سنجش و اندازهگیری عناصر سنگین و آلایندههای زیست محیطی در چمنهای مصنوعی
الموضوعات :آلاله قلی پور پیوندی 1 , مژگان زعیمدار 2 , هومن بهمن پور 3 , سعید ملماسی 4
1 - دانشجوی دکتری تخصصی، علوم محیط زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار گروه مدیریت محیط زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران. * (مسوول مکاتبات)
4 - استادیار گروه علوم محیط زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: پایش زیست محیطی, فلزات سنگین, ترکیبات آلاینده, کفپوش ورزشی, چمن مصنوعی,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: هدف تحقیق، سنجش عناصر و ترکیبات سمی موجود در کفپوشهای چمن مصنوعی مورد استفاده در اماکن ورزشی و فضاهای تفرجی است.
روش بررسی: این تحقیق از نوع کاربردی و به روش آزمایشگاهی است. عناصر سنگین، منومر، هیدروکربن آزاد و ترکیبات فنولی اندازهگیری شدند. برای سنجش آلایندهها از دستگاههای اسپکترومتر نشر اتمی پلاسما(ICP-OES) مدلVista Pro و اسپکتروفتومتر اشعه مرئی و ماورائبنفش مدل 1240 mini استفاده شد. آزمایشات سه مرتبه تکرار شدند. برای تعیین حد مجاز مواجهه، از شاخص متوسط وزنی – زمانی (OEL-TWA) استفاده شد.
یافتهها: بیشترین ترکیب موجود در ساختار این نوع کفپوش، متعلق به ترکیب اکسید تیتانیوم (TiO2) با میزان ppm 4780 و پس از آن دیاکتیل فتالات با ppm 2800 و سپس، ایزوپرن با ppm 2670 میباشد. آنالیز ترکیبات غیرآلی نشان میدهد که بالاترین میزان عنصر موجود در ساختار این نوع کفپوش، متعلق به عنصر روی (Zn) با میزان ppm 1507 و سپس عنصر کبالت (Co) با ppm 145 میباشد. نتایج نشان داد که اختلاف زیادی میان استاندارد و حد مجاز آلایندهها با اعداد حاصل از آزمایشات وجود دارد. 2 آلاینده آرسنیک و کروم با قابلیت «سرطانزایی تایید شده انسانی» در ساختار چمن مصنوعی شناسایی شدند. سیلیس نیز به عنوان «آلایندههای مشکوک به سرطانزایی در انسان»، شناسایی شد. سرب نیز به عنوان «سرطانزایی تایید شده برای حیوان با ارتباط ناشناخته بر انسان» شناسایی شد و 11 مورد بعنوان «غیرقابل طبقهبندی به عنوان یک عامل سرطانزای انسانی» سنجش شدند.
بحث و نتیجهگیری: برخی از عناصر و ترکیبات موجود در ساختار کفپوشهای ورزشی، دارای رنجی بالاتر از استانداردها و حدود مجاز مواجهه هستند که این امر میتواند بر سلامت کاربران تاثیرگذار باشد و از سوی دیگر، امکان آسیبرسانی به محیط زیست را دارا است.
1. Clarkson B. 2016. Sports Dimensions Guide for Playing Areas Sport and recreation facilities. Department of sport & recreation. Government of Western Australia. 2016; sixth edition, 104 P.
2. Saint Paul parks and recreation. 2012. Field and court layout & dimensions manual.
3. Ekuri PE. 2018. Standard Facilities and Equipment as Determinants of High Sports Performance of Cross River State at National Sports Festival. Journal of Public Administration and Governance. 2018; Vol 8, No. 2.
4. Diejomoah S. Akarah E. Tayire F. 2015. Availability of facilities and equipment for Sports administration at the local government areas of Delta state, Nigeria. Academic Journal of inter-disciplinary studies. Rome Italy: MCSER Publishing. E-ISSN 2281-4612, 4(20).
5. WHO. 2011. European Centre for Environment and Health. Burden of disease from environmental noise quantification of healthy life years lost in Europe 2011. Copenhagen: World Health Organization Regional Office for Europe; 2011.
6. Lee M. Sesso HD. Paffenbarger RS. 2000. Physical activity and coronary heart disease risk in men: Does the duration of exercise episodes predict risk? Circulation, 2000; 102(9), 981-986.
