ارزیابی کاربری اراضی شهری با رویکرد توسعه پایدار(مورد مطالعه: شهر سبزوار)
الموضوعات : Urban Management Studiesفرزانه سادات حسینی جنبذی 1 , نوبخت سبحانی 2
1 - دانشجو
2 - دانشجو
الکلمات المفتاحية: واژگان کلیدی: کاربری اراضی, توسعه پایدار, عدالت اجتماعی, اختلاط کاربری اراضی, بررسی کمّی, سبزوار,
ملخص المقالة :
برنامهریزی کاربری اراضی به عنوان قلب فرآیند برنامهریزی شهری در توسعه پایدار نقش اساسی دارد، بهگونهای که در شهرسازی امروز جهان، برنامهریزی کاربری زمین از محورهای اساسی شهرسازی و یکی از اهرمهای توسعه پایدار شهری به شمار میرود. هدف این پژوهش ارزیابی کمّی کاربری اراضی شهر سبزوار با رویکرد توسعه پایدار میباشد. بدین منظور سه معیار ارزیابی کمّی کاربری اراضی، عدالت اجتماعی و اختلاط کاربری اراضی انتخاب گردید. روش تحقیق بر اساس هدف توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی میباشد. جهت تجزیهوتحلیل یافتهها از تکنیکهای آماری نزدیکترین مجاورت یا همسایگی (RN) و مدل باربارا براون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که شهر سبزوار در مقایسه با سرانه پیشنهادی طرح جامع سال1388 و سرانههای رایج در کشور فاصله زیادی دارند. همچنین بر اساس مدل RN مشخص شد که الگوی توزیع کاربریها در سطح شهر بر اساس الگوی کاملاً خوشهای توزیع شدهاند، یعنی تجمّع و تمرکز برخی از کاربریها در یک مکان بیشتر از مکانهای دیگر است و فقط کاربری فرهنگی بر اساس الگوی تصادفی و کاربری نظامی و انتظامی دارای الگوی یکسان و منظم میباشد.از سوی دیگر بر اساس مدل باربارا براون مشخص شد که ناحیه 7 از نظر اختلاط کاربری اراضی در وضعیت مطلوبی و ناحیه 11 از پایینترین سطح اختلاط کاربری اراضی برخوردار میباشد.
