«دین حداقلی انگاران» و «دین حداکثری انگاران» دوگانه اندیشه‌های سیاسی جدید در جهان اسلام
الموضوعات : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)
خدیجه محمدپورمرزبالی
1
(کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.)
فرزاد حسینی
2
(دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر طرح طبقه‌بندی‌های اندیشه‌های سیاسی جهان اسلام براساس میزان سهم و جایگاه دین در دولت مدرن به عنوان مبدأیی برای تقسیم‌بندی اندیشه‌های جدید در جهان اسلام، و با تکیه بر سه شاخص نسبت شریعت و قانون در دولت، اعتبارسنجی معرفت سیاسی و میراث‌گرایی است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که دین حداقلی‌انگاران نقشی اقلی را برای دین و سنت‌های دینی در عرصه دولت قائلند و دین و دولت مدرن را مانع‌الجمع می‌پندارند و در مدیریت امور این جهانی اولویت را به نهاد دولت می‌دهند، دین حداکثری‌انگاران سهمی بسیط برای دین و سنن الهی در عرصه دولت قائلند، و قائل به گسست این جهان و جهان دیگر نیستند تا مدیریت آن دو را به دو نهاد جداگانه واگذار کنند.
_||_
