نقش واسطه فیض در تفویض تکوینی
الموضوعات :
عادل مقدادیان
1
(دانشجوی دکتری عرفان اسلامی پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی، سطح3 حوزه علمیه)
محمد جواد شمس
2
(استادیار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران)
الکلمات المفتاحية: تفویض, تفویض تکوینی, بداء, واسطه فیض,
ملخص المقالة :
واژة تفویض در نظام عرفانی به دو گونه به کار می رود: گاه تفویض در سیر صعود و مرحله ای از مرتبه معاملات است که پس از ایجاد روحیه توکّل، و در افقی بالاتر باید در سالک الی الله ایجاد شود؛ امّا دومین معنای تفویض در عرفان، در سیر نزول و به معنای واگذاری امور به اختیار واسطة فیض است. این نوع تفویض اجمالاً به معنای اجازه و اذن الهی در تصرّف اختیاری است و خود شامل دو نوع است: تفویض در تکوین یا همان تأثیرگذاری و فاعلیت واسطه فیض به اختیار خویش در امور آفرینش؛ و دوم تفویض در تشریع که به معنای اذن الهی است برای دخالت واسطه فیض در دین گذاری و تشریع و انجام هر چه به مصلحت و مسبّب رشد خلق خدا است. در این مقاله به بررسی مفهوم تفویض تکوینی برای واسطه فیض می پردازیم
