ارزیابی و مدیریت ریسک محیط زیستی مترو تهران و حومه با استفاده از روش EFMEA (مطالعه موردی: پایانه صادقیه)
الموضوعات :سپیده قادری 1 , آذرنوش رحیمی 2 , محسن هدایتی فر 3 , سید محمد عرب نجفی 4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران *(مسئول مکاتبات).
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگیهای محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
3 - رئیس واحد محیط زیست، مدیریت سلامت، ایمنی و طب کار، شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه
4 - مدیر سلامت، ایمنی و طب کار، شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه
الکلمات المفتاحية: ارزیابی, مدیریت ریسک, مترو, پایانه صادقیه, EFMEA,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: متروی تهران به عنوان یکی از پرترددترین وسایل حمل و نقل عمومی در 5 خط اصلی مشغول فعالیت می باشد و در راستای فعالیت های تعمیرات دوره ای اساسی و نیمه اساسی آن، نگهداری قطارها و ... چهار پایانه (صادقیه، مهرشهر، فتح اباد و دردشت) درنظر گرفته شده است. پایانه صادقیه به عنوان یکی از بزرگترین و استراتژیک ترین پایانه های مترو در انتهای غربی خط دو مترو تهران مشغول فعالیت می باشد. این مقاله با هدف ارزیابی و مدیریت ریسک های محیط زیستی فعالیت های پایانه صادقیه با استفاده از روش EFMEA به انجام رسیده است. روش بررسی: این روش، روشی کیفی است که هدف آن شناسایی و اولویت بندی جنبه های زیست محیطی است. یافته ها: نتیجه این ارزیابی بیانگر این مطلب بود که 46 ریسک محیط زیستی در پایانه صادقیه مورد شناسایی قرار گرفته است و از این تعداد7/8 درصد جنبه های زیست محیطی در سطح ریسک پایین، 3/78 درصد در سطح ریسک متوسط و 13 درصد در سطح ریسک بالا قرار گرفته اند. بحث و نتیجه گیری: بالاترین عدد اولویت ریسک، 150 است که مربوط به فرآیند شستشوی قطار در متروواش و مصارف بهداشتی آب در سطح پایانه است. اقدام اصلاحی پیشنهادی جهت جلوگیری از اتلاف منابع، جمع آوری و انتقال پساب حاصل از شستشو به تصفیه خانه و استفاده مجدد از آب استحصالی است. از دیگر اقدام اصلاحی پیشنهادی جهت جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی، جمع اوری و انتقال فاضلاب به سیستم جمع آوری فاضلاب شهری است.
- Rezaee K. [Failure Modes and Effect Analysis (FMEA)]. R-V-Toof Iran's cooperating company with Atena publication; 2005.P. 68-97.
- Olsson, R. (2007) ’In search of opportunity management: Is the risk management process enough? International Journal of Project Management, vol. 25, pp 745–752.
- قراچورلو، نجف، 1384، "ارزیابی و مدیریت ریسک"، انتشارات علوم و فنون جهاد دانشگاهی استان آذربایجان شرقی.
- Heller, S. 2006. Managing Industrial Risk-having a Tasted and Proven System to Prevent and Assess Risk,Journal of Hazardous Material , Pp:1-2.
- جوزی، سید علی، 1387، "ارزیابی و مدیریت ریسک"، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال.
- Nouri J, Omidvari M, Tehrani MS., 2010. Risk assessment and crisis management in gas filling stations. Int J Environ Res 4: 143-152.
- ارجمندی، رضا، جوزی، سید علی، محمد فام، ایرج، گنجینه، نفیسه، 1388، "ارزیابی ریسک زیست محیطی در کارخانه قیرسازی اراک شرکت نفت پاسارگاد به روش تجزیه و تحلیل حالات شکست و اثرات آن بر محیط زیست"، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
- جوزی، سید علی، شکوری، سمیه، 1388، "بررسی و تعیین مخاطرات بهداشتی فلز سنگین کروم در فاضلاب نهر فیروز آباد تهران به روش تجزیه و تحلیل حالات شکست و اثرات آن بر محیط زیست (EFMEA)، دومین همایش بین المللی سلامت، ایمنی و محیط زیست، تهران.
- جوزی، سید علی، سیف السادات، سیده حمیده، 1393، "ارزیابی ریسک محیط زیستی سد گتوند علیا در مرحله بهره برداری با استفاده از روش تلفیقی آنالیز مقدماتی خطر و تکنیک EFMEA"، مجله محیط شناسی، دوره 40، شماره 1،صفحه 120-170.
- Jennings, Brad. 2009. Radford Army Ammunition Plant's Environmental Failure Mode and Effects Analysis (EFMEA) process has been developed to provide for the systematic identification, tracking and communication of environmental risks at the "task level", Radford Army Ammunition Plant.
- جوزی، سید علی، فربد، شکوه، ارجمندی، رضا، نوری، جعفر،1392، "ارزیابی ریسک محیط زیستی واحد یوتیلیتی فازهای 15 و 16 منطقه پارس جنوبی با استفاده از روش EFMEA"، مجله پژوهش های محیط زیست، سال 4، شماره 7، صفحه 59 تا 72.
- یاراحمدی، رسول، مریدی، پروین، 1391،" ارزیابی و مدیریت ریسک بهداشت، ایمنی و محیط زیست در سایت های آزمایشگاهی – تحقیقاتی"، فصلنامه بهداشت و ایمنی کار، شماره 3، پیاپی 3، صفحه 16 تا 18.
