مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ

الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای

داریوش مهاجری ¹ , پژمان مرتضوی ² , علی سمواتیان ³

1 - ندارد
2 - ندارد
3 - ندارد

تاريخ الإرسال : 21 الإثنين , ربيع الأول, 1436 تاريخ التأكيد : 21 الإثنين , ربيع الأول, 1436 تاريخ الإصدار : 15 الأربعاء , جمادى الأولى, 1426

الکلمات المفتاحية: دگزامتازون, کلیه, سگ, هیستوپاتولوژی,

ملخص المقالة :

برای انجام این مطالعه، 18 قلاده سگ از نوع ولگرد، در سه گروه جداگانه یکگروه کنترل و دو گروه آزمایش هر کدام 6 قلاده سگ (مشتمل بر 3 نر و 3ماده) در نظر گرفته شد.گروههای آزمایش به ترتیب تحت تزریق روزانه دارویدگزامتازون به میزان 40 و 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بهصورت عضلانی در مدت 16 هفته قرار گرفتند. برای جلوگیری از برخورد باموارد پاتولوژیک احتمالی از حیوانات زیر یکسال به این منظور استفاده شد.شرایط تغذیه و مراقبتهای کلی در مورد حیوانات مذکور یکسان در نظر گرفتهشد. لازم به ذکر است یکی از سگهای گروهی که میزان مصرف پایین دارو راداشت ( 40 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، در طول مدت مطالعهتلف شد که هیچ ارتباطی با مصرف دارو نداشت. در کالبدگشایی تغییراتماکروسکوپیک قابل توجهی در کلیه سگهای گروهی که میزان مصرف بالایداروی دگزامتازون را داشت ( 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)،شامل تورم و رنگ پریدگی لکه ها مشاهده شد. نمونه های کلیوی اخذ شده،پس از پایدارسازی در فرمالین با 10 فردرصد و الکل, طبق روشهای رایج پاساژ بافتی، جهت رنگ آمیزی Hematoxilin and Eosin) H&E و P.A.S (Periodic Acid-Schif آماده شدند. در مشاهدات ریزبینی این نمونه ها، ضایعات گلومرولی شاملِ افزایش ملایمدر تعداد سلولهای مزانشیال، چسبندگی بین لای ههای اپی تلیال احشایی و جداریگلومرول، افزایش ضخامت غشاهای پایه گلومرولی وگلومرولواسکلروز بود. درهر صورت عامل این ضایعه نامشخص می باشد، لکن فشار خون متعاقب افزایشغلظتهای گلوکوکورتیکوئیدی پلاسما مؤثر قلمداد شده است