تحلیل عناصر زبان عرفانی مولانا در مجالس سبعه
الموضوعات :
1 - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن ،ایران
الکلمات المفتاحية: مولانا, زبان عرفانی, زبان عاطفی, , استعاره مفهومی, مجالس سبعه,
ملخص المقالة :
تحلیل عناصر زبان عرفانی مولانا در مجالس سبعه چیکده مجالس سبعه، اگر چه در پرتو درخشان مثنوی و غزلیات شمس، تابش کمتری دارد، امّا یکی از آثار مولانا در القای اندیشه عرفانی او به مخاطب است، مولانا در این کتاب کم حجم، از طریق مناجات‌های دلنشین و زیبای خود، نمونه‌ای از رابطۀ روحانی و عرفانی انسان با خدا را نشان می‌دهد و از آن پس با استفاده از ابزار‌های بلاغی، اندیشه باطن‌گرایی خود را آشکار می‌سازد. در بیان این اندیشه‌ها تشبیه، استعارۀ مفهومی، روایت، تقابل‌های دوگانه، پارادوکس و تأویل نقش موثر‌تری در ساختن زبان عرفانی او داشته است. اطلاعات این مقاله به روش کتاب خانه‌ای گردآوری و با استفاده از روش تحقیق کیفی و توصیفی، تحلیل شده است. حاصل پژوهش نشان می‌دهد که زبان عرفانی زبانی مستقل و در برابر زبان‌های دیگر نیست، بلکه کاربری خاص از یک زبان عام است که نشانه‌های نظام عرفانی بدان تشخص می‌بخشد. کلیدواژه: مولانا، زبان عرفانی، زبان عاطفی، استعاره مفهومی
