دادخواهی و مسئولیت بین المللی؛ ابزار مقابله با عدم ایفای تعهدات در خصوص تغییرات آب و هوایی

الموضوعات :

سید عباس پورهاشمی ¹ (استادیار، عضو هیأت علمی دانشکده محیط زیست و انرژی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحدعلوم و تحقیقات تهران.)
سبحان طیبی ² (دانشجوی دکتری حقوق محیط زیست،دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه علوم وتحقیقات تهران*(مسئول مکاتبات) .)
شیما نادری ³ (کارشناسی ارشد حقوق بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد تهران شمال.)

تاريخ الإرسال : 04 الإثنين , شعبان, 1435 تاريخ التأكيد : 17 الخميس , ربيع الأول, 1436 تاريخ الإصدار : 01 الجمعة , جمادى الأولى, 1436

الکلمات المفتاحية: مسئولیت بین المللی و نقض تعهدا, تغییرات آب و هوایی, آلودگی‏ها, دادخواهی محیط زیستی, حقوق بین الملل محیط‏زیست,

ملخص المقالة :

ایجاد و تبیین «حق» های بشری در زندگی فردی و اجتماعی انسان ها امری اجتناب ناپذیر است. بدین لحاظ حقوق بشر در برخورد        با معضلات محیط زیست، بی‏تفاوت نمانده و با جدی‏تر شدن مسایل و موضوعات محیط‏زیستی در پرتو ملاحظات بین‏المللی چارچوب‏های قانونی خاصی را نهادینه کرده است. یکی از مهم‏ترین معضلات محیط‏زیستی جهان امروز تغییرات آب و هوایی ناشی از نقض تعهدات       بین المللی دولت‏ها می باشد. در این راستا با امعان نظر به وجود کنوانسیون‏ها ،پروتکل‏ها و دیگر اسناد بین‏المللی در خصوص تغییرات     آب و هوایی با تاکید بر جلوگیری از آلودگی‏های آب و هوا به نظر می رسد هنوز کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و کمتر            توسعه یافته در اجرای این اسناد و مقررات حقوقی دچار مشکل هستند  و توافقات بین المللی کارآیی لازم و مثبتی ندارند. با این توصیف ضروری می نماید با هدف آسیب شناسی عدم ایفای تعهدات بین المللی در خصوص تغییرات آب و هوایی،به بررسی چارچوب های موثر قانونی و ابزارهای موثر در این خصوص پرداخته شود. در این پژوهش تلاش شده است تا با بررسی اصول و قواعد حقوقی در خصوص تغییرات آب و هوایی به ابزارهای مقابله با عدم ایفای تعهدات در این زمینه بپردازد.

المصادر:

1. Nicolas Sadalvor, 2003, Access to Justice in International Matters, (Berlin: Institute for Applied Ecology,. P 16.


2. امیر ارجمند، ا.، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 25-26، ص 35،1387.
   
   
   1. Guerra and Others v. Italy (1998) 26 EHRR 357.
   
   
   2. BladetTromso and Stensaasv,2000,. Norway  29 EHRR 125.
   
   
   3. Richard Rohbinder, Democracy, Access  toJustic and Environment at the International Law (university, of Frankfurt, 2002), p.20.
   
   
   4. افتخار جهرمی، گ.، ، حق بر محیط زیست با تاکید بر حق دسترسی به اطلاعات زیست محیطی، همایش حقوق محیط زیست در ایران، ص 52.سال1382.
   
   
   5. تن برگ، دیودونیه، مدیریت بحران، مترجم محمد علی ذوالفقاری اصل،  نشر وحدت، بخش چهارم.1374.
      
      
      1. Rainbow Warrior, 1990, (New Zealand/France), R.I.A.A, vol.XX,p. 217,at pp. 265-266.
      
      
      2. دلماس مارتی، می ری، جهانی شدن حقوق:فرصت ها و خطرات، ترجمه اردشیر امیرارجمند، 1378مجله حقوقی شماره24 صفحه348
      
      
      3. شلتون،دینا، تشریفات و آیین دادرسی حقوق بین الملل محیط زیست در حقوق محیط زیست ، ترجمه محمدحسن حبیبی، انتشارات دانشگاه تهران، صفحه 319 سال1381.
         
         
         1. MalcomD.Evans, 2001, International Law Documents, (London, Blackstone Press), PP. 210-200.
         
         
         2. زمانی، ق.، 1381، توسعه ی مسئولیت بین المللی در پرتو حقوق بین الملل محیط زیست، مجله پژوهش های حقوقی، سال اول، شماره ی ١، صص 29-28.
         
         
         3. 13.فکری راد، م.، ، مسئولیت بین المللی دولت ها در قبال خسارات فرامرزی ناشی از فعالیت های خطرناک، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، 1388.
            
            
            1. I.C.J Rep1970. P. 32
            
            
            2. M.Bos, 1984, A Methodology of International Law p. 66-65.
            
            
            3. Rosencranz, Westone,. 1984, Transboundary Air Pollution: The Search for an International Response, in 8Harv. Envtl. L. Rev, p.89.
            
            
            4. Gabcikovo-Nagymaros Project, 1997, (Hungary/Slovakia), judgment, ICJ Report, p7, paras. 46-48.
            
            
            5. Barboza, j., 1994, International Liability for Injurious Consequences of Acts Non Prohibited by International law and Protection of the Environment, Recueil des cours, vol 247, pp 358.
            
            
            6. Fitzmaurice, m., 1999 – 2000, International Liability for Injurious Consequences of Acts Non Prohibited by International law, Polish yearbook of international law, pp 61.
            
            
            7. Kiss, A., and Shelton, D., 2007, Strict Liability in Environmental law, The George Washington University law, p 7. Available at http://ssrn.com/abstract=1010478
            
            
            8. OKeefe, c., 1990, Transboundary Pollution and the Strict Liability Issue: The Work of the ILC on the Topic”, Denver Journal of International Law and Policy, vol 18, p 167.
            
            
            9. The 1991 United Nations Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Context (ESPOO, Finland) 25, February, 1991. Available at http: unece. Org/env/eia/eia-htm.