ظهور معنویت و عرفان در شعر شوریده شیرازی
الموضوعات : عرفان اسلامی
شیرین بقایی
1
(گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایرانbakashirin@yahoo.com)
الکلمات المفتاحية: انسان کامل, سبک بازگشت, عشق الهی, perfect human, Divine Love, مدح امام علی (ع), بی‌اعتباری دنیا, : style of return, praise of Imam Ali (AS), unreliability of the world,
ملخص المقالة :
فصیح الملک، شوریده شیرازی (متوفی 1345ق) را آخرین شاعر سبک بازگشت ادبی خوانده‌اند که از روشندلان نابغه در ادب فارسی به شمارمی‌آید، دوران پرتلاطم زندگی او در پایان عصر قاجاریه و ابتدای دوران پهلوی و حوادث انقلاب مشروطه، شعر او را دارای فراز و فرودهایی می‌کند که به سوی معنویت و عرفان نیز گرایش‌هایی را نشان می‌دهد در این مقاله با روش تحلیلی و با استناد به منابع دست اول و اشعار شاعر، سرودهایی که ارتباط با معنویت و عرفان داشته‌‌اند، تحلیل شده‌اند و عشق الهی و تمایل به وحدت وجود و تزکیۀ نفس تا گرایش به انسان کامل در آن دنبال می‌شود و به ویژه اشعار صوفیانۀ او دربارۀ امام علی(ع) چشمگیر است که با ارادت به امام حسین(ع) و امام رضا(ع) تکمیل می‌گردد و این امامان را در قامت انسان کامل عرفانی ترسیم می‌نماید و نتیجه‌گیری می‌شود که این شاعر دارای تمایلات معنوی و عرفانی بوده است و در دوران پختگی و دهه‌های پایانی عمر این گرایش افزایش یافته است. اصول معنوی را سرلوحۀ آموزه‌های خود در اغلب اشعار قرارمی‌دهد.
_||_
