«بررسی ارتباط خواب و مرگ عارفانه در مثنوی»
الموضوعات : عرفان اسلامیعلی اصغر حلبی 1 , شمسی علیاری 2
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، استاد گروه ادبیات فارسی، تهران، ایران
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مهاباد، گروه ادبیات فارسی، مهاباد، ایران، دانشجوی دکتری ادبیات فارسی
الکلمات المفتاحية: مثنوی مولوی, عارفان, خواب, مرگ, رویا,
ملخص المقالة :
خواب، رؤیا و مرگ از پدیده‌های مرموز و پرشگفت بشری است که پیوسته ذهن انسان را به خود مشغول داشته است. اندیشمندان، عارفان، روانشناسان و... همگی تلاش کرده‌اند تا از زاویه نگاه خویش پرتوهایی به این عوالم ناشناخته افکنده، گوشه‌هایی از آن را روشن و تشریح کنند. در اندیشه دینی خواب و مرگ هر دو مسئول انتقال روح به عالم ملکوت‌اند و از این رو شباهت بسیاری به یکدیگر دارند، با این تفاوت که در مرگ انتقال دائم روح صورت می‌گیرد و در خواب انتقال موقت. مولوی با بهره‌‌گیری از اندیشه‌های قرآن و حدیث، علاوه بر خواب و مرگ طبیعی، انواع دیگر این دو پدیده را از منظر عرفانی مورد توجه قرار داده است. در این پژوهش تلاش شده است تا با بررسی خواب و مرگ از دیدگاه عرفانی، ارتباط این دو از نظر مولوی تشریح و تبیین گردد.
