اعتباریابی مؤلفه‌های اساسی برنامه درسی دانشجو با استفاده از تحلیل ساختاری تأییدی
الموضوعات : پژوهش در برنامه ریزی درسیفاطمه ابدی 1 , محمد جوادی پور 2 , رضوان حکیم زاده 3 , رضا سجادی 4
1 - دانشجوی دکترای برنامه‌ریزی درسی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2 - عضو هیات علمی برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3 - عضو هیات علمی برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4 - دانشجوی دکترای برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: دانشجو, تحلیل ساختاری تأییدی, برنامه‌درسی, برنامه‌درسی دانشجو, آموزش عالی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف تعیین قدرت تبیین مؤلفه‌های به‌دست‌آمده در برنامه درسی دانشجو می‌باشد. این مطالعه از حیث نوع بنیادی، از حیث رویکرد، توصیفی و از نوع طرح‌های آمیخته اکتشافی است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه بازپاسخ با هشت نفر از صاحب‌نظران حوزه تعلیم و تربیت در دانشگاه تهران در بخش کیفی؛ و پرسشنامة استخراج شده از نتایج مصاحبه در بخش کمی است که در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی به‌منظور تأیید و رتبه‌بندی مؤلفه‌های مربوط به ویژگی‌های دانشجویان اجرا شد. در بخش کیفی به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش سه مرحله‌ای اشتراوس و کوربن (1990) و در بخش کمی از تحلیل ساختار تأییدی و آزمون فریدمن استفاده شد. بر اساس 100 مشاهده جمع‌آوری شده، چارچوب نظری با استفاده از نرم‌افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نرمال نبودن داده‌ها، از روش GLS جهت برآورد پارامترها استفاده گردید. درمجموع چهار مؤلفه محوری از مصاحبه‌های انجام گرفته به دست آمدند که عبارت‌اند از: ویژگی‌های برنامه‌درسی دانشجو؛ عناصر اصلی آن شامل دانشجو، استاد و سازمان؛ مراحل شکل‌گیری شامل عوامل زمینه‌ای و عوامل محرک؛ و موانع و چالش‌های شکل‌گیری این برنامه‌درسی.
Aminbeidokhti, Ali Akbar, Rastgar, Abbasali, & Nameni, Ahmad. (2015). A future study on higher education approaches in training human capital: A plausible scenario for 2030. Quarterly Journal of Research and Planning in Higher Education, 21(3), 31-55.
Arefi, Mhbobeh. (2005). Strategic curriculum in higher education.: Agah. [persian]
Cremin, L.A. (1961/1964). The Transformation of the School: Progressivism in American Education.
Din, N., Haron, Sh., & Rashid, M. (2016). Can Self-directed Learning Environment Improve Quality of Life? Social and Behavioral Sciences, 222, 18.
Fathi Vajargah, kourosh. (2014). Curriculum Development in Higher Education: Ketabemehraban. [persian]
Huang, CH. (2016). Achievement goals and self-efficacy: A meta-analysis. Educational Research Review, 19, 18.
Knowles, M. S.. (1982). Andragogy in Action. Applying Modern Principles of Adult Education: San Francisco: Jossey Bass.
|
|
|
1. Focus group |
Mahrmohammadi, Mahmood. (2002). Curriculum, Theories, Approaches and
Perspectives.: Astane Ghods Razavi. [persian]
Medrano, L., Flores-Kanter, E., Moretti, L., & Pereno, L. (2016). Effects of induction of positive and negative emotional states on academic self-efficacy beliefs in college students.. Psicología Educativa, 22(2), 6.
Pereiraa, D., Floresb, M., Margarida, A., Simãoc, V., & Barros, A.. (2016). Effectiveness and relevance of feedback in Higher Education: A study of undergraduate students., 49, 8.
Pinar, W. F.. (2000). What Is Curriculum Theory?: UK: Routledge.
Pop, E., Negru-Subtirica, O., Crocetti, E., Opre, A., & Meeus, W.. (2016). On the interplay between academic achievement and educational identity: A longitudinal study. Journal of Adolescence, 47, 9.
Schubert, W. (1986). Curriculum: New York: Macmillan.
Seif, Aliakbar. (2009). Modern educational psychology (Psychology of Learning and Teaching): Doran Press. [persian]
Stark, J. S. (2000). Planning introductory college courses: Content, context and form. Instructional Science, 28(5), 25.
Strauss, A., & Corbin, J.. (1990). Basics of qualitative research: Grounded Theory Procedures and Techniques.: Newbury Park, CA: Sage.
Zhoc, C.H., & Chen, G. (2016). Reliability and validity evidence for the Self-Directed Learning Scale (SDLS). . Learning and Individual Differences, 49, 5.
_||_