فرضیه‌های پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. رویکرد روش‌شناختی در پژوهش حاضر، رویکرد تحلیل سلسله مراتبی بود و با ساخت مدل سنجش، روابط بین متغیرهای پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد : بی‌هنجاری رایج‌ترین گونه بیگانگی در میان جوانان است و پس از آن بی‌معنایی در رتبه دوم، از خود بیزاری در رتبه سوم، انزوای اجتماعی در رتبه چهارم و بی‌قدرتی در رتبه آخر قرار دارند. همچنین پدیده بیگانگی اجتماعی در بین دختران و پسران جوان وضعیت یکسانی را داراست.