ارزیابی نظریه‌ی ظاهرگرایی جمال‌الدین قاسمی در تفسیر محاسن‌التأویل (مورد‌پژوهی: صفات الهی)
الموضوعات : فصلنامه مطالعات قرآنی
کبری حیدری
1
(گروه آموزشی علوم قرآن و حدیث. ایران. اراک. دانشگاه اراک.)
کیوان احسانی
2
(دانشگاه اراک، گروه آموزشی علوم قرآن و حدیث)
علی حسن‌بگی
3
(دانشیاردانشگاه اراک، گروه علوم قرآن و حدیث)
فاطمه دسترنج
4
(گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، اراک، ایران)
الکلمات المفتاحية: ", قرآن", جمال‌الدین‌قاسمی", ظاهرگرایی", تأویل", , ", صفات الهی",
ملخص المقالة :
مسئله‌ی ظاهرگرایی در آیات قرآن از جمله موضوعات مورد توجه میان برخی مفسران، به ویژه جمال-الدین قاسمی است. قاسمی از مفسران منسوب به جریان سلفیه است و همین امر سبب شده تا وی مبانی فکری خود را بخصوص درباره‌ی صفات خداوند، از پیشگامان این جریان وام گیرد. رؤیت بصری خداوند در قیامت، تکلم خداوند با موسی(ع)، استوای حقیقی خداوند بر عرش، استهزاء و غضب الهی در معنای حقیقی آن، صفاتی است که قاسمی معتقد به ظاهرگرایی آن است. اما با بررسی‌های انجام شده مشخص شد تفسیر قاسمی از این آیات صحیح نیست؛ زیرا در نظرگرفتن رؤیت، استواء، تکلم، استهزاء و غضب در معنای حقیقی برای خداوند مستلزم جسم است، از این رو می‌توان گفت رویکرد قاسمی با دلایل قطعی و یقینی ناسازگار است؛ لذا باید در ظاهر آیات صفات تصرف کرد و آن را تأویل نمود. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی به ارزیابی رویکرد ظاهرگرایانه‌ی قاسمی از آیات صفات خداوند پرداخته‌است.
_||_
