بررسی اثر تزریق GnRH و hCG در روز 5 پس از قوچ اندازی بر روی غلظت پروژسترون و عملکرد تولید مثلی میش‌های افشاری

الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای

رقیه مهری، بهنام رستمی، رضا معصومی، محمدحسین شهیر . ¹

1 - .

تاريخ الإرسال : 25 الثلاثاء , رمضان, 1438 تاريخ التأكيد : 25 الثلاثاء , رمضان, 1438 تاريخ الإصدار : 04 الجمعة , ربيع الثاني, 1439

الکلمات المفتاحية: عملکرد تولیدمثلی, میش, پس از جفت‌گیری, GnRH, hCG,

ملخص المقالة :

تلفات رویانی از دلایل شایع زیان اقتصادی در میش‌ها است. تولید ناکافی پروژسترون از جسم زرد در اوایل آبستنی یکی از علل عمده این تلفات است. هدف از انجام این آزمایش تعیین اثرات تزریق عضلانی آنالوگGnRHو hCGدر روز 5 پس از قوچ‌اندازی بر روی عملکرد تولیدمثلی میش بود. تعداد 60 راس میش افشاری که از نظر فحلی همزمان شده بودند توسط قوچ‌های بارور جفت گیری شده و به طور مساوی در چهارگروه قرار گرفتند. در روز 5 پس از قوچ اندازی، میش های گروه GnRH، 25 میکروگرم آنالوگ GnRH؛ میش‌های گروه hCG، 400 واحد بین المللی هورمون hCG؛ میش‌های گروه hCG+GnRH،25 میکروگرم آنالوگ GnRH و400 واحد بین المللی هورمون hCG را به صورت عضلانی دریافت کردند و میش های گروه کنترل درمانی را دریافت نکردند. جهت اندازه گیری غلظت هورمون پروژسترون در روزهای 7، 12، 17 و22 پس از قوچ اندازی خون گیری به عمل آمد. نتایج نشان داد که غلظت پروژسترون در روزهای 12، 17 و 22 پس از قوچ اندازی در میش های تحت درمان بالاتر از گروه کنترل بود (05/0 >P). میزان بره‌زایی، تعداد بره به ازای هر میش و وزن تولد بره‌ها در گروه‌های مختلف تفاوتی را نشان ندادند. وزن از شیرگیری بره‌های تک قلودرگروه hCG+GnRH (12/0±08/34 کیلوگرم) از بقیه گروه‌ها بالاتر بود (05/0 >P). به طور کلی، تجویز GnRH و hCGدر روز 5 پس از قوچ اندازی غلظت پروژسترون مادری را به طور معنی‌داری افزایش داد اما تاثیر معنی‌داری روی بازده تولید مثلی ‌ نژاد افشاری نداشت.