بی‌نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با توجه به نقش میانجی‌گری عدالت سازمانی

الموضوعات :

فاطمه رضائی بادافشانی ¹ (دانشگاه اصفهان)
ابوالقاسم نوری ² (دانشگاه اصفهان)
حمید رضا عریضی ³ (دانشگاه اصفهان)

تاريخ الإرسال : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ التأكيد : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ الإصدار : 27 الثلاثاء , محرم, 1439

الکلمات المفتاحية: بی نزاکتی در محیط کار, قصد ترک شغل, عدالت سازمانی,

ملخص المقالة :

    این پژوهش با هدف تعیین رابطۀ بی‌نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با میانجی‌گری عدالت سازمانی انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعۀ آماری، کارکنان یک کارخانۀ صنعتی در اصفهان شامل 2759 نفر در سال 1390 بودند که از میان آنان 206 نفر به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس بی‌نزاکتی در محیط کار (کورتینا و دیگران، 2001)، پرسشنامۀ عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن، 1993) و پرسشنامۀ قصد ترک شغل (کلوی، گاتلیب و بارهام، 1999) بود. اثر غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ در برنامۀ ماکرو SPSS پریچر و هایز (2004) مورد آزمون قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که تجربۀ بی‌نزاکتی با قصد ترک شغل و عدالت سازمانی و هر سه زیرمقیاس آن شامل عدالت توزیعی، رویّه‌ای و تعاملی رابطه دارد (01/0 P < ) . به علاوه عدالت سازمانی میانجی‌گر رابطه بین بی‌نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل است.