مقایسۀ اثربخشی آموزش مهارت حل‌ مسأله و هوش ‌هیجانی در کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبیرستانی

الموضوعات :

سید علیرضا گنجه ¹ , مهدی دهستانی ² , علی زاده محمدی ³

1 -
2 -
3 -

تاريخ الإرسال : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ التأكيد : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ الإصدار : 16 الجمعة , شوال, 1434

الکلمات المفتاحية: پسر دبیرستانی, هوش‌ هیجانی, مهارت حل مسأله, پرخاشگری,

ملخص المقالة :

  این پژوهش با هدف بررسی مقایسۀ اثربخشی آموزش مهارت حل‌ مسأله و آموزش هوش‌ هیجانی در کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبیرستانی اجرا شد. روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطۀ شهر قرچک در سال تحصیلی 91ـ1390 بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 45 دانش‌آموز پسر با پرخاشگری بالا به وسیلۀ آزمون پرخاشگری (باس ‌و پری، 1992) انتخاب شدند. براساس طرح آزمایشی، دانش‌آموزان در سه گروه 15 نفره قرار گرفتند. یک گروه آموزش مهارت حل‌ مسأله و دیگری آموزش هوش‌ هیجانی را در 6 جلسۀ 2 ساعته دریافت کردند و گروه سوم به‌عنوان گروه گواه، آموزشی دریافت ننمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون t تحلیل گردید و نتایج داده‌های حاصل از پیش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که آموزش هر دو روش حل ‌مسأله و هوش‌هیجانی به‌طور معناداری با کاهش میزان پرخاشگری در بین دانش‌آموزان پسر ارتباط دارند (05/0 > P ) و در دو نوع آموزش با یکدیگر تفاوت معنی‌دار وجود ندارد. همچنین در خرده‌‌‌مقیاس‌های پرخاشگری نیز گروهها با هم مقایسه شدند و نتایج داده‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که در مقایسۀ دو نوع روش آموزشی در خرده‌مقیاس‌ها تفاوت معنی‌دار بود (05/0 > P ).