تأثیر تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه بر شاخص¬های هوازی و بیهوازی بازیکنان حرفه¬ای فوتبال
الموضوعات : Sports Science and Healthy
سجاد کرمی
1
,
محمدعلی قرائت
2
,
ناصر حیدری
3
1 - دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
2 - استادیار، گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
3 - کارشناسی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: تمرین تناوبی هوازی, شاخص¬های هوازی و بیهوازی, بازیکنان حرفه¬ای فوتبال.,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین متناوب هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف) بر زمان رسیدن به واماندگی (Tmax)، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن ورزشکار به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVO2max) و آستانه بی¬هوازی (LTP2) بازیکنان حرفه¬ای فوتبال بود. بدین منظور 28 بازیکن فوتبال باشگاهی (میانگین سن 4±5/20 سال، وزن 2±8/69 کیلوگرم، قد 2/1±6/175 سانتی¬متر، توده چربی 7/1±59/11 کیلوگرم، توده بدون چربی 9/6±56/58 کیلوگرم، شاخص توده بدن kg/m2 3/4±56/17) به صورت هدفمند از میان بازیکنان تیم نیروی زمینی تهران، حاضر در لیگ یک کشور جام آزادگان انتخاب شده و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (14n=) و تجربی (14n=) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته¬ تمرين متناوب هوازي شديد (هاف) به صورت 4 جلسه در هفته و شش دوره حركت با توپ بود، كه در مسير ويژة طراحي شده انجام گرفت. شدت پروتکل تمرینی در دو هفته اول 75%، در دو هفته دوم 85% و در دو هفته پایانی برابر با 90% ضربان قلب بیشینه بود. به منظور تحلیل نتایج با توجه به طرح تحقيق (پيشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل)، از آزمون تحلیل کواريانس براي مقايسه¬ بين گروه¬ها استفاده شد. سطح معنی¬داری 05/0P≤ در نظر گرفته شده و داده¬ها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 18 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از بهبود معنی¬دار شاخص¬های اندازه¬گیری شده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به ترتیب در مقادیر VO2max (023/0P=)، Tmax (027/0P=)، vVO2max (038/0P=) وLTP2 (041/0P=) می¬باشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می¬رسد، بعد از انجام 6 هفته تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف)، مقادیر شاخص¬های هوازی و بیهوازی در بازیکنان فوتبال افزایش می¬یابد.
