بررسی نقش مشارکت زیرحوضه های آبخیز در شدت سیل خیزی؛ مطالعه موردی: حوضه آبخیز حصارک

الموضوعات :

محمد مهدی حسین زاده ¹ (دانشیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران)
کاظم نصرتی ² (دانشیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران)
سپیده ایمنی ³ (دانشگاه شهید بهشتی)

تاريخ الإرسال : 07 السبت , ذو القعدة, 1436 تاريخ التأكيد : 10 الإثنين , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 11 الخميس , ربيع الثاني, 1437

الکلمات المفتاحية: زیرحوضه, HEC- HMS, حوضه آبخیز حصارک, اولویت بندی سیلخیزی,

ملخص المقالة :

یکی از مهمترین اقدامات مورد نظر در پروژه‌های مدیریت سیلاب، بررسی میزان مشارکت زیرحوضه‌های مختلف یک آبخیز در تعیین مؤلفه‌های مختلف سیلاب خروجی از حوضه است. با توجه به نبود ایستگاه‌های هیدرومتری در محل خروجی تمام زیرحوضه‌ها، تحقق هدف مذکور نیازمند شبیه‌سازی فرآیند بارش- رواناب در زیرحوضه‌ها از طریق مدل های هیدرولوژیکی می‌باشد. از این رو برای اجرای برنامه های کنترل سیلاب در بالادست حوضه باید به سهم زیرحوضه ها در سیلاب توجه کرد و آنها را اولویت‌بندی نمود. در این پژوهش، ابتدا برای تعیین مشارکت زیرحوضه‌ها در دبی سیلابی، حوضه حصارک به 3 زیرحوضه تقسیم گردید. سپس با اجرای مدل HEC- HMS، زیرحوضه‌های آبخیز حصارک از نظر سیلخیزی اولویت‌بندی شدند. هدف از این مطالعه برآورد ارتفاع رواناب و سیلاب خروجی در زیرحوضه‌های آبخیز حصارک میباشد. نتایج نشان داد، میزان مشارکت زیرحوضه‌ها در دبی اوج کل حوضه صرفاً به یک عامل بستگی ندارد و اثرات متقابل عوامل تعیین‌کننده سهم مشارکت زیرحوضه‌ها را در سیلخیزی تعیین میکند. با اجرای مدل HEC- HMS مشاهده شد، زیرحوضه تقاطع دو شاخه (S1) کمترین سهم و زیرحوضه چپ دره (S3) بیشترین سهم را در دبی اوج کل حوضه دارا است و در اولویت اول قرار می‌گیرد.