7. IOC. 2000. International Olympic Committee, Agenda21 for Sport. Lausanne: Author. 2000.
8. Mohammadfam I. Bahrami A. Fatemi F. Golmohammadi R. Mahjub H. 2008. Evaluation of the relationship between job stress and unsafe acts with occupational accidents in a vehicle manufacturing plant. Avicenna Journal of Clinical Medicine, 2008; 15(3), 60-66.
9. Bahmanpour H. Salajegheh B. Mafi A. 2011. Investigating the Environmental Situation of Darband Mountains, Environmental Report, Environmental and Energy Research Center, 2011; 247 pp. (In Persian)
10. Shah Mansouri E. Muzaffari SA. 2005. Study recessionary factors Sports in the field of hardware, software, and John Ware. Journal of Sports Sciences, 2005; (12), 87-106. (In Persian)
11. Hosseinpour E. Bagheri Gh. Alidoust Ghahfarokhi E. Amiri M. 2019. Presenting a Model to Establish Safety in Sporting Environments (Using Grounded Theory). Research on Educational Sport, 2019; 7(16): 107-28. (In Persian) Doi: 10.22089/RES.2017.3793.1263
12. Sadeghi Naeini H. Jafari H. Salehi E. Mirlouhi Falavarjani A. 2012. Child safety in parks playgrounds (a case study in Tehran’s sub-district parks). Iran Occupational Health, 7(3), 37-47. (In Persian)
13. Takano T. 2007. Health and environment in the context of urbanization. Environmental health and preventive medicine, 12(2), 51.
14. Sperber WH. 2001. Hazard identification: from a quantitative to a qualitative approach. Food Control. 2001; 12: 223–228. doi:10.1016/s0956-7135(00)00044-x
15. NAAQS. 2016. Criteria Air Pollutants. Washington, D.C.: U.S. Environmental Protection Agency (EPA). 2016.
16. Smith K. 2001. Environmental Hazards: Assessing risk and reducing disaster. New York, New York, USA: Routledge.
17. Alves AK. Berutti FA. Sánche FA. 2012. Nano materials and catalysis, in CP. Bergmann & M. J. de Andrade (ads), Nanonstructured Materials for Engineering Applications, Springer-Verlag, Berlin.
18. Amasawa E. Yi Teah H. Yu Ting Khew J. Ikeda I. Onuki M. 2016. Drawing Lessons from the Minamata Incident for the General Public: Exercise on Resilience, Minamata Unit AY2014, in M. Esteban, Sustainability Science: Field Methods and Exercises, Springer International, Switzerland, 2016; pp. 93–116, doi:10.1007/978-3-319-32930-7_5 ISBN 978-3-319-32929-1.
19. Baranoff E. 2015. First-row transition metal complexes for the conversion of light into electricity and electricity into light, in W-Y Wong (ed.), Organometallics and Related Molecules for Energy Conversion, Springer, Heidelberg, 2015; pp. 61–90.
20. Berea E. Rodriguez-lbelo M. Navarro J. AR. 2016. Platinum Group Metal—Organic frameworks in S. Kaskel (ed.), The Chemistry of Metal-Organic Frameworks: Synthesis, Characterization, and Applications, 2016; Vol. 2, Wiley-VCH Weinheim, pp. 203–230, ISBN 978-3-527-33874-0.
21. Abbaspoor M. 2016. Environmental engineering, second edition, Islamic Azad University, 628 p. [In Persian].
22. Occupation Safety and Health Administration (OSHA). 2006. Occupational safety and health standards: Toxic and hazardous substances, Limit for air contaminants. 29 CFR 1910, subpart Z, Last adopted: Washington DC, USA.
23. The United State Environmental Protection Agency (USEPA). 2014. Alternate 1 in 3 sampling and return shipping schedule [online]. Available from: http://wwwepagov//ttn/atmic/files/ambient/ pm25/2006. Accessed May 2, 2014.
24. Hakiki F. Nuraeni N. Salam DD. Aditya W. Akbari A. Mazrad ZAI. Siregar S. 2015. Preliminary Study on Epoxy-Based Polymer for Water Shut-Off Application. Paper IPA15-SE-025. Proceeding of the 39th IPA Conference and Exhibition, 2015; Jakarta, Indonesia.
