تأثیر عوامل اجتماعی بر شادمانی اجتماعی (مورد مطالعه: ساکنان شهر اصفهان)

الموضوعات :

اصغر محمدی ¹ (استادیار گروه جامعه‌شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان، دهاقان، ایران.)

تاريخ الإرسال : 23 السبت , شوال, 1439 تاريخ التأكيد : 17 الإثنين , محرم, 1441 تاريخ الإصدار : 25 الأحد , ربيع الثاني, 1441

الکلمات المفتاحية: وضعیت جسمانی و روانی, شادمانی اجتماعی, سرمایه اجتماعی, وضعیت اقتصادی, خانواده,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف بررسی عوامل اجتماعی مؤثر در احساس شادمانی در ساکنان شهر اصفهان انجام شد. روش تحقیق پیمایشی، جامعة آماری تقریباً 1663834 نفر جمعیت 10 ساله و بیشتر اصفهان، تعداد نمونه 600 نفر و روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای و تصادفی انتخاب گردیده است. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس شادکامی آکسفورد (آرگایل، 1995) و پرسشنامه متغیرهای مستقل شارکامی محقق ساخته (1396) بوده است. به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان استفاده شد و محاسبات به کمک نرم‌افزار SPSS انجام گردید. نتایج تحقیق نشان داده که میزان احساس شادمانی اکثریت نمونه آماری (5/69 درصد) در حد متوسط محاسبه شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داده که سرمایه اجتماعی ضریب استاندارد (بتا) 26/0=β بر شادمانی اثر داشته است. وضعیت خانواده و شبکه خویشاوندی 27/0=β بر شادمانی اثر داشته است. وضعیت اقتصادی 31/0=β بر شادمانی تأثیرداشته است. وضع جسمانی و روحی 25/0=β بر شادمانی تأثیرداشته است. نتایج تحلیل رگرسیون داد که تمامی متغیرهای مستقل در مدل رگرسیونی، در سطح خطای 05/0 معنی‌دار هستند (05/0 p<) و 26 درصد تغییرات شادمانی از طریق مدل رگرسیونی با متغیرهای مستقل توضیح داده شده است و بیشترین تأثیر نیز مربوط به متغیر مستقل وضعیت اقتصادی و کمترین تأثیر مربوط به وضعیت جسمانی و روانی به دست آمده است.

المصادر:

آرگایل، م. (1383). روان‌شناسی شادی. ترجمة فاطمه بهرامی و دیگران، اصفهان: جهاد دانشگاهی.

آیزنک، م. (1375). روان‌شناسی شادمانی. فیروز بخت و بیگلی، تهران: بدر.

اکبرزاده، ف.، دهقانی، ح.، خوشفر، غ، جان‌علیزاده چوبدستی، ح. (1392). بررسی تأثیر سه نوع سرمایه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بر شادی جوانان. جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست‌وچهار، 1: 68-88.

باینگانی، ب.، کاظمی، ع. (1389). بررسی مبانی تئوریک مفهوم سرمایه فرهنگی، فصلنامه برگ و فرهنگ،: 21-8.

خارستانی، ا.، سیفی، ف. (1393). نقش شادی و نشاط در سبک زندگی اسلامی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی،، 4: 126 -127.

ربانی، ر.، انصاری، ا. (1385). جامعه‌شناسی قشرها و نابرابری‌های اجتماعی، اصفهان: دانشگاه اصفهان.

روحانی، م. (1388). درآمدی بر نظریه سرمایه فرهنگی، فصلنامه راهبرد، 53: 35-7.

ربیعی، م. (1391). بررسی میزان نشاط اجتماعی معلمان زن و عوامل مؤثر بر آن در شهرستان مبارکه، دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان، رشته جامعه‌شناسی.

ریتزر، ج. (1380). تئوری جامعه‌شناسی در دوران معاصر، محسن ثلاثی، تهران: علمی.

 سماواتی، س.، رنجبر، ا. (1397). بازشناسی عوامل مؤثر بر شادی در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: محدوده پیاده راه مرکز تاریخی تهران). فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، 29: 3-18.

 سمیعی، ع.، پوردانش، س.، دانش، ح. (1397). عوامل اجتماعی مؤثر بر نشاط اجتماعی معلمان (مطالعه موردی). جامعه‌شناسی آموزش‌وپرورش 186:6-200.

شمشیری، وحید. (1398). بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و شادی در بین شهروندان شهرستان آباده، دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان، رشته جامعه‌شناسی.

شهیدی، ش. (1388). روان‌شناسی شادی. تهران: نشر قطره.

صنعتخواه، ع.، شیری‌امین‌لو، ش.، دادخواه، ف.، حقیقتیان، م. (1393). رابطة سرمایه اجتماعی و احساس شادمانی در شهر کرمان (دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان)، طرح پژوهشی، معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان.

ظهور، ع.، فکری، ع. (1382). وضعیت شادابی دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران. ارمغان دانش، 30:64-62.

عابدی، م. (1381). شادی در خانواده. تهران: سلامت خانواده.

عباس‌زاده، م.، قاسم‌زاده، د.، صالح، ن. (1395). بررسی ارتباط بین اشکال سرمایه و شادی در بین حاشیه‌نشینان و غیرحاشیه‌نشینان (مورد مطالعه: شهر تبریز) فصلنامه برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، شماره 29: 157-186.

