نقد و نظری بر مدایح حافظ
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
اکبر شعبانی
1
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور)
الکلمات المفتاحية: شعر فارسی, Persian poetry, Hafez, Eulogy, حافظ و مدیحه,
ملخص المقالة :
حافظ از معدود شاعرانی است که با گذشت زمان بیشتر مورد توجّه قرار گرفته و مقبولیّت عام یافته است؛ به‌خصوص در دوران اخیر، محقّقان داخلی و خارجی آثار متعدّد درباره جنبه‌های مختلف هنر او نوشته‌اند و صد البتّه شاخص‌ترین ویژگی شعر حافظ، جنبه عرفانی آن است. به‌طور طبیعی عرفان با مدح و ستایش و تملّق و چاپلوسی، منافات آشکار دارد. درعین‌حال وجود برخی مدایح در دیوان حافظ، انکارناپذیر است که با توجّه به مقام بلند معنوی شاعر، ممکن است برای بعضی ایجاد شبهه کند. مؤلف در این نوشتار، به‌بهانه پاسخ‌گویی به شبهات احتمالی، سعی کرده است در حد توان، درباره مدایح حافظ، به بیان واقعیّت امر و نه توجیه آن بپردازد.
_||_