25. Institute of Standards and Industrial Research of Iran. 2011. Surfaces for sports areas- Indoor surfaces for multi-sports use Specification. Islamic Republic of Iran, 1st. Edition.
26. Mandana A. Jahangiri M. Nasiri G. 2011. Occupational exposure of pathogens in petrochemical industry. HSE management, National Petrochemical Company, 320 P.
27. Merikhpour Z. Sohrabi MS. 2019. Safety Status of Children's Playground Equipment: A Case Study in Hamaedan Luna Park. Iranian Journal of Ergonomics, 7 (3), 1-10.
28. Hosseinpour E. Bagheri Gh. Alidoust Ghahfarokhi E. Amiri M. 2019. Presenting a Model to Establish Safety in Sporting Environments (Using Grounded Theory). Research on Educational Sport, 7(16): 107-28. (In Persian) Doi: 10.22089/RES.2017.3793.1263
29. Gholami Torkesaluye S. Mehdipour A. Azmsha T. 2014. Safety and health assessment of multi-purposes sport halls and its relationship with sports injuries. Applied Research of Sport Management, 2014; 4(2), 23-34. (In Persian)
30. Abdavi F. 2015. Standard regulations and safety of sports facilities and laboratory work
Faculty of Physical Education and Sports Sciences. Deputy of Research and Technology Committee on Safety, Health and Environment, First edition, 71 P. (In Persian)
31. Naderian Jahromi M. Poorsoltani Zarandi H. Rohani E. 2013. Identify safety indicators and standards for gyms and sports venues, Journal of Sport management, Vol. 5, No. 3. 1-36pp. (In Persian)
32. Chernushenko D. Vander Kamp A. Stubbs D. 2001. Sustainable Sport Management: Running an Environmentally, Socially and Economically Responsible Organization.
33. Occupational Exposure Limits (OEL). 2017. Islamic Republic of IRAN Ministry of Health and Medical Education Environmental and Occupational Health Center (EOHC).
34. American Conference of Governmental Industrial Hygienists (ACGIH). 2014. Threshold Limit Values for chemical substances and physical agents and biological exposure indices. ACGIH® Signature Publication, Cincinnati, Ohio.
35. Shuker L, James K, Massey J, Levy L. 2007. Institute of Environment and Health (IEH). The Setting and Use of Occupational Exposure Limits. ICCM, London, UK.
36. Walters D, Grodzki K, Walters S. 2003. The role of occupational exposure limits in the health and safety systems of EU Member States. 1st ed., Centre for Industrial and Environmental Safety and Health, South Bank University, CROWN copyright, London. UK. 2003.
37. Prieto MJ. Marhuenda D. Roel J. 2003. Free and total 2,5-hexanedione in biological monitoring of workers exposed to n-hexane in the shoe industry. Toxicol Lett; 145:249-60.
38. Fuente A. McPherson B. Cardemil F. 2013. Xylene-induced auditory dysfunction in humans. Ear and Hearing. 2013; 34 (5): 651–660.
39. Zhang K. Nelson AM. Talley SJ. Chen M. Margaretta E. Hudson A. Moore R. 2016. Non-isocyanine poly (amide-hydro xyurethane) s from sustainable resources. Green Chem. 18 (17): 4667–81.
40. Deputy of Food and Drugs (DFD). 2019. List and characteristics (permissible consumption limit and amount of heavy metals) of permitted dyes in polymers in contact with food and polymer toys, Ministry of Health, Treatment and Medical Education, General Directorate of Food, Beverage, Cosmetics and Hygiene.
41. Ravankhah N. Mirzaei R. Masoum S. 2016. Human Health Risk Assessment of Heavy Metals in Surface Soil. 2015. J Mazandaran Univ Med Sci, 26(136): 109-120. (In Persian)
42. Golpaygani A. Khanjani N. 2011. Occupational and Environmental Exposure to Lead in Iran: A Systematic Review. Journal of Health & Development, Vol 1, No 1, 74-89 PP.
43. Garcia-Leston J, Mendez J, Pasaro E, Laffon B. 2010. Genotoxic effects of lead: an updated review. Environ Int, 36(6): 623-36.