شاخه‌ها و شاخصه‌های تمثیل در ادبیات دوره مشروطه
الموضوعات :
مهدی رضا کمالی بانیانی
1
,
حسین آریان
2
1 - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
تاريخ الإرسال : 14 الجمعة , رمضان, 1438
تاريخ التأكيد : 14 الجمعة , رمضان, 1438
تاريخ الإصدار : 26 الإثنين , شعبان, 1438
الکلمات المفتاحية:
تمثیل,
دوره مشروطه,
Allegory,
Constitutionalism,
فضای سیاسی,
مدلول واره های مجازی,
political space,
virtual effects,
ملخص المقالة :
در برابر قیاس و استقرا که رسیدن از جزء به کل یا از کل به جزء است، تمثیل قرار گرفته است که نوعی تشبیه کل به کل یا رسیدن از کلیت یک چیز به کلیت چیز دیگر است. واقعیت‌های تمثلی غالباً عاریتی، مجازی، مشابه یا مدلول واره هایی از واقعیت‌های عینی هستند که در آن‌ها کلیت تصویری یک متن واقعیت مجازی است که جایگزین یک تصویر کلی از یک واقعیت عینی می‌شود. معمولاً کسانی که در حوزه سیاسی، اجتماعی یا اعتقادی حرف های زیادی برای گفتن دارند، از تمثیل بهره می‌گیرند. در دوره مشروطه خفقان ناشی از فضای استبدادی سبب شد تا شعرا و نویسندگان از بیان صریح اوضاع اجتماعی و سیاسی بپرهیزند و در بیان مضامین سیاسی و انتقادی و انتقاد از وضع موجود به رمز، استعاره و تمثیل روی بیاورند و ادبیاتی زیر زمینی را شکل دهند. با عنایت به وفور تمثیل در دوره مشروطه و با در نظر گرفتن ویژگی‌هایی که این فن به نسبت ادوار پیش از خود دارد، در این مقاله پس از مختصری در باب تمثیل و بررسی ویژگی‌های سیاسی دوره مشروطه، به تحلیل تمثیل در دوره مشروطه پرداخته شده است.
المصادر:
آرین پور. یحیی. (1375). از صبا تا نیما. جلد دوم. تهران: زوار، چ ششم.
آژند. یعقوب. (1362). ادبیات نوین ایران. تهران: امیرکبیر.
ابن مسکویه. احمد بن محمد. (1952). تهذیب‌الاخلاق. تلخیص و ترجمه صلاح‌الدین سلجوقی؛ ویرایش و صفحه‌آرایی محمدکاظم کاظمی تصحیح و حاشیه محمدرضا وصفی. تهران: عرفان.
اعتصامی. پ‍روی‍ن. (1378). دیوان اش‍ع‍آر پ‍روی‍ن اعتصامی. تهران: ایران زم‍ی‍ن.
ایرج میرزا. (1368). دیوان ایرج میرزا. تهران: پگاه.
بهار. محمد تقی. (1330). دیوان ملک الشعار بهار. تهران: توس.
جعفری. مسعود. (1383). پیشگامان شعر رمانتیک فارسی. تهران: اطلاعات.
حمیدیان. سعید. (1383). داستان دگردیسی. تهران: نیلوفر، چ دوم.
خلیلی جهان تیغ. مریم. (1382). ساخت روایت در شعر نیما. نشریه ادبیات و علوم انسانی تبریز. سال 46. شماره مسلسل 188. پاییز 1382. 132-107.
زرقانی، مهدی، (1387). چشم انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.
زرین کوب. عبدالحسین. (1373). نقد ادبی. تهران: امیرکبیر.
زولهایم. رودولف. (1381). امثال کهن عربی. ترجمه احمد شفیعی‌ها. تهران: مرکز نشر.
شامیان سارو کلایی. اکبر. (1384). تمثیل رؤیا در شعر حمیدی. پژوهش‌های ادبی. شماره 9 و 10. 111-126.
شهریار. محمد حسین. (1377). دیوان شهریار. تهران: زرین نگاه.
صائب تبریزی. (1370). دیوان اشعار. تصحیح محمد قهرمان. تهران: علمی- فرهنگی.
عشقی، محمد رضا بن ابوالقاسم، (1342). کلیات مصور عشقی. تألیف و نگارش علی اکبر مشیر سلیمی. تهران: بانک بازرگانی ایران.
فرخی یزدی. محمد. (1368). دیوان اشعار فرخی یزدی: غزلیات. قصاید و رباعیات. تهران: بی جا.
محمدی. محمد حسین. (1374). بیگانه مثل معنی (نقد و تحلیل شعر صائب و سبک هندی). تهران: میترا.
میدانی. احمد بن احمد. (1374). م‍جم‍ع‌الام‍ث‍آل. ح‍ق‍ق‍ه و ف‍ص‍ل‍ه و ض‍ب‍ط غ‍رائ‍ب‍ه و ع‍ل‍ق ح‍واش‍ی‍ه م‍ح‍م‍دم‍حی‍ی آل‍دی‍ن ع‍ب‍دال‍ح‍می‍د. [بی‌جا]: [بی‌نا]. [مطبعه‌السنة‌المهدیه].
یوشیج. نیما. (1376). مجموعه کامل نامه‌های نیما. به کوشش سیروس طاهباز. تهران: علمی.
_||_
