اثرات شکارگری مرکب مگس شکارگر(Dip., Syrphidae) Episyrphus balteatus و کفشدوزک (Col., Coccinellidae) Happodamia variegata روی جمعیت (Hem., Aphididae) Aphis gossypii
الموضوعات :فائزه طاوسی اجود 1 , حسین مددی 2 , بابک قرالی 3 , مجید کزازی 4
1 - دانش آموخته حشره شناسی کشاورزی، گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، همدان
2 - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
3 - بخش گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین
4 - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
الکلمات المفتاحية: Hippodamia variegata, شکارگری درون رسته ای, اثرات شکارگری مضاعف, Episyrphus balteatus, Aphis gossypii, Intraguild predation, multiple predator effects,
ملخص المقالة :
گرچه در اغلب موارد گیاه خواران با انواع مختلفی از شکارگرها مواجه اند، اما بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی به اثرات شکارگری فردی تاکید کرده اند. اثرات انواع مختلف شکارگرها ممکن است به شکل پیچیده ای بر جمعیت طعمه تاثیر گذارد. برای درک اثر کاربرد مضاعف شکارگرها بر نرخ مصرف آن ها، به ارزیابی برهم کنش شکارگری درون رسته ای بین لارو سن سوم مگس شکارگر Episyrphus balteatus De Geer و لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک Hippodamia variegata Goeze بر شته Aphis gossypii Glover در شرایط زیستگاه کوچک روی گیاهچه های فلفل دلمه ای پرداخته شد. تمامی مراحل پرورش و آزمایش در اتاقک رشد (دمای 2±22 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام گرفت. تیمارها شامل استفاده انفرادی از لارو سن سوم E. balteatus، لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک H. variegata کاربرده توام آن ها و تیمار شاهد (بدون حضور شکارگران) بود. تمام تیمارها دارای 10 تکرار بودند. مقادیر مشاهده شده و مورد انتظار شته جالیز خورده شده در هر تیمار محاسبه گردید. مقایسه این مقادیر و کمتر بودن نسبت های مشاهده شده مشخص می نماید که خطر شکار شدن شته جالیز در تیمارهای کاربرد هم زمان دو شکارگر کمتر از وضعیت کاربرد انفرادی آن هاست. در بیشتر موارد، در شرایط آزمایشی لارو سن سوم سیرفید به تنهایی نسبت به دیگر مراحل زندگی کفشدوزک H. variegata و وضعیت توام با لارو کفشدوزک بهتر عمل نمود.
