بررسی مؤلّفه‌های هوش هیجانی و شادی در سروده‌های«فرّخی سیستانی» و «منوچهری دامغانی»
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
محمود حکم آبادی
1
(استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تویسرکان، دانشگاه آزاد اسلامی، تویسرکان، ایران)
رسول کرد نوقابی
2
(دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران)
آرزو دلفان بیرانوند
3
(دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران)
ابوالقاسم امیراحمدی
4
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران)
الکلمات المفتاحية: هوش هیجانی, شادی, «فرّخی سیستانی», «منوچهری دامغانی», ادبیّات و روانشناسی,
ملخص المقالة :
شادی از دید روانشناسی دارای ابعاد عاطفی، شناختی و اجتماعی است که ایجاد و بروز آن در کنار عوامل برون‌فردی مانند کامیابی‌های اجتماعی، درگرو عوامل درون‌فردی ازجمله هوش هیجانی است. با توجّه به ارتباطِ بین شادی و هوش هیجانی، مبنی بر این‌که شادی عوامل عاطفی، شناختی و اجتماعی را دربرمی‌گیرد و هوش هیجانی شامل خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی و مهارت های اجتماعی است،این پژوهش پاسخ گویی به این سؤال را مورد بررسی قرار داده است: دلیل فرحناکی بیشتر سروده‌های فرخی و منوچهری و برتری ایشان از این دید بر شاعران دیگر با وجود یکسان‌بودن درون‌مایه و محتواهای شعری چیست؟ بنابراین با توجّه به پویایی و نشاط بیش‌ازحدّ اشعار فرّخی و منوچهری بر اساس نظریۀ گلمن در زمینۀ هوش هیجانی و نظریۀ آرگایل در حوزۀ شادی می توان بیان کرد که حرکت و جنب‌و‌جوش و تحرّک و فرحناکیِ ناشی از هوش هیجانی و شادیِ این دو شاعر است که در قالب اشعار به میزان زیادی به مخاطبان منتقل می شود.
