حمایت از بیگانگان در پرتو تحولات حقوق بین الملل بشر در راستای امنیت ملی و بین المللی
الموضوعات : فقه و تاریخ تمدّنعبادالله عباسی 1 , سید باقر میر عباسی 2 , مریم مرادی 3
1 - گروه حقوق بین الملل،واحد بین الملل قشم، دانشکده پردیس،دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
2 - عضو هیأت علمی دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران.
3 - گروه حقوق، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
الکلمات المفتاحية: امنیت ملی, حقوق بشر, حقوق بین الملل, پناهنده, بیگانگان, دولت پذیرنده,
ملخص المقالة :
امنیت ملی عبارت از شرایطی است که درآن منافع ملی و ارزش‌های داخلی ملت از گزند خطرها و تهدیدهای داخلی و خارجی دور نگاه داشته شود. به گفته دیگر توان جامعه در حفظ و پیگیری منافع ملی و بهره گیری از ارزش‌های داخلی و به دور از تهدیدهای داخلی و خارجی را امنیت ملی می‌گویند. با افزایش مناسبات بین ملت ها، که خود موجبات برقراری پیوند اشخاص با دولت‌های خارجی را فراهم نموده است، دولت‌ها ناگزیر به پذیرش حداقل حقوقی برای بیگانگان شده‌اند.ضرورت های امنیتی بعد از جنگ جهانی اول موجب شد که تصمیم سازان بین المللی اقدام به تدوین اسناد متعدد و سازمان سازی های مختلف برای جلوگیری از گسترش ناامنی حاصل افزایش جمعیت‌های مهاجر و پناهنده ناشی از آثار ویرانگر جنگ جهانی نمایند. از آغاز قرن بیستم تاکنون اسناد بین المللی بسیاری در پیوند با حمایت از بشر و گروه های انسانی مانند بیگانگان و اقلیت ها تدوین شده است. تمامی این تلاش‌ها از یک سو در راستای حفظ امنیت ملی کشورهای درگیر این موضوع و از سوی دیگر حمایت از بیگانگان بوده است. آنچه به نظر می رسد این است که اگرچه اسناد بین المللی اصلی حقوق بشری و بسیاری از کنوانسیون های جهانی و منطقه ای، حقوق بشر و در بعد خاص آن حقوق بیگانگان را مورد حمایت بین‌المللی قرار داده‌اند، ولی بسیاری از کشورها، هنوز در مراحل اولیه رعایت کامل موازین حقوق بشری، می‌باشند که این خود بحرانی در حوزه حفظ امنیت جمعیت‌های انبوه انسانی در این دسته از کشورها می‌باشد. البته به نظر می رسد با پر رنگتر شدن جایگاه حقوق بین الملل بشر در نظام داخلی کشورها، شاهد نهادینه شدن رعایت حقوق بیگانگان از یک سو و اجرای الزاماتی بر بیگانگان در راستای امنیت ملی و بین المللی از سوی دیگر هستیم.
