جبرگرایی یا جبرنمایی بیهقی در تاریخ بیهقی
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
مریم افرافر
1
(دکترای زبان و ادبیات فارسی ،دانشگاه بیرجند)
محمد فولادی
2
(دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه قم)
الکلمات المفتاحية: بیهقی, تاریخ بیهقی, جبرگرایی, جبرنمایی,
ملخص المقالة :
این مقاله به بررسی محدودیت هایی پرداخته که بیهقی در نگارش تاریخ خود با آن مواجه بوده است و با یافتن شواهدی از کتاب، بر آن است که نشان دهد آیا بیهقی برای آزادی و اختیار انسان اعتباری قائل است و یا اینکه همه چیز را جبر محض می داند؟ ظواهر امر تاریخ بیهقی حکایت از جبرگرایی بیهقی دارد اما دقیق تر که می‌شویم قراینی ما را به سمت جبرنمایی و امرٌ بین الأمرین سوق می دهد. گرچه در مواردی بیهقی به عنوان مسلمان و موحد آنجا که از قضا و قدر می گوید باور قلبی اوست اما در بسیاری موارد شرایط او را وادار کرده که چنین بنویسد و همه امور را به قضا نسبت دهد. از این رو در پی تبیین زمینه های اجتماعی، سیاسی و دینی این مسئله برآمده ایم. به نظر می رسد بیهقی برای خرد، اراده و اختیار آدمی ارزش قائل است و اگر بسیاری از حوادث و خطاکاری های حکومت را به قضا و قدر نسبت می دهد، در بسیاری موارد به دلیل محدودیت هایی است که شرایط برایش ایجاد کرده و او برای اینکه در معرض اتهامات قرار نگیرد جبراً به جبر گویی روی آورده است. فرض ما بر این است که بیهقی به عنوان مسلمانی موحد به قضا و قدر باور دارد و همین توحید او باعث شده برای اختیار آدمی نیز اعتبار قائل باشد و از این روست که دربار و درباریان و شاه را به سبب خطاهایشان می نکوهد.