علیپور، ا.، نوربالا، ا.، اژه‌ای، ج.، مطیعیان، ح. (1379). شادکامی و عملکرد ایمنی بدن. مجلة روان‌شناسی، شماره 220:15-233

فرانکلین، س. (1390). روان‌شناسی شادی (ترجمة ج، نجفی زند). تهران: انتشارات سخن.

فیلد، ج. (1386). سرمایه اجتماعی، ترجمة غلامرضا غفاری و حسین رمضانی، تهران: کویر.

کار.، آ. (1384). علم شادمانی و نیرومندی‌های انسان. ترجمة حسین پاشا شریفی. تهران: انتشارات سخن.

گنجی، م. (1387). تحلیل عوامل جامعه‌شناختی مؤثر بر میزان احساس شادی سرپرستان خانوار در شهر اصفهان. رساله دکتری، دانشکده، دانشگاه اصفهان.

منتظری و همکاران. (1391). میزان شادکامی مردم ایران و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه مردم ایران، فصلنامه پایش، شماره 4: 468-475.

میرجعفری، آ. (1384). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. مجله تازه‌های علوم شناختی، سال چهارم، شماره 4: یک.

میرشاه‌جعفری، ا.، عابدی، م.، دریکوندی، ه. (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. تازه‌های علوم شناختی، 3: 57-50

نشاط، د.، همکاران. (1388). تعیین عوامل مؤثر در شادکامی کارکنان شرکت فولاد مبارکه، فصلنامه خانواده پژوهی، سال سوم:118

نصوحی، م. (1382). رابطة بین شادمانی و عوامل آموزشگاهی دانش‌آموزان دبیرستانی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد واحد خوراسگان.

نوفرستی، ا.، گنجی، ن.، سلیمانی، ع. (1395). پیش‌بینی شادکامی در جانبازان و ایثارگران، دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی شمارهٔ 4: 50-58.

نیازی، م.، کارکنان، م. (1386). تبیین جامعه‌شناختی رابطه سرمایه فرهنگی خانواده با هویت اجتماعی جوانان، فصلنامه مطالعات ملی، 3: 81-55

وحیدا، ف.، دادهیر، ا.، فرنام، م. (1393). نشاط عمومی در زندگی اجتماعی- فرهنگ شهر: مطالعه‌ای با رویکرد کیفیت اجتماعی در شهر اردبیل، مطالعات جامعه‌شناسی شهری، 11: 1-34.

هزارجریبی، ج.، راستین‌افشان، پ. (1388). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی با تأکید بر استان تهران، جامعه‌شناسی کاربردی، شماره 1:119-146.

هاشمیان‌فر، ج. (1386). بررسی عوامل مؤثر بر نابرابری‌های اجتماعی با تأکید بر عوامل اجتماعی، پایان‌نامه دکتری، دانشگاه اصفهان.

همیلتون، م. (1392). جامعه‌شناسی دین، ترجمة محسن ثلاثی، تهران: مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان.

Anand, p. and other, s. (2011). Measuring welfarc, JournaL of public Economic 95, 205-215. Available at www.elsavier.com.

Furnham, A&Cheng, H. (2000). Lay theories of happiness. Journalof happiness studies 1:227 246.

Ford, B.Q., Dmitrieva, J.O., Heller, D.l, Chentsova-Dutton, Y., Grossmann, I., Tamir, M., Uchida, Y., Koopmann-Holm, B., Floerke, V. A., Uhrig, M., Bokhan, T.M. Iris, B. (2015). Culture shapes whether the pursuit of happiness predicts higher or lower well-being. Journal of Experimental Psychology. 144(6), 1053-1062.

Helliwell, J. F. (2006). Well-Being, Social Capital and Public Policy: What's New?, The Economic Journal Volume 116, Issue 510, March, pages C34–C45.

Inglehart, R., Foa, R., Peterson, C., & Welzel, C. (2008). Development, freedom, rising happiness. A global perspective, 1981–2007. Perspectives on Psychological science, 3, 264–28534

Lee, D.S. & Padilla, A.M. (2016). Predicting South Korean University Students’Happiness through Social Support and Efficacy.

Lyubomirsky, S. & Layous, K. (2013). How Do Simple Positive Activities Increase wellBeing? Current Directions in Psychological Science, 22 (1), 57–62.

Mc. scott, Johnson, S. (2013.) The happiness factor, Annals of Tourism Research, No L, 41,42-65.

ozturk, A, Mutlu, T. (2010).The relationship between, procedia of social and Behavioral scince,1772-1776.

 

Pose Andre´s Rodrı´guez& von Berlepsch Viola (2013) Social Capital and Individual Happiness in Europe, J Happiness Stud DOI 10.1007/s10902-013- 9426.

Thogersen, N, cecilie and others. (2005). Relationship between, psychology of sport and Exercise, 6,609-627.

Seligman and Danner, E,M. (2002).very happy people. Psychological Science of 13:pp. Shin, D . (2015). How People Perceive and Appraise the Quality of Their Lives: Recent, Advances in the Study of Happiness and Wellbeing,CSD, Retrieved-Yaya,S(2019).Subjective Happiness, Health and Quality of Life and Their Sociocultural Correlates among Younger Population in Malawi, socail sciences Soc. Sci, 8, 55 doi:10.3390/socsci8020055.

 ye, Dezha, Ng, Yew-Kwang, Lian, Yujun. (2014). Culture and Happiness, This article is published with open access at Springerlink.com, 1-29.