بررسی کارایی راکتور ناپیوسته متوالی (SBR) در تصفیه فاضلاب در شرایط مختلف بهره برداری و راهبری

الموضوعات :

افشین تکدستان ¹ , ناصر مهردادی ² , علی ترابیان ³

1 -
2 -
3 -

تاريخ الإرسال : 11 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1428 تاريخ التأكيد : 09 الإثنين , رجب, 1428 تاريخ الإصدار : 20 الأربعاء , رجب, 1432

الکلمات المفتاحية: SBR, زمان ماند سلولی, نرخ مصرف اکسیژن, رشد میکروارگانیسم ها, SVI,

ملخص المقالة :

بسیاری از کشورهای صنعتی ونیمه صنعتی تجربه استفاده از راکتور ناپیوسته متوالی (SBR ) جهت تصفیه فاضلاب های شهری و صنعتی را با موفقیت پشت سر گذاشته اند . سادگی ، انعطاف پذیری و مقرون به صرفه بودن این روش تصفیه بیولوژیکی باعث اهمیت استفاده از آن در تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی شده است.هدف از این تحقیق ارزیابی کارایی راکتور ناپیوسته متوالی در تصفیه فاضلاب شهری در شرایط مختلف بهره برداری و راهبری می باشد. برای انجام مطالعه از دو عدد راکتور ناپیوسته متوالی استوانه ای شکل، از جنس پلکسی گلس، به حجم 20 لیتر ، استفاده شد. . جهت تغذیه راکتور از فاضلاب مصنوعی با ‍‍COD=600 و BOD5=420 میلی گرم بر لیتر استفاده شد. راکتور در پنج زمان ماند سلولی 5 ، 10،15 ، 20 و 25 روز بهره برداری شد. پس از ایجاد شرایط پایدار در راکتورها در طول 8 ماه تحقیق، نمونه برداری و آزمون پارامترهایی از قبیل COD ، BOD ، MLSS ، MLVSS ، MLNVSS ، PH ، DO ، SV1 ، SOUR و F/M انجام یافت. نتایج نشان داد که در بین زمان ماند سلولی مختلف (5، 10، 15، 20 و 25 روز) در زمان ماند سلولی 10 روز بهترین بازده حذف COD (95%) بدون مشکلات پدیده بالکینگ ، پدیده نوک سوزنی فلوک و همچنین تولید کف و رشد پراکنده ایجادگردید. در این زمان ماند سلولی SVI=90 ml/gبود . در این زمان ماند سلولی سیتم در فاز کاهش رشد بهره برداری شد و F/M=0.25 1/d بود. در زمان ماند سلولی پایین تر از 5 روز بازده حذف مواد آلی به دلیل ایجاد کف سفید پرحجم ناشی از پایین بودن MLSS و همچنین ایجاد لخته ریز به دلیل رشد پراکنده پایین بودو خاصیت ته نشینی لجن( ml/g SVI=60 ) پایین بود وبنظرمی رسد سیتم در فاز رشدلگاریتمی بهربرداری شد و F/M=1.8 1/d بود. در زمان ماند سلولی بیش از 25 روز نیز پدیده بالکینگ رشته ای تشدید یافت و بازده سیتم به دلیل خاصیت بد ته نشینی لجن (ml/g SVI=215 ) پایین بود و لجن به دلیل رشد بیش از حد میکروارگانیسم های رشته ای به راحتی ته نشین نمی شد.در این شرایط F/M=0.05 1/d بود. با افزایش زمان ماند سلولی ( بالاتر از 20روز) به دلیل ورود به فاز خودتخریبی ، و افزایش باکتری های غیر فعال و پیر، نرخ مصرف اکسیژن پایین و میزان SOUR به 7 میلی گرم اکسیژن در ساعت به ازای هرگرم مواد معلق فرار رسید. اما در زمان سلولی پایین ( 5 روز) به دلیل فاز رشد لگاریتمی ، و افزایش باکتری های فعال و جوان نرخ مصرف اکسیژن بالاو میزان SOUR به 22 میلی گرم اکسیژن در ساعت به ازای هرگرم مواد معلق فرار رسید.