الگوی سبز شدن گاوپنبه (Abutilon theophrasti)، علف خرچنگ (Digitaria sanguinalis)، تاتوره (Datura stramonium) و تاجریزی (Solanum nigrum) در اعماق مختلف خاک

الموضوعات :

مرجان دیانت ¹ (گروه علوم علف‌های هرز، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 06 الثلاثاء , ذو القعدة, 1437 تاريخ التأكيد : 16 الجمعة , شعبان, 1438 تاريخ الإصدار : 04 الجمعة , ربيع الثاني, 1439

الکلمات المفتاحية: weed, عمق کاشت, علف‌هرز, Seedling emergence, Sigmoidal model, سبز شدن گیاهچه, مدل سیگموئید, Burial depth,

ملخص المقالة :

دانستن توانایی سبز شدن گونه های علف هرز از اعماق مختلف خاک در راهکارهای مدیریتی علف های هرز به ویژه در سیستم های مختلف خاک ورزی اهمیت زیادی دارد. یک آزمایش گلخانه ای به منظور مطالعه اثر عمق کاشت بر سبز شدن چهار گونه علف هرز گاوپنبهAbutilon theophrasti، علف خرچنگDigitaria sanguinalis، تاتورهDatura stramoniumو تاجریزیSolanum nigrumانجام شد. بذرهای هر گونه در گلدان در اعماق 0، 2، 4، 6، 8 و 10 سانتی متر در یک طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار کاشته شدند. نتایج نشان داد که عمق کاشت اثر متفاوتی بر توانایی سبز شدن گونه های مختلف داشت اما در همه گونه ها با افزایش عمق کاشت بذر سبز شدن روند کاهشی نشان داد. از بین 4 گونه علف هرز مورد مطالعه تنها علف هرز گاوپنبه دارای رویش 7 درصدی از عمق10سانتی متری بود. بر اساس برآورد پارامترهای برازش داده شده از معادله سه پارامتره سیگموئیدی پارامترX50(عمق مورد نیاز برای رسیدن به کاهش 50 درصد رویش) در گونه های علف هرز متفاوت بود. این عمق 31/7، 02/4، 44/5 و 40/5 سانتی متر به ترتیب برای گونه های گاوپنبه، علف خرچنگ، تاتوره و تاجریزی بود. شخم عمیق که بتواند بذرهای گونه های مورد مطالعه را تا عمق بیشتر از 6 سانتی متر دفن کند جهت مدیریت این علف های هرز امکان پذیر خواهد بود.