نماد عرفانی رنگ و نور در نقاشی و معماری دوره گوتیک
الموضوعات : عرفان اسلامیپیمان علیزاده اسکویی 1 , اسماعیل بنی اردلان 2 , کامران افشار مهاجر 3 , محمدرضا شریف‌زاده 4 , محمد جواد صافیان 5
1 - دانشجوی دکترای فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران.
2 - دانشیار دانشکده هنر، دانشگاه هنر تهران. نویسنده مسئول اول: bani.ardalan@yahoo.com
3 - دانشیار دانشکده هنر، دانشگاه هنر تهران. نویسنده مسئول دوم. afshar@art.ac.ir
4 - دانشیار گروه هنر و معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران مرکزی،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران.
5 - دانشیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان.
الکلمات المفتاحية: رنگ, Color, architecture, معماری, نقاشی, نور, Light, painting, گوتیک, Gothic,
ملخص المقالة :
عرفان عبارت است از علم به حضرت حق از حیث اسماء و صفات و مظاهرش، همه اسماء الهی به نوعی با هنر و زیبایی همپیوندد مانند جمیل، بدیع، مصور وغیره. نماد تجلی کثرت در وحدت را می توان رنگ دانست از آنجا که نور، که خود نماد کامل وحدت است، ذات مجردش با رنگ تجسم می یابد و رنگ عاملی برای تجلی و ظهور نور می‌شود. در هنر، رنگ‌ها جنبه تمثیلی داشته و هر رنگ معنا و مفهومی را در بر می گیرد. به طور مثال: رنگ سبز حالت عرفانی داشته و رنگ سفید نماد وجود مطلق است. معماری گوتیک با هدف ایجاد فضاهای وهم آلود و عجیب و غریب با ترکیبی از نورها و سایه‌ها و رنگ‌های درخشان سعی در ایجاد فضاهای مرموز نموده تا گویی حضور عنصر مقدس را در آن مکان بتوان احساس نمود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی و کارکرد بازتاب وجود رنگ و نور در معماری و نقاشی گوتیک است. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی بوده و با استدلال استقرایی و روش کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که معماری و نقاشی دوره گوتیک با مفاهیم مذهبی سعی دارد تا حضور خداوند را لابلای فضاهای مرموز با ترکیبی از نورها و رنگ‌ها در صورت متجلی سازد.
_||_
