رابطه فقه و عرفان در اندیشه امام خمینی
الموضوعات :محمد جواد رودگر 1 , قاسم ابراهیمی پور 2 , ابوذر کاظمیان سورکی 3
1 - دانشیار، گروه عرفان اسلامی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه، قم، ایران
2 - استادیار، گروه جامعه شناسی، موسسه امام خمینی، قم، ایران
3 - دانشجوی دکتری، عرفان اسلامی و اندیشه امام خمینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
الکلمات المفتاحية: شریعت, امام خمینی, انسان کامل, فقه, عرفان,
ملخص المقالة :
روح انسان با معنویت سازگار است و گرایش به بحثهای عرفانی در جامعهی امروز بسیار به چشم میآید، برخی از مدعیان، قائلاند که میتوان، مراحل سلوکی را بدون توجه به شریعت و فقه طی کرد. امام خمینی، شرایع الهی را دارای ظاهر و باطنی میدانند که میتوان از ظاهر شریعت به باطن که حقیقت است، به واسطهی رابطهی طولی که میان آنهاست، دست یافت، و ترک ظاهر شریعت را از تلبیسات شیطان برمیشمرند. ایشان عمل به دستورات فقهی را در تمام مراحل سلوک و حتی بعد از رسیدن به حقیقت، حتمی دانسته و تغییری در کیفیت عمل کردن به احکام و دستورات شرع را نمیپذیرند. ایشان در زمان غیبت، با توجه به نقش انسان کامل در دستگیری افراد و احکام شرعی، جایگاه فقیهان را در تعیین تکلیف مقلدان نسبت به احکام و در نگاه حداکثری، جانشینان انسان کامل میدانند. بر این اساس، در این پژوهش با روش تحلیلی - توصیفی، رابطهی شریعت به معنای خاص آن، یعنی فقه، با عرفان در اندیشهی امام خمینی مورد تحلیل و تبیین قرار گرفت.
قرآن کریم.
12. خمینی، سید روحالله (1388د). ولایت فقیه، حکومت اسلامى(تقریر بیانات امام خمینى). تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، چاپ بیستم.
13. خمینی، سید روحالله (بیتا). تعلیقات على شرح «فصوص الحکم» و «مصباح الأنس». تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
21. مجلسى، محمدباقر (1403ق). بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار. بیروت: دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ج2، 84.
_||_