مدیریت بازیافت شیشه در شهر تهران
الموضوعات :
قاسم علی عمرانی
1
,
سید مسعود منوری
2
,
سید علی جوزی
3
,
ندا زمانی
4
1 - استاد، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
2 - استادیار، دانشکده محیط زیست و انرژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
3 - استاد یارگروه محیط زیست، دانشگاه آزاداسلامی واحد تهران شمال.
4 - کارشناس ارشد دانشکده محیط زیست وانرژی، واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی*(مسئول مکاتبات).
الکلمات المفتاحية: تهران, بازیافت, شیشه, مواد زاید جامد,
ملخص المقالة :
تولید هزاران تن مواد زاید شیشه‌ای در شهر تهران که ناشی از فعالیت‌های روزمره و صنعتی و تجاری است، مسأله بازیافت را امری اجتناب‌ناپذیر کرده است. بدین ترتیب که دفن یا رهاسازی این مواد که قابل بازیافت هستند، در حوالی شهرها به عنوان عامل ایجادکننده مشکلات زیست‌محیطی مطرح است و از طرفی با دفن یا سوزاندن این مواد در اصل ثروت و سرمایه ملی را دور ریخته و هدر داده‌ایم. طبق آمار سازمان بازیافت و تبدیل مواد شهرداری تهران در سال ٨٥، ۲/٢% وزنی کل مواد زاید جامد را ضایعات شیشه تشکیل می‌دهد. سالانه در زباله‌های تهران ٥٢ هزار و ٢٢٦ تن شیشه وجود دارد که متأسفانه از این میزان ضایعات شیشه‌ای تولید شده تنها مقدار ناچیزی مورد بازیافت قرار می‌گیرد و بخش زیادی از آن به همراه سایر ضایعات دفن می‌شودبه طوری که می توان گفت متوسط ماهانه نرخ بازیافت شیشه در شهر تهران حدود ٢ % است. بازیافت شیشه موجب صرفه‌جویی در مصرف منابع و مواد اولیه، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، صرفه‌جویی در هزینه و فضای لازم جهت دفن، کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی از جمله آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی معدنی، خروج گازهای گلخانه‌ای و همچنین ایجاد اشتغال، افزایش مشارکت و آگاهی‌های زیست محیطی می‌شود. بازیافت مواد راه‌کاری است که می توان از آن در جهت نیل به هدف توسعه پایدار و حفظ منابع و محیط‌زیست، استفاده نمود. لذا بر مسئولان امر است تا به بازیافت اصولی و علمی ضایعات شیشه اهمیت دهند و از دفن و رهاسازی این مواد که دارای ارزش اقتصادی نیز است، جلوگیری نمایند.
