پژوهشی در قلمروی جغرافیایی کیانیان و شاهنامه
الموضوعات :ملکمحمد فرخ زاد 1 , منیژه فلاحی 2
1 - عضو هیاَت علمی، دانشگاه آزاد اسلامیواحد ساوه،ساوه ایران
2 - دانشجوی دکتری ، پردیس علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامیساوه،ساوه،ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
یشت نوزدهم اوستا ، زامیاد یشت ، که به کیان یشت نیز شهرت دارد مهمترین سند در پژوهشهای قوم شناسی و مقوله بنیاد جغرافیایی تاریخ ایران محسوب میشود . براساس این یشت آغاز شهریاری کیانیان ( کیقباد ، کیکاووس ، کیخسرو ، کیلهراسب ، کیگشتاسب ) و حکومت موفق آنان با کنار رودخانههایی که به هیرمند منتهی میشود و دریاچهی کیانسیه (هامون ) را در سیستان تشکیل میدهند ، پیوند دارد . قراین دیگری نظیر حضور زرتشت در دورة کی گشتاسب در ایران خاوری ( در بلخ ) و قرابت زبان گاثههای اوستا با لهجة شمال شرقی و نیز استقرار شاهان کیانی از جمله کیکاووس و کی لهراسب در بلخ بنا بر روایات مورخان دورة اسلامی و شاهنامة فردوسی، همچنین ساخت بناهایی نظیر گنگ دژ در توران زمین توسط سیاوش و نیز بنای آتشکده کرکویه در سیستان توسط کیخسرو شواهدی در تاَیید این عقیده است که محیط استعمال واژة کی ، یعنی قلمرو حکومت کیانیان از دورترین نقاط شمال شرقی تا جنوب شرقی در سیستان بوده است .
_||_